Γιατί, η ευρωένωση έδινε τόσα χρόνια τώρα τις λεγόμενες κοινοτικές επιδοτήσεις στη γεωργία; Για να σώσει τους φτωχούς και μικρομεσαίους αγρότες; Οχι, βέβαια. Τις έδινε, για να προωθηθούν με το «μαλακό» οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στον αγροτικό τομέα και, βέβαια, για να προμηθεύονται απρόσκοπτα οι πολυεθνικές πρώτες ύλες σε εξευτελιστικές τιμές.

Αυτά γίνονταν τις προηγούμενες δεκαετίες. Τώρα, τα πράγματα άλλαξαν. Η «απελευθέρωση» του διεθνούς εμπορίου έχει γραφτεί πλέον στις σημαίες του ΠΟΕ και οι πολυεθνικές μπορούν να προμηθεύονται πρώτες ύλες και αγροτικά προϊόντα, σε ακόμη φτηνότερες τιμές, κατακλέβοντας τους λαούς του λεγόμενου «τρίτου κόσμου». Χώρια, που η προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων - πάντα με το «μαλακό»...- στα 10 νέα μέλη της ευρωένωσης έχει και αυτή ένα «οικονομικό κόστος». Επομένως, είναι αναγκαία μια νέα αναθεώρηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, με στόχο τη δραστική μείωση του συνολικού ποσού και τον αναπροσανατολισμό των επιμέρους κονδυλίων. Τούτο, βέβαια, δε θα γίνει αμέσως. Θα υλοποιηθεί μέσα σε κάποιο χρονικό διάστημα, ώστε να αποφευχθούν οι κοινωνικές εντάσεις και συγκρούσεις.

Σε όλ' αυτά, οι ηγέτες των «25» είναι σύμφωνοι. Απλώς, έχουν διαφορετικές γνώμες, σχετικά με τους ρυθμούς και τους τρόπους προώθησής τους. Για παράδειγμα, ο Τ. Μπλερ είναι πιο βιαστικός...