1 Εγώ φταίω πάλι! Ωραία θεολογία διδάσκουν όταν από τον άμβωνα με δείχνουν με το δάχτυλο. Κάθομαι στο αυτί του αρχιεπισκόπου σαν πουλάκι και του λέω: «Είσαι τελείως τέλειος, μην παραιτηθείς. Αντιθέτως, βάλε τ' άσπρα σου, βγες στον άμβωνα και βρίσε τους, τους αχάριστους!».

2 Εγώ φταίω και για τον Βαβύλη! Κύριοι, ως εδώ και μη παρέκει. Η Κόλαση μπορεί να έχει κάθε καρυδιάς καρύδι, αλλά ψυχοπαθή πράκτορα της Μοσάντ δε σηκώνει με τίποτα. Φταίω επίσης για το πνευματικό παιδί του Καλλίνικου στη Χρυσοπηγή. Εγώ του έδωσα το περίστροφο για να παίζουν ρώσικη ρουλέτα οι γέροντες, τις ατέλειωτες νύχτες στο μοναστήρι, και να μην πλήττουν.

3 Εγώ φταίω για τον Ειρηναίο! Που είπε πως άνοιξαν οι πύλες της Κολάσεως και βγήκαν οι δαίμονες. Δεν ήξερα ότι ο πατριάρχης γνώριζε πού ακριβώς είναι η κατοικία μου και τις ώρες που ανοίγουν και κλείνουν οι πύλες της. Μήπως τον φιλοξένησα καμιά φορά και δεν το θυμάμαι;

4 Εγώ φταίω για τους τηλεοπτικούς αστέρες που λειτουργούν ως καθαριστήριο και όχι ως καθαρτήριο. Αλλά μου αρέσουν οι τρόποι τους: «Θα σας κάνω μια απρεπή ερώτηση, αν θέλετε απαντήστε»... Μπράβο τους!

5 Αλλά εγώ τελικά για ένα φταίω πάνω απ' όλα και γι' αυτό χτυπάω ακόμη τα κερατά μου στον τοίχο. Φταίω γιατί, παρ' όλα όσα συμβαίνουν, συνεχίζω και ζω μες στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών...