Περισσότερο σαφής δεν μπορούσε να ήταν ο μεγαλοβιομήχανος κ. Στ. Αργυρός, πρώην πρόεδρος του ΣΕΒ και ιδιοκτήτης - εκτός πολλών άλλων - των «Κλωστηρίων Πρεβέζης ΑΕ», στα οποία έβαλε λουκέτο τις προάλλες, πετώντας στο δρόμο 223 εργαζόμενους. Η επιχείρηση δεν ήταν ανταγωνιστική, σημειώνει στη σχετική ανακοίνωση. Και τι χρειαζόταν, για να επιτευχθεί αυτό; Περισσότερες απολύσεις, μικρότερα μεροκάματα στους εργάτες, περισσότερες κρατικές επιδοτήσεις κλπ, κλπ.

Βέβαια, δεν έγινε φτωχότερος ο κ. Αργυρός, επειδή έβαλε λουκέτο. Οπως δεν είχε γίνει φτωχότερος, όταν είχε κλείσει το άλλο εργοστάσιο της «Πειραϊκής Πατραϊκής» στις Φιλιάτες, που του είχαν χαρίσει οι τότε κυβερνώντες και το λειτούργησε μέχρι να εξαντληθούν τα αποθέματά του. Με κέρδος τα 'κλεισε. Χώρια τα όσα πολλά δισεκατομμύρια έχει συσσωρεύσει από το ξεζούμισμα των εργαζομένων και το άρμεγμα των πολύμορφων κρατικών παροχών και προνομίων, τόσες δεκαετίες τώρα. Οι εργάτες, όμως, που βρέθηκαν από τη μια στιγμή στην άλλη, στον Καιάδα της ανεργίας, έχουν χρέος να βγάλουν τα δικά τους, εξίσου σαφή, πολιτικά συμπεράσματα.