Ξεχωριστό κομμάτι στην πρόταση της Κομισιόν αποτελούν οι «Κατευθυντήριες γραμμές για την απασχόληση (2005 - 2008)». Εδώ το κεφάλαιο δεν κρύβει λόγια. Στην κατευθυντήρια γραμμή 17 αναφέρονται λεπτομερώς τα μέτρα που πρέπει να πάρουν τα κράτη - μέλη για την τόνωση της απασχόλησης: «εκσυγχρονισμός των συστημάτων συνταξιοδότησης και υγείας, διασφαλίζοντας την καταλληλότητά τους, τη χρηματοοικονομική βιωσιμότητα και την ικανότητα προσαρμογής στην εξέλιξη των αναγκών, κατά τρόπο ώστε να υποστηριχτεί η συμμετοχή στην απασχόληση και η παράταση του επαγγελματικού βίου, με την προώθηση κατάλληλων κινήτρων για εργασία και αποθάρρυνση της πρόωρης συνταξιοδότησης. Στήριξη των συνθηκών εργασίας που ευνοούν την ενεργό συμμετοχή του γηράσκοντος εργατικού δυναμικού».

Δουλιά μέχρι θανάτου! Αυτό λέει η Κομισιόν, αυτό προσπαθεί σταδιακά να νομοθετήσει και η κυβέρνηση της ΝΔ, σε αγαστή συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, που έχει αφήσει τις δικές του περγαμηνές στην ιστορία των αντιασφαλιστικών μεταρρυθμίσεων. Μια πενιχρή σύνταξη μετά από μερικές δεκαετίες δουλιάς είναι το καλύτερο «κίνητρο» για να παραμείνει κανείς στην εργασία μέχρι να πεθάνει και να στραφεί στην ιδιωτική ασφάλιση.

Η επαγγελματική αποκατάσταση των σημερινών και μελλοντικών ανέργων περνάει απαραίτητα μέσα από την κατάρτιση και την επανακατάρτιση, με βάση τις ανάγκες των καπιταλιστών σε εργατικό δυναμικό. Η κατευθυντήρια γραμμή 18 επιτάσσει τον «έγκαιρο προσδιορισμό» αυτών των αναγκών και τον προσανατολισμό και την κατάρτιση «στο πλαίσιο εξατομικευμένων σχεδίων δράσης». Για κάθε άνεργο θα υπάρχει και ξεχωριστό σχέδιο των δουλεμπόρων, που θα αναπροσαρμόζεται όταν πλέον οι ανάγκες της καπιταλιστικής παραγωγής απαιτούν άλλες δεξιότητες. Εκεί επεμβαίνει η επανακατάρτιση και ο εργαζόμενος είναι ξανά έτοιμος να προσφέρει κοψοχρονιά την εργατική του δύναμη για την παραγωγή νέας υπεραξίας.

Στην κατευθυντήρια γραμμή 20, το ευρωενωσιακό κεφάλαιο αποκαλύπτει τον πόθο του για μια πλήρως απελευθερωμένη αγορά εργασίας, με αυθαίρετα ωράρια και βάρβαρη οργάνωση του χρόνου εργασίας. Η Κομισιόν επιτάσσει: «Προσαρμογή της νομοθεσίας για την απασχόληση, επανεξετάζοντας, εφόσον απαιτείται, το επίπεδο ευελιξίας που παρέχουν συμβάσεις ορισμένου και αορίστου χρόνου. Στήριξη των αλλαγών στο εργασιακό καθεστώς. Προώθηση και διάδοση καινοτόμων και προσαρμόσιμων μορφών εργασίας, συμπεριλαμβανομένων και των ρυθμίσεων για τα ωράρια εργασίας, προκειμένου να βελτιωθεί η ποιότητα και η παραγωγικότητα στην εργασία». Το δημαγωγικό επιχείρημα του ΣΥΝ ότι η ΕΕ καταργεί τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου, διαψεύδεται από την ίδια την Κομισιόν. Την ίδια στιγμή, οι αλλαγές στην οργάνωση του χρόνου εργασίας που προωθούνται στο εργασιακό (ετήσια διευθέτηση και κόστος υπερωριών) συνάδουν πλήρως με το πνεύμα των κατευθυντήριων γραμμών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Στην κατευθυντήρια γραμμή 21 επανέρχεται το αίτημα για μείωση του μισθολογικού κόστους για το κεφάλαιο, ενώ υπερτονίζεται ο ρόλος που καλούνται να παίξουν σ' αυτή την κατεύθυνση οι λεγόμενοι κοινωνικοί εταίροι. Η Κομισιόν απευθύνει κάλεσμα στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες και στους ένθερμους υποστηρικτές του «κοινωνικού διαλόγου» (βλέπε ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ) να βάλουν ακόμα πιο αποφασιστικά πλάτη στο πέρασμα της αντιλαϊκής - αντεργατικής πολιτικής.

Τέλος, στις κατευθυντήριες γραμμές 22 και 23, περιγράφεται σε λίγες αράδες η απαίτηση του κεφαλαίου να αποσυνδεθεί πλήρως η εκπαίδευση από τη μόρφωση και να πάρει τη μορφή κατάρτισης, στενά συνδεδεμένης με την ιδιωτική πρωτοβουλία. Η κατευθυντήρια γραμμή κάνει λόγο για τη διά βίου μάθηση με επιμερισμό του κόστους «μεταξύ των επιχειρήσεων, των δημόσιων αρχών και των ατόμων» και «αύξηση της συμμετοχής στη συνεχή κατάρτιση και στην κατάρτιση στο χώρο εργασίας καθόλη τη διάρκεια του κύκλου ζωής, ιδίως για τους ανειδίκευτους και τους μεγαλύτερους σε ηλικία εργαζόμενους». Τα γερατειά καλούνται να κάτσουν ξανά στα θρανία, αυτή τη φορά του εργοδότη, για να αποκτήσουν τις δεξιότητες που θα τους βοηθήσουν να επιβιώσουν χωρίς να πάρουν σύνταξη.

Στην κατευθυντήρια γραμμή 23, «δικαιώνεται» πλήρως η επιλογή της ΓΣΕΕ να ιδρύσει το πρώτο ιδιωτικό πανεπιστήμιο στην Ελλάδα, τη λεγόμενη Ακαδημία Εργασίας και να ανοίξει διάπλατα το δρόμο για την πλήρη ιδιωτικοποίηση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Οπως χαρακτηριστικά αναφέρει η Κομισιόν, είναι επιτακτική ανάγκη η «διεύρυνση της προσφοράς εργαλείων εκπαίδευσης και κατάρτισης. Η ανάπτυξη πλαισίων για τη στήριξη της διαφάνειας προσόντων, της αποτελεσματικής τους αναγνώρισης και της επικύρωσης της άτυπης και ανεπίσημης μάθησης»...