Θέατρο, μομφές και ψήφοι εμπιστοσύνης. Δε χρειάζεται καν ανάλυση αυτή η «υψηλή» πολιτική. Είναι σα να χτυπιούνται άδειες κατσαρόλες για να χορτάσουν οι πεινασμένοι απ' τα σάλια τους. Ορθοστασία βουλευτών στις εισόδους κι εξόδους των αρχηγών! Χειροκροτήματα στις ατάκες. Καλογραμμένα σενάρια πολιτικής επιθεώρησης με πράσινες και μπλε υπογραμμίσεις.

Τίτλος έργου: Η ποντικοπαγίδα του άκρατου κι ανόθευτου ανταγωνισμού. Η πρεμιέρα έγινε στο Μάαστριχτ. Σκηνικά και κοστούμια εδώ. Οι εργαζόμενοι - σκλάβοι, προσληφθέντες ως κομπάρσοι δε φαίνονται καν στη σκηνή. Ολο το πρόβλημα - θέαμα, εξαντλείται στο ποιο δουλεμπορικό έχει την καλύτερη σημαία και τους πιο πειθαρχημένους αξιωματικούς. Αυτό με την μπλε ή εκείνο με την πράσινη μπαντιέρα που αχνοφαίνονταν έτσι κι αλλιώς πίσω από το γιγάντιο λογότυπο της ΕΕ.

Ο συγγραφέας και σκηνοθέτης πούλησε το ίδιο σενάριο στα δυο κόμματα εξουσίας. Εργασιακές αναδιαρθρώσεις. Και τα έβαλε να κονταροχτυπιούνται ποιο απ' τα δυο θα φτιάξει καλύτερους φανταστικούς διαλόγους με το παραλυμένο απ' τα προβλήματα αλλά ακόμα λαϊκό κι ορμητικό στη μακρά ροή του ποτάμι. Η ποντικοπαγίδα είναι καλά στημένη. Ο ένας το τυρί, ο άλλος τη φάκα κι ο λαός για να μη βγει στους δρόμους πρέπει να κάθεται να βλέπει: Το ΠΑΣΟΚ να καταθέτει πρόταση μομφής που ξέρει ότι δεν έχει ούτε πολιτικό νόημα ούτε στέκεται ως αντιπρόταση με ιδεολογικό περιεχόμενο. Τη ΝΔ να ζητάει να τη... μεμφθούν για να θυμίσει ότι έχει τα κουκιά να μετατρέπει τη μομφή σε επιτάχυνση της αντιλαϊκής της πολιτικής.

Εμειναν να ξιφομαχούν για τα μάτια της κυρα-Εμπιστοσύνης, του σκιάχτρου της καλπονοθευτικής λαϊκής ετυμηγορίας που περιφέρεται στη σκηνή ελληνικό Κοινοβούλιο για να ψηφιστεί χθες τα μεσάνυχτα ως Χιονάτη της εξουσίας. Το βρήκε το γοβάκι της στο προψηφισμένο παραμύθι του ομοϊδεατικού δικομματισμού.