Τελευταία Κυριακή του Μάη σήμερα και, ταυτόχρονα, τελευταία μέρα που είμαστε στη Ρώμη. Μπορεί να είναι πανέμορφη, μπορεί να μας μαγεύει, αλλά όλοι οι δικοί μας δρόμοι οδηγούν προς την Αθήνα. Καθ' οδόν, λοιπόν, για το σπίτι μας είμαστε και αναπολούμε αυτά που ζήσαμε και είδαμε όλη αυτή τη βδομάδα
Σήμερα το πρωί επισκεφθήκαμε το Βατικανό. Το Βατικανό των χιλίων κατοίκων, των γραφείων, των καταστημάτων, που από το 1929 έγινε ανεξάρτητο κράτος και διοικείται από τον πάπα. Διαθέτει δικό του ραδιοφωνικό σταθμό, εκδίδει μια εφημερίδα και έχει, επίσης, έναν εκδοτικό οίκο. Μα εμάς αυτά δε μας ενδιαφέρανε και πολύ. Η προσοχή μας στράφηκε στα μουσεία. Στα κτίρια αυτά που στεγάζουν μια από τις σημαντικότερες συλλογές έργων τέχνης στον κόσμο, που χτίστηκαν για τους πάπες της Αναγέννησης, όπως ο Σίξτος ο Δ΄, ο Ινοκέντιος ο Η΄ και ο Ιούλιος ο Β΄. Οι σημαντικότεροι θησαυροί του Βατικανού βρίσκονται στις αίθουσες ελληνικής και ρωμαϊκής τέχνης. Στην πινακοθήκη υπάρχει μια μικρή συλλογή πινάκων, που περιλαμβάνει έργα των Ραφαήλ, Τιτσιάνο και Λεονάρντο. Ανάμεσα στα έργα των ζωγράφων του 15ου αιώνα ξεχωρίζουν η «Πιετά», από τον Ενετό Τζιοβάνι Μπελίνι( 1430-1516), καθώς και ο « Αγιος Ιερώνυμος» του Λεονάρντο ντα Βίντσι, η «Αποκαθήλωση» του Καραβάτζιο και η «Κοινωνία» του Ντομενικίνο, ενώ μια ολόκληρη αίθουσα είναι αφιερωμένη στα έργα του Ραφαήλ. Μεταξύ των εκθεμάτων θα δείτε την ωραιότατη «Παναγία» του Φολίνιο και τη «Μεταμόρφωση». Μα ας ξαναγυρίσουμε για λίγο στις αίθουσες της ελληνικής και ρωμαϊκής τέχνης. Τα εκθέματα εκτείνονται κατά μήκος των διαδρόμων και των προθαλάμων, ενώ οι τοίχοι και τα δάπεδα είναι καλυμμένα με εξαιρετικά γλυπτά. Η πρώτη σοβαρή οργάνωση της συλλογής πραγματοποιήθηκε γύρω από το Προαύλιο Μπελβεντέρε. Ανάμεσά τους μπορούμε να θαυμάσουμε τα εξής έργα: «Ο Αποξυόμενος» (ένας αθλητής που σκουπίζει το σώμα του έπειτα από τον αγώνα), «Ο Απόλλων» του Μπελβεντέρε, « Η Λαοκούντα», έργο τριών καλλιτεχνών από τη Ρόδο, έργα κλασικά που επηρέασαν βαθιά τον Μιχαήλ Αγγελο και τους άλλους καλλιτέχνες της Αναγέννησης.
Μα και πάλι δεν έχουμε ώρα για να αφηγηθούμε όλα τα θαυμάσια έργα, όλη την ομορφιά που «καταβρόχθισαν» τα μάτια μας. Ηρθε η ώρα της επιστροφής και σιγοψιθυρίζουμε το γνωστό τραγουδάκι «Αριβεντέρτσι Ρόμα». Και γυρίζουμε στα καθημερινά μας. Στη ρουτίνα μας.