Ενας από τους σημαντικότερους Ελληνες μουσουργούς, ο 85χρονος Γιώργος Σισιλιάνος πέθανε προχτές το βράδυ και κηδεύεται αύριο, στις 3μμ, από το Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών. Σε περισσότερα από 60 ανέρχονται τα έργα που συνέθεσε για όλα τα μουσικά είδη. Ανάμεσά τους δύο μονόπρακτες όπερες, κοντσέρτα για σόλο όργανα (βιολί, πιάνο, βιολοντσέλο) και ορχήστρα, έργα για φωνή και ορχήστρα ή και χορωδία (όπως η τραγική καντάτα «Κασσάνδρα»), συμφωνική μουσική, μουσική δωματίου, μουσική για αρχαίο δράμα. Υπήρξε από τους πρώτους Ελληνες συνθέτες της γενιάς του '50, που ασχολήθηκαν με όλα τα σύγχρονα μουσικά ρεύματα, διαμορφώνοντας ένα προσωπικό μουσικό ύφος, συχνά δραματικής απόχρωσης. Εργα του έχουν ερμηνευτεί επανειλημμένα στην Ελλάδα και το εξωτερικό από σημαντικές ορχήστρες (Φιλαρμονική Νέας Υόρκης, Gewandhaus Συμφωνική Ορχήστρα κ.ά.) και σπουδαίους μαέστρους (Δημήτρης Μητρόπουλος, Κουρτ Μαζούρ κ.ά.).

Γεννημένος στην Αθήνα το 1920, σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, αλλά τον κέρδισε η μουσική. Αρχικά σπούδασε στο Ελληνικό Ωδείο και στο Ωδείο Αθηνών. Επειτα στη Μουσική Ακαδημία «Santa Cecillia» της Ρώμης, αργότερα στο Ωδείο του Παρισιού και τις ΗΠΑ. Για το έργο του «Κουαρτέτο εγχόρδων Νο 3, op. 15» βραβεύτηκε το 1961 στο διεθνή διαγωνισμό σύνθεσης του Βελγίου. Απέσπασε τα βραβεία της Ακαδημίας Αθηνών (1994) και «Μαρία Κάλλας», ανακηρύχτηκε «Ιππότης Γραμμάτων και Τεχνών» της Γαλλικής και της Ιταλικής Δημοκρατίας, καθώς και επίτιμος διδάκτωρ του Μουσικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διατέλεσε διευθυντής μουσικών εκπομπών στην ΕΡΑ, ιδρυτικό μέλος και αντιπρόεδρος του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Εταιρείας Σύγχρονης Μουσικής, αντιπρόεδρος του Ελληνικού Συνδέσμου Σύγχρονης Μουσικής, μέλος της καλλιτεχνικής επιτροπής και του ΔΣ της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, πρόεδρος της Ενωσης Ελλήνων Μουσουργών, μέλος του ΔΣ της ΕΡΤ, μέλος του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου του Φεστιβάλ Αθηνών κ.ά. Στη δεκαετία 1960-1970 η Διεθνής Επιτροπή της Διεθνούς Εταιρείας Σύγχρονης Μουσικής επέλεξε δύο έργα του για να αντιπροσωπεύσουν την Ελλάδα στο 39ο Φεστιβάλ της Μαδρίτης (1965) και το 41ο της Πράγας (1967).