Η προοπτική της ανεξαρτητοποίησης του Κοσσυφοπεδίου, με αντάλλαγμα για τη Σερβία την είσοδο στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ενωση σημαίνει πως οι αλλαγές των συνόρων στα Βαλκάνια συνεχίζονται προς όφελος του ευρωατλαντισμού. Η πρόσδεση της κυβέρνησης της χώρας μας σ' αυτήν την πολιτική ενισχύει τον αλβανικό υπερεθνικισμό, με κίνδυνο την αποσταθεροποίηση της FYROM (Σκόπια) και όλης της περιοχής. Αυτή η πολιτική επηρεάζει και το θέμα της Κύπρου.

Οι επερχόμενες νέες βάσεις των ΗΠΑ στην περιοχή (Βουλγαρία, Ρουμανία) και στη χώρα μας (τώρα αποκαλούνται «κέντρα» για εκπαίδευση και αντιμετώπιση της «τρομοκρατίας», όπως π.χ. στη Σούδα, στη Νέα Καρβάλη και όπου να 'ναι του υπουργείου Δημόσιας Τάξης) καθιστούν τα Βαλκάνια και ιδιαίτερα την Ελλάδα, επίκεντρο των δυνάμεων της Νέας Τάξης Πραγμάτων και πιθανό στόχο.

Η αρνητική «διολίσθηση» για τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στο Αιγαίο, επιτελείται σταθερά, τακτική που συνεχίζει και η νέα κυβέρνηση στο δρόμο της προηγούμενης.

