2. Τα θύματα του Λονδίνου συναντιούνται μυστικά με τα θύματα της Βαγδάτης. Κοινός ο τάφος και γνωστός ο νεκροθάφτης.
3. Τα κατάφεραν όπως πάντα οι Δυτικοί. Η συνομιλία μεταξύ Ισλάμ και χριστιανών να γίνεται μέσα σ' έναν οικογενειακό τάφο.
4. Ποτέ δε βλέπεις το αίμα, εκτός από τη στιγμή που σου κόβουν το λαιμό.
5. Δεν υπάρχει λύση όσο συνεχίζεται η κατοχή στο Ιράκ. Από δω και στο εξής μουσουλμάνοι και Δυτικοί θα βαδίζουν στο κέντρο μιας τραγωδίας δίχως κάθαρση. Οι αντίπαλοι λειτουργούν κατά γράμμα σαν θρησκευτικό έντυπο - κι ας μην το έχουν διαβάσει -το «Περί πολέμου» του Κλαούζεβιτς και συγκεκριμένα το κεφάλαιο «Περί απεριόριστης χρήσης της δύναμης»: «Οι φιλάνθρωπες λοιπόν ψυχές θα μπορούσαν να φανταστούν πως υπάρχει ένας τεχνητός τρόπος αφοπλισμού και καταβολής του αντιπάλου χωρίς μεγάλες αιματοχυσίες και πως σ' αυτό ακριβώς τείνει η αυθεντική τέχνη του πολέμου. Οσο επιθυμητό κι αν φαίνεται αυτό, είναι ένα σφάλμα που πρέπει να εξαλειφθεί. Σε μιαν υπόθεση τόσο επικίνδυνη όσο ο πόλεμος, τα σφάλματα που οφείλονται στην ψυχική καλοσύνη είναι ακριβώς το χειρότερο των πραγμάτων. Καθώς η χρήση της φυσικής δύναμης στο σύνολό της δεν αποκλείει καθόλου τη συνεργασία της διάνοιας, εκείνος που χρησιμοποιεί χωρίς οίκτο αυτή τη δύναμη και δεν οπισθοχωρεί μπροστά σε καμιάν αιματοχυσία θ' αποκτήσει ένα πλεονέκτημα επί του αντίπαλου του, αν εκείνος δε δράσει με τον ίδιο τρόπο. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος υπαγορεύει το νόμο του στον αντίπαλο τόσο όσο ο καθένας ωθεί τον άλλο σε ακρότητες στις οποίες μόνο το αντιστάθμισμα που υπάρχει από την άλλη πλευρά χαράζει όρια. Να πώς πρέπει να θεωρήσουμε τα πράγματα. Το ν' αγνοήσουμε το στοιχείο της θηριωδίας, εξαιτίας της αποστροφής που εμπνέει, είναι διασπάθιση της δύναμης - για να μην πούμε σφάλμα».
6. Οσους σκοτώθηκαν στο μεγάλο αυτό χτύπημα άρχισαν να τους εμφανίζουν σιγά σιγά, με μικρά νούμερα, σαν πόντους που ξηλώθηκαν από την κάλτσα της βασίλισσας. Για τους νεκρούς μουσουλμάνους ούτε νούμερα ούτε γενικότητες, σαν ν' αφήνουν επίτηδες τη φαντασία να οργιάζει όσον αφορά το μέγεθος του κακού, προς γνώσιν και συμμόρφωση.
7. Ολοι στο Λονδίνο περίμεναν το χτύπημα. Το περίμεναν παίζοντας τις κρύες νύχτες ηλεκτρονικά παιχνίδια όπου απέκρουαν τρομοκράτες. Αυτό είναι το μεγαλείο, η δύναμη και η δόξα του θεάματος: μέσα στα σπίτια να παίζεις «τρομοκράτες και αστυνόμους» και έξω στο δρόμο να γίνεται χαμός. Το χτύπημα ήρθε. Κι όμως οι Λονδρέζοι συνεχίζουν να το περιμένουν, θυμίζοντας το «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Μπέκετ.
8. Η εμφάνιση της βασίλισσας αμέσως μετά το χτύπημα θύμισε εξωγήινο. Μέσα σ' ένα φόρεμα τύπου λουκουμόσκονη, μίλησε για τα εξωφρενικά γεγονότα τα οποία δεν την αφήνουν να κοιμηθεί ήσυχη.
9. Φοβάμαι πως τώρα ήρθε η ώρα του διεθνούς ρατσισμού. Οι απανταχού μειονότητες θα γνωρίσουν έναν πόλεμο άνευ όρων και ορίων. Οταν ακούς ότι εξαντλείται η υπομονή των μικροαστών, να περιμένεις τα χειρότερα.