Οπως γράφει στον πολυσέλιδο κατάλογο της έκθεσης, ο επιμελητής της, Τάκης Μαυρωτάς «Οι πρώτοι λίθινοι ναοί στην Ελλάδα χτίστηκαν περίπου τον 6ο αιώνα π.Χ. αντικαθιστώντας πιθανόν τους ξύλινους ναούς με τους στύλους από κορμούς δέντρων, οι οποίοι κρατούσαν το βάρος της σκεπής. Αυτοί οι ξύλινοι στύλοι έγιναν αργότερα κίονες και υποστήριξαν τα επιστύλια και τα δοκάρια, ενώ ο χώρος ανάμεσα στα τρίγλυφα δημιούργησε τη μετόπη (...). Στην Ακρόπολη στη νότια πτέρυγα των Προπυλαίων υπήρχε το έργο του Αλκαμένη, μαθητή του Φειδία, ο «Ερμής Προπύλαιος». Η ερμαϊκή αυτή στήλη συνέχιζε την πανάρχαια ανεικονική παράσταση του θεού και εκφράζει το συμφυρμό του απλού συμβόλου του κίονα ή της στήλης με την ανθρωπομορφική του απόδοση (...). Οι κίονες και οι πεσσοί μαζί με τα αγάλματα της αρχαιότητας είναι τα λείψανα ενός κόσμου που όχι μόνο δε χάθηκε, αλλά αναζωογονήθηκε, εμφυσώντας μας κάτι από το δικό του πνεύμα».