• Η συμφωνία Ντεμιρέλ - Σημίτη στη Μαδρίτη το 1997, ερμηνεύτηκε από τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών Γκιουλ, έτσι ακριβώς όπως δε συμφέρει την Ελλάδα. «Η μη λήψη μονομερώς μέτρων, που θα διαταράξουν τη σταθερότητα στο Αιγαίο», σημαίνει για τους Τούρκους πως δεσμεύτηκε η ελληνική κυβέρνηση, εκτός των άλλων, να μην επεκτείνει τα χωρικά μας ύδατα από τα έξι μίλια που είναι σήμερα, μέχρι τα δώδεκα που δικαιούται. Συγχρόνως, διατηρείται η απειλή για πόλεμο. Το κέρδος, επομένως, προκύπτει (εκτός της Τουρκίας) μόνο στους ενδιαφερόμενος για τη συνέχιση της έντασης, τους εξοπλισμούς και των δύο χωρών και τον έλεγχό τους μέσα από τη διαχείριση των κρίσεων.
• Παρά την ενδοτικότητα και τις υποχωρήσεις των ελληνικών κυβερνήσεων σε κάθε κρίση - πρόκληση της Τουρκίας στο Αιγαίο, τα πλήγματα και η αμφισβήτηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων συνεχίζονται. Οπως πρόσφατα στα Ιμια, που η προηγούμενη κυβέρνηση κατάφερε να τα μετατρέψει σε «γκρίζα ζώνη» (δηλαδή περιοχή αμφισβητούμενης κυριότητας). Δηλώσεις Τούρκων επισήμων και δημοσιεύματα εφημερίδων τους ανοίγουν σταδιακά το εύρος των γκρίζων ζωνών. Τελευταία επισήμανση πως τα νησιά χωρίς αναγνωρισμένη πατρότητα στο Ανατολικό Αιγαίο, ανέρχονται σε οκτακόσιες νησίδες και βραχονησίδες (αντί εκατόν πενήντα που προσδιορίζονται μέχρι σήμερα, αλλά όχι επισήμως). Οι αριθμοί και η μεθοδολογία αποτελούν καθαρό προπαγανδιστικό μέτρο των αποκαλούμενων «Ψυχολογικών Επιχειρήσεων». Ισως, όμως, να υποκρύπτει και την ύπαρξη αντίστοιχης βλέψης για επαύξηση των ορίων των «γκρίζων ζωνών» στον τελικό τους στόχο που είναι το μισό Αιγαίο.
• Η προστασία των εδαφών, του εναέριου χώρου, της χωρικής θάλασσας, του υποθαλάσσιου χώρου είναι δικαίωμα και υποχρέωση της χώρας μας. Αυτό το δικαίωμα δεν εκχωρείται, δεν είναι διαπραγματεύσιμο. Αυτά ερμηνεύονται ως κυριαρχικό δικαίωμα. Η άμυνα, επομένως, στην επίθεση εναντίον αυτών των δικαιωμάτων είναι υποχρέωση. Η κυβέρνηση με την ενδοτική της πολιτική κάνει βήματα προς τα πίσω. Το ίδιο έκανε και η προηγούμενη, όταν π.χ. αναγνώρισε στο Ελσίνκι με τον Σημίτη τέτοια δικαιώματα των Τούρκων στο Αιγαίο. Στην ουσία, αποδέχτηκε την παραχώρηση μέρους των δικών μας κυριαρχικών δικαιωμάτων. Το ίδιο συνέβη και προ ημερών με τον νυν υπουργό Εξωτερικών. Οταν, στη συμφωνία για νέα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) αποδέχτηκε να μην αναχαιτίζονται τα τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη, όταν εισέρχονται στο FIR Αθηνών. Εξ ου και η δήλωση στη συνέχεια του εκπροσώπου του ΥΕΘΑ. Η υπαναχώρηση του υπουργού Εθνικής Αμυνας, απλά, μπερδεύει τα πράγματα. Στην πραγματικότητα δε γνωρίζουμε τι ακριβώς συμφωνήθηκε στην Τουρκία. Φοβούμαστε πως έχουμε νέες υποχωρήσεις. Οφείλουν να ενημερώσουν και να εξηγήσουν.
• Το δικαίωμα και η υποχρέωση για «Ερευνα και Διάσωση» στο Αιγαίο σχετιζόμενο με τα όρια του FIR, βρίσκεται και αυτό υπό την έμπρακτη αμφισβήτηση των Τούρκων. Και σχετίζεται απόλυτα με άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων. Αναρωτιόμαστε εάν έχουν τελειώσει οι μακροχρόνιες (από το 1999;) προκηρύξεις διαγωνισμών για προμήθεια του αναγκαίου υλικού (ελικοπτέρων και συστημάτων προειδοποίησης;). Αληθεύει πως ματαιώνονται ή ακυρώνονται οι διαγωνισμοί γιατί δεν κατακυρώνονται σε «ημέτερους»; Δεν παρέχεται έτσι το επιχείρημα στους Τούρκους για παρεμβολή τους και μη αποδοχή των ελληνικών ορίων για έρευνα και διάσωση, εφ' όσον και τα συστήματα είναι ξεπερασμένα (πτώση ΣΙΝΟΥΚ) και το υλικό μη προβλεπόμενο από τους οργανισμούς του ΟΗΕ (πολεμικά ελικόπτερα);
• Ο «Επιχειρησιακός Ελεγχος του Αιγαίου», κυριαρχικό δικαίωμα και υποχρέωση της χώρας μας, ταυτίστηκε κακώς με το θέμα των αρμοδιοτήτων και περιοχών ευθύνης των διαφόρων στρατηγείων του ΝΑΤΟ. Ετσι, άνοιξε την όρεξη των Τούρκων και παραδόθηκε τελικά στην «καλοπροαίρετη» ευθύνη του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών διοικητών. Ετσι, όμως, αποτελεί στο διηνεκές εργαλείο αυξομείωσης και ελέγχου της έντασης των ελληνοτουρκικών σχέσεων, που θα ακολουθούν τις προκλητικές διεκδικήσεις τους.
• Η κυβέρνηση οφείλει να ενημερώσει το λαό, εάν στις συνομιλίες που γίνονται μόνον για την υφαλοκρηπίδα (όπως δηλώνει), περιλαμβάνεται και το εύρος των χωρικών υδάτων, αφού το τελευταίο είναι προϋπόθεση για τον υπολογισμό της. Παράλληλα, πρέπει να διευκρινίσουν πως οι συνομιλίες για την υφαλοκρηπίδα και οποιαδήποτε συμφωνία γι' αυτήν, επηρεάζει και προϋποθέτει συμφωνία εκτός της χωρικής θάλασσας και για όλα τα θέματα επί των οποίων υπάρχουν τουρκικές διεκδικήσεις. Ακόμα και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) και τη Συνορεύουσα Ζώνη, τις «γκρίζες ζώνες», τις «Γραμμές Βάσης» απ' όπου μετράται η χωρική θάλασσα, κλπ. Για εμάς δεν είναι νοητή συμφωνία για εθνικά εδάφη, χωρίς να είναι ενήμερος ο λαός μας και οι αντιπρόσωποί του στη Βουλή.
• Η Τουρκία δεν αναγνωρίζει ως ελληνικό εναέριο χώρο τον περιλαμβανόμενο μεταξύ των έξι και δέκα μιλίων από τις ακτές μας. Το ίδιο και οι Αμερικανοί και όλοι οι υπόλοιποι του ΝΑΤΟ. Γι' αυτό και τον παραβιάζουν με τα αεροπλάνα τους καθημερινά, αλλά και πρόσφατα στη διάρκεια σοβαρών ετήσιων ασκήσεων των Ενόπλων μας Δυνάμεων στην περιοχή της Ανδρου. Πρέπει να ενημερώσει η κυβέρνηση, εάν έχει δεσμευτεί για περιορισμό από τα δέκα μίλια στα έξι του εθνικού εναέριου χώρου. Κάτι τέτοιο θα σημαίνει έμμεση αποδοχή της μη επέκτασης των χωρικών μας υδάτων, αφού θα σχετίζεται και το εύρος τους με τον αντίστοιχο εναέριο εθνικό χώρο.

