Δε λέμε, έχει γενικά ενδιαφέρον η -συνήθως- νομική επιχειρηματολογία, που ξεδιπλώνεται τον καιρό αυτό, περί της υπερίσχυσης του ευρωενωσιακού στο εθνικό Δίκαιο ή όχι, περί του εύρους των αρμοδιοτήτων της Κομισιόν, κλπ., κλπ., με αφορμή το νόμο του «βασικού μετόχου», αλλά το ζήτημα είναι πρωτίστως πολιτικό και, μάλιστα, έχει να κάνει με το θεμέλιο των κυριαρχικών δικαιωμάτων του λαού μας. Και, συγκεκριμένα, με το δικαίωμά του να καθορίζει ελεύθερος τα της χώρας του. Εάν έχει αυτό το δικαίωμα ο λαός μας, τότε κάθε νομική ή νομικίστικη συζήτηση περιττεύει.

Η προαναφερόμενη συζήτηση, όμως, δε γίνεται τυχαία. Η ένταξη της χώρας μας στην τότε ΕΟΚ και νυν ΕΕ, όπως και η κατοπινή πορεία της μέσα στην ευρωένωση, συνεπάγεται την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων. Γεγονός, το οποίο από την πρώτη στιγμή κατάγγειλε το ΚΚΕ, ενώ συστηματικά το αποσιωπούν και το αποκρύπτουν οι άλλες πολιτικές δυνάμεις. Ο ελληνικός λαός, όμως, ποτέ δε ρωτήθηκε ευθέως, εάν συμφωνεί με την εκχώρηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων του. Ας βγάλει, επομένως, τα συμπεράσματά του και, κυρίως, ας πάρει τα μέτρα του, πριν γίνουν πολύ περισσότερο δυσβάστακτες, έως και ανυπόφορες, οι συνέπειες αυτής της εκχώρησης.