την ώρα που γύρω σας έχουν στήσει τρελό χορό τα δισ.

την ώρα που ως κι αυτό το ήδη πανάκριβο για τη λαϊκή οικογένεια ηλεκτρικό ρεύμα, προϋπόθεση στο σήμερα για να ζεις, όχι μόνο χαρίζεται στις πολυεθνικές, αλλά και θα το πληρώνεις ως είδος πολυτελείας. Εκτός κι αν νομίζει κάποιος ότι οι πολυεθνικές του κλάδου έρχονται για λόγους αγαθοεργίας.

Ο έρωτας κι ο βήχας δεν κρύβονται. Πώς θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά τα πρωτοσέλιδα σε «ΝΕΑ», «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»;

Οπως δεν κρύβεται και ο εμπαιγμός. Στο πρώτο θέμα στην «Αυγή», όπου επιμελώς δεν υπάρχει λέξη ως προς το τι διεκδικούν όσοι απεργούν. Και πώς να βρουν λέξη, όταν ο ΣΥΝ δε ζητά καν καταγγελία της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης, που επιβάλλει μισθούς πείνας και για το 2005, όταν έχει νομιμοποιήσει το χάος στις εργασιακές σχέσεις με τη συμμετοχή του στον «κοινωνικό διάλογο» με τον Ρέππα, όταν ακόμα και γι' αυτό το Ασφαλιστικό αρνούνται να υιοθετήσουν αιτήματα για μείωση του ορίου συνταξιοδότησης, όταν σημαία τους διατηρούν την ανταγωνιστικότητα!

Νομίζουν κάτι άθλιοι, κατά ΕΘΝΟΣ μεριά, πως, κρύβοντας το γεγονός ότι μόνο το ΠΑΜΕ είναι αυτό που οργάνωσε πραγματική απεργία, ότι στο ΠΑΜΕ συσπειρώνονται όσοι αγωνίζονται, θα κάνουν τον ήλιο να ανατείλει από τη δύση. Ε, δε γίνεται. Θέλανε δε θέλανε, και η απεργία έγινε, και οι 57 συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ έγιναν.

Για τα πάθη των παιδιών στο εκπαιδευτικό σύστημα να προσυπογράψουμε την εκτίμηση ότι «σκοτώνουν τ' άλογα πριν να γεράσουν», μα να μη μείνουμε σ' αυτό. Είναι από τα θέματα που αξίζει να φέρουμε τα πάνω - κάτω...

Το γεγονός ότι κάθε σοκάκι αποκτά το μπάτσο του, αφού πλέον αναλογεί σε κάθε 100 κατοίκους κι ένας «χωροφύλαξ», αντανακλά απλά τον τρόμο ενός συστήματος για κείνη τη στιγμή, όπου οι κάτω όχι μόνο δε θα αντέχουν άλλο, αλλά και θα έχουν βγει στο δρόμο για να επιβάλουν τη δική τους εξουσία. Κι ας βαυκαλίζονται ορισμένοι ότι περισσότεροι μπάτσοι σημαίνει περισσότερη ασφάλεια.