Ο περιορισμός στο Αιγαίο όλων των ορίων, που μας παρέχει ως κυριαρχικό δικαίωμα το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, σημαίνει περιορισμό των αμυντικών μας δυνατοτήτων. Σημαίνει, εκτός της συρρίκνωσης εθνικού χώρου και των άλλων συνεπειών, πως τα πολεμικά πλοία και αεροπλάνα ενδεχόμενου αντιπάλου θα μπορούν να φτάνουν απροειδοποίητα στα εξ μίλια (ορατά και διά γυμνού οφθαλμού πλέον) από τις ακτές της χώρας μας.

Η αποδοχή της θεωρίας των «γκρίζων ζωνών» με την ενδοτική πολιτική και υποχωρητικότητα, απεμπολεί δικαιώματα και θέτει σε κίνδυνο και την κυριαρχία μας σε εθνικό χώρο και την ειρήνη στην περιοχή.

Η εναπόθεση της προστασίας των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων σε οργανισμούς όπως το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ενωση, σημαίνει άγνοια της ιστορίας και προσφορά υπηρεσίας σε ξένα συμφέροντα. Η κυρίαρχη λογική, πως υπό την ομπρέλα αυτών των δύο οργανισμών, όλα θα λυθούν στην περιοχή και θα περιοριστεί η όρεξη των γειτόνων, είναι επικίνδυνη.

Η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση, άμεσα συνυπεύθυνοι για την κατάσταση στους τομείς που προαναφέρθηκαν, οφείλουν να δώσουν εξηγήσεις, να απαντήσουν στα ερωτήματα και να προσαρμόσουν την πολιτική τους στα εθνικά και μόνον συμφέροντα.

Η σημερινή κυβέρνηση οφείλει να αυξήσει την ευαισθησία της απέναντι στον ελληνικό λαό και στην πατρίδα, αντί των «υποχρεώσεων» απέναντι στις «συμμαχίες» και διεθνείς οργανισμούς.