Μπορεί, ο Γ. Παπανδρέου - όπως λένε τα σχετικά ρεπορτάζ των εφημερίδων - να συστήνει και να προτρέπει τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ στην άσκηση καθημερινής κριτικής στην κυβέρνηση και το έργο της, αλλά από τα λόγια μέχρι την ...πράξη υπάρχει μεγάλη απόσταση. Οχι, βέβαια, πως δεν έχουν πληθύνει τον τελευταίο καιρό οι δημόσιες παρεμβάσεις βουλευτών και στελεχών του ΠΑΣΟΚ, σχετικά με τα όσα γίνονται καθημερινά. Οι τελευταίες, όμως, είναι παντελώς ανούσιες. Περιγράφουν απλώς το όποιο πρόβλημα και καλούν γενικόλογα την κυβέρνηση να πάρει μέτρα. Το πολύ, να κάνουν και μια αναφορά σε κυβερνητική ανικανότητα και έλλειψη σχεδιασμού. Λες και τα πολλά και εντεινόμενα συνεχώς λαϊκά προβλήματα, απ' αυτό της ακτοπλοΐας, μέχρι την ανεργία και τα συνεχώς αυξανόμενα οικονομικά προβλήματα των εργαζομένων, οφείλονται στην έλλειψη ικανοτήτων από κάποιους υπουργούς και όχι στην ουσία και το ταξικό περιεχόμενο της κυβερνητικής πολιτικής.

Είναι κατανοητή, βέβαια, η αξεπέραστη δυσκολία των στελεχών του ΠΑΣΟΚ. Η πολιτική του κόμματός τους κινείται στην ίδια κατεύθυνση με αυτήν της κυβέρνησης. Ορκίζονται στον ίδιο ευρωμονόδρομο και πιστεύουν στους ίδιους θεούς, την «ιδιωτική πρωτοβουλία», την «ελεύθερη αγορά» και την ανταγωνιστικότητα. Οι μόνες διαφορές τους περιορίζονται σε επιμέρους ζητήματα διαχείρισης. Ανάλογη είναι και η ...αντιπολίτευσή τους.