Η διαχείριση των προβλημάτων, στα πλαίσια της ίδιας πολιτικής, είναι το στίγμα του ενός χρόνου διακυβέρνησης από τη ΝΔ. Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγουν ακόμη και οι αρθρογράφοι των φιλοκυβερνητικών εφημερίδων. Σημειώνουν, όμως, ότι σ' ένα σημείο η κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή πρωτοτύπησε. Στην υποψηφιότητα του κ. Κ. Παπούλια, για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Και συμπληρώνουν, ότι η πρωτοβουλία αυτή «δημιουργεί την προοπτική αλλαγής στον τρόπο άσκησης της πολιτικής, στο ύφος της και ενδεχομένως και στο περιεχόμενό της».

Ας μας συγχωρούν, που θα τους διαψεύσουμε, αλλά τα πράγματα δεν είναι έτσι. Ούτε η κυβερνητική αυτή πρωτοβουλία ξεφεύγει από τα όρια της μέχρι σήμερα διαχείρισης των πραγμάτων. Αλλωστε, το ίδιο ακριβώς είχε κάνει και το ΠΑΣΟΚ, με την επιλογή του νυν Προέδρου της Δημοκρατίας, Κ. Στεφανόπουλου, και, μάλιστα, για δύο φορές. Την πραγματικότητα της δικομματικής συναίνεσης και των παράλληλων πορειών τους, στο πλαίσιο του ευρω-ατλαντικού «μονόδρομου», αντανακλά και εκφράζει η υποψηφιότητα του κ. Παπούλια και τίποτε περισσότερο. Οπως, ακριβώς, είχε γίνει και με τον κ. Στεφανόπουλο...