Το φαίνεσθαι και το είναι της «θεσμικής μεταρρύθμισης» στην Τουρκία, που αναλυτές έχουν αποκαλέσει ως και «μεταπολίτευση», ελέω της «διαδικασίας ένταξης» (κάποτε) στην ΕΕ, απέχουν όσο περίπου καναδυό γαλαξίες. Η φρικτή πραγματικότητα που ζουν χιλιάδες πολιτικοί κρατούμενοι, εκ των οποίων 118 έχουν πεθάνει σε απεργία πείνας στο πλαίσιο διαμαρτυρίας για τα Λευκά Κελιά της απομόνωσης, τα συνεχιζόμενα «συστηματικά» βασανιστήρια, ο ατέλειωτος πόλεμος κατά των Κούρδων στα νοτιοανατολικά, το συνεχιζόμενο κυνήγι μαγισσών σε βάρος της τουρκικής αριστεράς, η απηνής καταδίωξη όσων τολμούν να συνδικαλίζονται, τα βρώμικα κόλπα του επίσημου κράτους και του ανεπίσημου «παρα»κράτους καλά κρατούν.

Ολα αυτά χωρούν κάτω από το «χαλί» της κυβέρνησης Ερντογάν - που μπορεί κάποτε να κοπτόταν για την «ελευθερία του λόγου» διότι είχε φυλακιστεί επειδή «προκάλεσε θρησκευτικό μίσος», αλλά τώρα, που κυβερνά, ενέκρινε τη σύλληψη και τη συνεχιζόμενη κράτηση της Αυστριακής δημοσιογράφου Σάντρα Μπακούτζ, το «έγκλημα» της οποίας είναι ότι αρθρογραφεί στην «Γιούγκε Βελτ» και δίνει ανταποκρίσεις σε αριστερό ραδιοφωνικό σταθμό.

Ολα αυτά «αγνοεί» η ΕΕ, που επαινεί την «γενικά καλή» προσπάθεια «μεταρρύθμισης». Η κυβέρνηση του «ισλαμοδημοκρατικού» ΑΚ υπέστη ωστόσο μια «επικοινωνιακή» ζημιά - και αυτή ακριβώς η διάσταση, η εικόνα, ήταν που την «πόνεσε» - την περασμένη Κυριακή, όταν η αστυνομία διέλυσε με ανείπωτη βαρβαρότητα διαδήλωση για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Τα αίσχη των αστυνομικών που προχώρησαν σε ξυλοδαρμούς και συλλήψεις ειρηνικών διαδηλωτών και διαδηλωτριών κατέγραψαν οι κάμερες, μεταδόθηκαν στην Ευρώπη και προκάλεσαν «σοκ» στην ΕΕ. Ο Ερντογάν καταδίκασε την «ανευθυνότητα» των... ΜΜΕ. Ωστόσο ο συνεχιζόμενος αγώνας του τουρκικού λαού δεν μπορεί να «θάβεται» για πάντα.