Μπορεί το «ευρωλεωφορείο», που δρομολόγησε η κυβέρνηση, με σκοπό την ανά την Ελλάδα προπαγάνδιση του «ευρωσυντάγματος», να φέρει εξωτερικά τις λέξεις «Ευρωπαϊκό Σύνταγμα» και ανάλογα συνθήματα, αλλά οι «επιβαίνοντες» είναι πέραν του ενός. Δε «μεταφέρει» μόνο το «ευρωσύνταγμα», αλλά και τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, τις μετέπειτα σημαντικές αποφάσεις των Συνόδων Κορυφής, τη Σένγκεν, τον ευρωστρατό και την πολιτική των «προληπτικών πολέμων», το «αντιτρομοκρατικό» πλαίσιο, την «Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Αμυνας», την πολιτική ενοποίηση, κλπ., κλπ. Με δυο λόγια, όσα προετοίμασαν το έδαφος για το αντιδραστικό «ευρωσύνταγμα» ή, αλλιώς, όλα όσα θωρακίζουν παραπέρα την εξουσία των πολυεθνικών και των μεγάλων επιχειρήσεων, σε βάρος των λαών των χωρών - μελών της ευρωένωσης, καθώς και όλα όσα «εγγυώνται» την ακόμη μεγαλύτερη ανισότητα στις σχέσεις «μεγάλων» και «μικρότερων» χωρών.

Επομένως, μπορεί να ακούγεται ωραία η σχετική δήλωση του προέδρου του ΣΥΝ, με την οποία κάλεσε την «κυβέρνηση να "τραβήξει φρένο" στο ευρωλεωφορείο», αλλά μια σειρά ερωτήματα παραμένουν: «Φρένο» στο ευρωλεωφορείο σημαίνει και «φρένο» σε όλους τους «επιβαίνοντες»; Μα, ο ΣΥΝ συμφωνεί με αρκετούς εξ αυτών και, μάλιστα, ήταν και είναι ανάμεσα σ' εκείνους που πατούν το γκάζι. `Η, μήπως, έχουν την αυταπάτη ότι το «όχημα» της ΕΕ είναι ένα παιδικό παιχνίδι και, μάλιστα, της κατηγορίας των μετατρέψιμων..;