Γρηγοριάδης Κώστας |
Η επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας δεν έκρυψε τους λόγους του ενθουσιασμού της, καθώς συνέχισε: «Παράδειγμα, στο θέμα του Κοσσόβου, όπου θα υπάρχουν εξελίξεις, πιστεύουμε ότι είναι ένας ώριμος τομέας για συνεργασία μεταξύ ΗΠΑ και Ελλάδας... Εχουμε μια στρατηγική πορεία μπροστά μας»...
Ακριβώς σ' αυτό το φόντο πρέπει να αναζητηθούν οι λόγοι της «αιφνίδιας» κινητικότητας για την ονομασία της ΠΓΔΜ. Η κυβέρνηση της ΝΔ, εννοείται σε ευθεία συνεννόηση με την κυβέρνηση των ΗΠΑ που «ελέγχει» τον ειδικό διαμεσολαβητή του ΟΗΕ Μ. Νίμιτς, συμφώνησε να κλείσει «τώρα» το ζήτημα-«αγκάθι» με τα Σκόπια, ακριβώς για να αναδείξει τον «πρωταγωνιστικό ρόλο» της στα Βαλκάνια. Η περιοχή των Βαλκανίων αποκτά ξανά σπουδαιότητα για τα σχέδια επέκτασης των ΗΠΑ προς τη Ρωσία και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της Κεντρικής Ασίας και της Μέσης Ανατολής. Οι ΗΠΑ «επιστρέφουν» στα Βαλκάνια δημιουργώντας νέες βάσεις (Βουλγαρία, Ρουμανία) και προτεκτοράτα (Κόσσοβο, ΠΓΔΜ, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, κ.ο.κ.), ως προγεφυρώματα των ιμπεριαλιστικών εξορμήσεων.
Στο πλαίσιο αυτό μεθοδεύτηκε το εσπευσμένο κλείσιμο της ονομασίας της ΠΓΔΜ, με την πρόταση Νίμιτς ως την καλύτερη δυνατή λύση. Σαν έτοιμος από καιρό ο Κ. Καραμανλής, πριν καλά καλά φτάσει στην Αθήνα η επιστολή του μεσολαβητή του ΟΗΕ, είχε ήδη έτοιμη την απαντητική επιστολή του (όχι προς τον ΟΗΕ, αλλά) προς τον Τζορτζ Μπους. «Προσωπικά, είμαι έτοιμος να στηρίξω μια συμφωνία τώρα», χαρακτηρίζοντας την πρόταση Νίμιτς ως «μοναδικό παράθυρο ευκαιρίας».
Η κυβέρνηση θεωρεί ότι από τη στιγμή που η προτεινόμενη ονομασία (Republika Makedonijia-Skopie) είναι ένας «αξιοπρεπής συμβιβασμός», τα υπόλοιπα γκρίζα σημεία της πρότασης Νίμιτς θα αντιμετωπιστούν στην πράξη. Το κύριο για την κυβέρνηση παραμένει η ονομασία της ΠΓΔΜ, ανεξάρτητα απο τις γενικώτερες αρνητικές αλλαγές που μεθοδεύονται στην περιοχή με αλλαγές συνόρων.
Η ελληνική κυβέρνηση πιστεύει ότι έκανε το καθήκον της ως προς την ΠΔΓΜ συμφωνώντας με την ανεξαρτητοποίηση του Κοσσυφοπεδίου, αλλά παίζει με τη φωτιά. Και αυτό θα το πληρώσει ο λαός, γι'αυτό πρέπει να πληρώσει την ίδια με το νόμισμα που της αξίζει, απεγλωβιζόμενος απο την πολιτική της, και συγκροτώντας το δικό του μέτωπο πάλης κατά της κυρίαρχης πολιτικής.