Κραυγαλέα επιβεβαίωση της αδικίας που χαρακτηρίζει το καπιταλιστικό σύστημα αποτελούν τα στοιχεία έκθεσης της Γιούνισεφ, σύμφωνα με τα οποία η αναλογία των παιδιών που ζουν στη φτώχεια έχει αυξηθεί σε 17 από 24 πλούσιες χώρες του κόσμου, σε σχέση με το 1990. Το συμπέρασμα είναι σαφές: Αυξάνονται μεν τα πλούτη για τους λίγους, αυξάνεται όμως και η φτώχεια για τους πολλούς. Πρώτα και τραγικότερα θύματα της έντασης της εκμετάλλευσης των εργατικών μαζών, είναι τα παιδιά, αφού, σύμφωνα με την έκθεση, «40.000.000 - 50.000.000 παιδιά μεγαλώνουν στη φτώχεια σε ορισμένες από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου»...

Στις τρεις πρώτες θέσεις με αύξηση της παιδικής φτώχειας, βρίσκονται η Πολωνία (4,5%), το Λουξεμβούργο (4,2%) και η Δημοκρατία της Τσεχίας (4,1%). Ανάλογη «πορεία» διακρίνεται ακόμα στις εξής χώρες: Βέλγιο, Πορτογαλία, Μεξικό, Γερμανία, Ισπανία, Ιταλία, Ιρλανδία, Ιαπωνία, Νέα Ζηλανδία, Ουγγαρία, Ολλανδία, Σουηδία, Δανία και Φινλανδία.

Η έκθεση σημειώνει πως σε Γαλλία, Ελλάδα (0,3%), Καναδά, Αυστραλία, Νορβηγία, ΗΠΑ και Ηνωμένο Βασίλειο, η παιδική φτώχεια βρίσκεται σε καθοδική πορεία. Τα ποσοστά, τα οποία παρουσιάζονται, αφορούν τη «σχετική» φτώχεια, που ορίζεται ως νοικοκυριά με εισόδημα κάτω του 50 τοις εκατό του εθνικού μέσου εισοδήματος. Ακόμα, ο όρος «πλούσιες χώρες» ορίζεται από τη συμμετοχή στον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ).

Αίσθηση, ωστόσο, προκαλούν τα εξαιρετικά υψηλά ποσοστά παιδικής φτώχειας που καταγράφονται σε χώρες που θεωρούνται ...πρότυπα οικονομικής ανάπτυξης - για τις επιχειρήσεις ασφαλώς. Η έκθεση επισημαίνει πως, το 2000, περίπου 22 στα 100 παιδιά στις ΗΠΑ ζουν σε συνθήκες φτώχειας (το σχετικό ποσοστό είναι 21,9%)! Επίσης:

• Το αντίστοιχο ποσοστό στο Ηνωμένο Βασίλειο, για το 1999, είναι 15,4%
• Στον Καναδά, για το 2000, 14,9%
• Στην Αυστραλία, για το 2000, 14,7%
• Στην Ιαπωνία, για το 2000, 14,3%
• Στη Γερμανία, για το 2001, 10,2%

Στην Ελλάδα, το ποσοστό παιδικής φτώχειας για το 1999 βρίσκεται στο 12,4%.

Αξίζει, τέλος, να τονιστεί πως ως οι τρεις πιο καθοριστικοί παράγοντες για τα επίπεδα παιδικής φτώχειας αναφέρονται οι κοινωνικές τάσεις, οι συνθήκες της αγοράς εργασίας και οι κρατικές πολιτικές.