Την κεφαλαιώδη σημασία που έχει για κάθε κοινωνία η εξασφάλιση υγιεινών συνθηκών διαβίωσης και περίθαλψης, τόνιζε στην προχτεσινή δήλωσή του ο υπουργός Υγείας, Ν. Κακλαμάνης, με αφορμή τη χτεσινή Παγκόσμια Ημέρα Υγείας. Και δεν έχει άδικο. Ετσι είναι. Η εξασφάλιση της υγείας έχει κεφαλαιώδη σημασία για κάθε κοινωνία και γι' αυτό αποτελεί θεμελιακό δικαίωμα κάθε εργαζόμενου και πολίτη γενικότερα.

Το πρόβλημα βρίσκεται στο χάσμα που χωρίζει τα λόγια του υπουργού με την αντίστοιχη πολιτική της κυβέρνησης της οποίας είναι μέλος και, μάλιστα, υπεύθυνος για την Υγεία. Η προωθούμενη πολύμορφα εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση του τομέα της Υγείας, κάθε άλλο παρά δικαιώνει και κατοχυρώνει το προαναφερόμενο θεμελιακό δικαίωμα των εργαζομένων. Για να μην αναφερθούμε στην ανυπαρξία της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, την κατάσταση των νοσοκομείων κλπ., κλπ. Κι ακόμη περισσότερο, όταν το ύψος του παραγόμενου κοινωνικού πλούτου και οι επιτεύξεις της επιστήμης και της τεχνικής επιτρέπουν - και επιβάλλουν - την παροχή πραγματικά δωρεάν και υψηλού επιπέδου υπηρεσιών υγείας σε ολόκληρο τον πληθυσμό, μηδενός εξαιρουμένου, από ένα ενιαίο και δημόσιο σύστημα.

Εκτός και ο κ. υπουργός, όταν αναφερόταν στην κεφαλαιώδη σημασία, εννοούσε αποκλειστικά και μόνο τους κάθε λογής «εμπόρους» της Υγείας...