«Να αγωνιζόμαστε μαζί με άλλους για όλους! Αυτή η κούραση, όσο μεγάλη κι αν είναι, σε αναζωογονεί. Κι αν τα σχέδια και ο προγραμματισμός δεν υλοποιούνται πάντα, όπως και τα όνειρά μας, σημασία έχει να παλεύουμε για τους στόχους μας» είπε με δυνατή φωνή η Σοφία Ντούρου από τη Χαλκίδα. Μίλησε ακόμα για τις γυναίκες που εργάστηκαν σε γνωστή φάρμα μανιταριών στην Εύβοια και αγωνίστηκαν για τα δικαιώματά τους χάνοντας δουλιά και οικογενειακή ηρεμία: «στις τουαλέτες και στα πατάρια μάζευαν υπογραφές για να στηθεί σωματείο. Μια - μια καλούσε ο εργοδότης τις εργαζόμενες για να πάρουν πίσω - κλαίγοντας - την υπογραφή τους. Οι περισσότερες απ' όσες πρωτοστάτησαν απολύθηκαν... Το Εργατικό Κέντρο τήρησε απαράδεκτη στάση. «Από σήμερα, από αύριο, κατέληξε η ομιλήτρια, πρέπει να κάνουμε κάτι παραπάνω απ' ό,τι κάναμε μέχρι τώρα. Εμείς θα κάνουμε επίσκεψη στη φάρμα...».
Με πρωτοβουλία του Συλλόγου Γυναικών Πειραιά διακινήθηκε ερωτηματολόγιο ανάμεσα σε 600 γυναίκες. Σύμφωνα με την έρευνα που έκανε η εταιρία «Κάπα Ρισέρτς» και ορισμένα αποτελέσματά της της ανακοίνωσε ο κοινωνιολόγος Θωμάς Γεράκης: Στην ερώτηση «πόσο ικανοποιημένη είσαστε από την ποιότητα ζωής σας» μόνο 5,6% των γυναικών απάντησαν «πολύ ικανοποιημένη», 36% απάντησαν «αρκετά» και 36% «όχι και τόσο πολύ».
Απαντώντας στην ερώτηση «πώς αξιολογούν την κατάσταση στο οικογενειακό περιβάλλον» είχαν μεγάλο πρόβλημα με τον ελεύθερο χρόνο, την ψυχαγωγία και το εισόδημα. Στόχοι ζωής τους ήταν κυρίως ο ευτυχισμένος γάμος, η καλή δουλιά, η οικονομική άνεση και λίγες ανέφεραν «τα πολλά παιδιά». Τα κυριότερα προβλήματα που επεσήμαναν ήταν η ανεργία, η έλλειψη ελεύθερου χρόνου, οι οικονομικές δυσκολίες και η ακρίβεια και τέλος τα προβλήματα σχέσεων. Μια στις τρεις γυναίκες δήλωσαν ότι δεν μπορούν να πληρώσουν τα βασικά!
Πού ελπίζουν για να λύσουν τα οικονομικά προβλήματα; Οι μισές «στην οικογένεια», οι υπόλοιπες, κατά σειρά προτεραιότητας, στο φιλικό και συγγενικό περιβάλλον, στο... δήμαρχο, στις συνδικαλιστικές οργανώσεις και τέλος στους συλλόγους γυναικών. Αξίζει να αναφερθεί ότι η συντριπτική πλειοψηφία θεωρεί αναγκαίους τους γυναικείους συλλόγους ενώ 35% απάντησαν «μάλλον ναι». Ομως μόνο το 43% των γυναικών γνωρίζουν τη δραστηριότητα των συλλόγων και βέβαια μεγάλο ποσοστό των γυναικών παρακολουθούν τις κουτσομπολίστικες εκπομπές και τα πρωινάδικα...
Ενα καυτό ερώτημα: το πρόβλημα δεν είναι τι θα πούμε στις γυναίκες αλλά πώς και πού θα τους το πούμε;
Κι όμως, οι γυναίκες έχουν πολλή δύναμη μέσα τους. Το φανέρωσαν όχι μόνο τα λόγια αλλά και ο ενθουσιασμός, η δύναμη της φωνής τους, στο συνέδριο, η θέληση να παλέψουν. Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα η ομιλία της Αμαλίας Χουλιαρά από την Καλαμάτα, νέας εργαζόμενης και μητέρας τριών παιδιών: «Μας φοβούνται, είπε, ακόμα και τα κρατικά ΜΜΕ. Ο λαός είναι "λιωμένος" από τα οικονομικά προβλήματα, μπερδεμένος, εξαρτημένος από τα ρουσφέτια. Πολλοί γίνονται οπαδοί της μοιρολατρίας. Χρειάζεται να θυμίσουμε τις ευθύνες του γι' αυτά που τραβάει. Στο χέρι του είναι να αγωνιστεί. Εμείς και επιχειρήματα έχουμε και ενταγμένες γυναίκες. Οι οικογένειες συνθλίβονται από τα προβλήματα της ζωής. Είναι ανάγκη να εξοπλιστούν ιδεολογικά οι γυναίκες και να κατανοήσουν την ανάγκη συμμετοχής τους, να ενεργοποιηθούν - γιατί αυτό που δεν έχουμε είναι οι πολλές ενεργές γυναίκες. Χωρίς αυτό, αλλαγή δε γίνεται. Πρέπει να μπούμε στα προβλήματα των γυναικών, να τους μιλήσουμε με κατανοητή γλώσσα. Κάναμε εξορμήσεις σε εργασιακούς χώρους. Ξαναπήγαμε; Χρειάζεται να προγραμματίσουμε περιφερειακές συναντήσεις. Θα δίνουμε κουράγιο συναντώντας η μια την άλλη και θα προχωράμε»!
Δίπλα στην ορμή της νιότης, η πείρα και οι υποθήκες της γενιάς της Αντίστασης. Δίπλα στην πολιτιστική ισοπέδωση που επιχειρούν οι κρατούντες ενάντια στη νέα γενιά και στη διαστρέβλωση που επιχειρούν οι κρατούντες ενάντια στη νέα γενιά και στη διαστρέβλωση της ιστορίας, οι παλιές αγωνίστριες που θέλουν να παραδώσουν τη δάδα της συνέχειας: «Σας βλέπουμε με την ελπίδα, αγάπη και καμάρι» είπε η παλιά ΕΠΟΝίτισσα και στέλεχος της ΟΓΕ Νίτσα Παπανικολάου. Μην ξεχνάτε τις γυναίκες που άνοιξαν το δρόμο για τη χειραφέτηση της γυναίκας, διαβάστε την ιστορία του γυναικείου κινήματος. Μη σταματάτε, έχετε δικαιώματα, έχετε αξία. Να έχετε κουράγιο, να μη σταματάτε, να αγωνίζεστε!». Και η Στέλλα Λημνίου, εργάτρια στον ιματισμό από τα 13 της χρόνια, επίσης στέλεχος της ΟΓΕ: «Κι εμείς, είπε, που τόσα χρόνια "κρατήσαμε", δε θα μείνουμε στις πολυθρόνες! Η τρίτη ηλικία πρέπει να συμμετέχει στην οικοδόμηση της κοινωνίας. Κι εμείς χτίσαμε πάνω στα θεμέλια των προκατόχων μας. Πώς θα χτίσουμε το αύριο, αν δεν υπάρχουν τα θεμέλια; Ακούστε τη φωνή των προηγούμενων».