Αλλά, τώρα πια, είσαι μεγάλο παιδί. Εκατόν πενήντα χρόνια εργάτης, οπλισμένος με μια θεωρία, που σου επιτρέπει και να γνωρίζεις τι σημαίνει και πώς δημιουργείται το κεφάλαιο, αλλά και, το κύριο, τι πρέπει να κάνεις για να μένει στα δικά σου χέρια το υπερπροϊόν της δικής σου εργασίας.

Δες τους εργάτες στα χαλυβουργεία της Γερμανίας. Είκοσι εφτά ολόκληρα χρόνια χωρίς απεργία! Η χαρά του Κρουπ και της Τισέν. Εχουν ηγεσία οι άνθρωποι. Σοσιαλδημοκράτες από κούνια. Από τα δικά τους χέρια, εκεί στο ίδρυμα Φρίντριχ Εμπερτ, έχουν περάσει όλοι οι δικοί μας Πολυζωγόπουλοι. Οι παλιότεροι θα θυμούνται, κάτι εξάμηνα που έλειπαν από την Ελλάδα αυτά τα «παλικάρια» κι, όταν ρωτούσες, έπαιρνες απάντηση «στη Γερμανία είναι, σε σεμινάριο»...

Παραμονές της απεργίας για την Πρωτομαγιά, διδάξου! Αυτή η μέρα δεν είναι μόνο μία απεργία. Είναι γενική επιθεώρηση δυνάμεων, είναι απολογισμός, είναι ξεδίπλωμα του αγώνα του απαραίτητου, για να αντιμετωπίσει η εργατική τάξη την τάξη των καπιταλιστών. Αυτήν τη μέρα, δεν είσαι εργάτης μόνος. Δεν είσαι στάχυ μόνο στον άνεμο. Γροθιά σφιχτά δεμένη, εσύ κι οι σύντροφοί σου.

Πρόσεξε, όμως. Σ' αυτό το «ενωμένοι», παίζουν χοντρό παιχνίδι τα αφεντικά. Σου λένε, έλα δω, όλοι μαζί, μην τραβάς χώρια. Ακούγεται ωραίο. Πέτα στην άκρη το χρυσόχαρτο. Κρύβει την εντολή τους: Δεν έχεις δικαίωμα, σου λένε, να νιώθεις Τάξη ενάντια σε Τάξη, δεν έχεις δικαίωμα στην ταξική και πολιτική χειραφέτηση, να έχεις τη δική σου αυτοτελή πολιτική εκπροσώπηση. Ελα εδώ στη σούπα. Μην πας. Αν δε θες να καταντήσεις σαν τους Γερμανούς εργάτες. Ετσι «ενωμένους», τους έσυραν να υπηρετήσουν τον Χίτλερ. Ετσι «ενωμένους», μας θέλουν όλους στη νέα σφαγή.

Θυμήσου: Τάξη ενάντια σε Τάξη. Αυτό έχει συνέπειες και προϋποθέσεις. Αλλο η ταξική συσπείρωση, άλλο η ταξική διεκδίκηση κι άλλο ο «κοινωνικός διάλογος», για το πώς θα βρεθείς και πάλι από κάτω.