Πρέπει να πετύχουμε δυο στόχους ταυτόχρονα: Να ενισχυθεί αποφασιστικά η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας από τη μια κι από την άλλη να πληρωθούν τα μεγάλα χρέη των Ολυμπιακών Αγώνων, να μειωθούν τα ελλείμματα και να κλείσουν οι «μαύρες τρύπες». Αυτά λένε οι κυβερνώντες και θέλουν να επιβάλουν τη λεγόμενη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και μια σειρά ακόμη μέτρα, μην αφήνοντας έξω από τη λαίλαπα των «διευθετήσεων» τίποτε, ούτε το 8ωρο και το πενθήμερο.

Στην πραγματικότητα, όμως, τα προωθούμενα μέτρα έχουν τον ίδιο ακριβώς βασικό στόχο που έχει συνολικά η πολιτική της κυβέρνησης. Τη διαμόρφωση των αναγκαίων προϋποθέσεων για το πολύ μεγαλύτερο ξεζούμισμα των εργαζομένων και την ακόμη μεγαλύτερη αύξηση των επιχειρηματικών κερδών. Αλλωστε, αυτό σημαίνει η έννοια της ανταγωνιστικότητας για τους κυβερνώντες και τους λοιπούς εκπροσώπους των κεφαλαιοκρατών. Ουσιαστικά, μετριέται με δυο ποσοστά, αυτό του ρυθμού αύξησης των κεφαλαιοκρατικών κερδών και αυτό του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Κι από κοντά έρχονται και οι άλλοι στόχοι - συνέπειες της προωθούμενης πλήρους αντιδραστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων: Οι πολύμορφες αρνητικές μεταβολές στον τρόπο ζωής των εργαζομένων, οι ακόμη μεγαλύτερες δυσκολίες στη συλλογική και συνδικαλιστική δράση, οι αντίστοιχες «μεταρρυθμίσεις» στο Ασφαλιστικό κλπ., κλπ.