«Εχουμε υποχρέωση να αποκτήσουμε νέα μαχητικότητα και ικανότητα ώστε η νεολαία και το κίνημά της να χαλάσει τα σχέδια της αντίδρασης τα επόμενα χρόνια. Να γίνουμε η σπίθα που θα μετατρέψει το κίνημα της νεολαίας σε ηφαίστειο. Αυτό θα είναι ένα καλό βήμα για την οικοδόμηση του Μετώπου». Τα παραπάνω τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, μιλώντας την Κυριακή το βράδυ στο 31ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του ΟΔΗΓΗΤΗ. Παραθέτουμε στη συνέχεια ολόκληρη την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

«Αγαπητοί προσκαλεσμένοι, φίλοι και φίλες

Σύντροφοι και συντρόφισσες

Κνίτες και κνίτισσες

Φέτος το 31ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του ΟΔΗΓΗΤΗ μάς έδωσε μεγαλύτερη χαρά. Αναδείχτηκαν νέα στοιχεία που επιτρέπουν να πούμε, ότι χρόνο με το χρόνο ο θεσμός αυτός θα ανανεώνεται, θα εμπλουτίζεται, θα φέρνει νέα στοιχεία.

Το οφείλουμε στα μέλη και στα στελέχη της ΚΝΕ που είναι ανήσυχα, όπως και πολλοί άλλοι νέοι που δεν αγαπούν τη ρουτίνα. Το οφείλουμε στους εργάτες και τις εργάτριες, σε όλους εκείνους που δούλεψαν με μεράκι.

Το οφείλουμε στους καλλιτέχνες που όλα τα χρόνια στηρίζουν το θεσμό, αλλά και σε εκείνους που φέτος πήραν μέρος είτε για πρώτη φορά, είτε ύστερα από κάποια χρόνια.

Αυτός ο θεσμός πρέπει να γίνει χώρος ενθάρρυνσης νέων δημιουργών, πειραματισμών.

H καλλιτεχνική δημιουργία είναι ζωογόνος δύναμη, καθώς μπορεί να ανοίξει μπροστά στα μάτια μας και άλλες πτυχές της ζωής που εμείς δεν έχουμε ανακαλύψει. Να αποκτήσουμε ευαισθησίες που δεν τις έχουμε ακόμα κατακτήσει. Η μόρφωση και ο πολιτισμός είναι αναπόσπαστο στοιχείο του αγώνα».

«Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι,

Στις 10 του Ιούλη, ανοίξαμε μια νέα σελίδα στη μακρόχρονη δράση του Κόμματός μας. Δημοσιεύσαμε τις θέσεις της ΚΕ για τα προβλήματα της νεολαίας, για το σύγχρονο νεολαιίστικο κίνημα, για τη στήριξη της ΚΝΕ. Ηδη άνοιξε και δημόσιος διάλογος πάνω σ' αυτές τις θέσεις. Πάρτε μέρος, με γραπτές παρατηρήσεις στο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ.

Θα αναλάβουμε ευθύνες απέναντι στη νέα γενιά, στους νέους και τις νέες που κάνουν τα πρώτα βήματά τους για να βρουν δουλιά, να δημιουργήσουν οικογένεια, να αποκτήσουν και να μεγαλώσουν παιδιά. Θα αναδείξουμε τα προβλήματα του νέου εργάτη, του νέου της υπαίθρου, του νέου αγρότη, τα προβλήματα των νέων που λόγω ανεργίας ωθούνται προς την αυτοαπασχόληση. Θα σκύψουμε στα προβλήματα της νέας κοπέλας, των νέων μεταναστών. Του μαθητή στο ημερήσιο και νυχτερινό, στην κατάρτιση, του φοιτητή και του σπουδαστή.

Δεν είμαστε ερασιτέχνες, ούτε κάνουμε τα πρώτα βήματα στον αγώνα μας για τα προβλήματα της νεολαίας. Είμαστε περήφανοι γιατί από το 1918 ως σήμερα αγωνιστήκαμε σθεναρά για τα δικαιώματα της νεολαίας, στη ζωή και τη μόρφωση, στην ψυχαγωγία και τον αθλητισμό, για τις ζωτικές και ευγενικές ανάγκες της νεολαίας, τις σύγχρονες ανάγκες της.

Από τα πρώτα ακόμα βήματά του το ΚΚΕ ίδρυσε την Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας (ΟΚΝΕ). Νεολαία που ανέδειξε ηρωικές μορφές, γενναίες μορφές, αξέχαστες μέχρι σήμερα. Στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και της Εθνικής Αντίστασης το ΚΚΕ πρωτοστάτησε στην ίδρυση της θρυλικής ΕΠΟΝ, που συσπείρωσε στις γραμμές της πάνω από 500.000 νέους και νέες. Με το τέλος του Εμφυλίου το ΚΚΕ έδωσε τη συμβολή του στην ίδρυση αριστερών προοδευτικών οργανώσεων των νέων, με πιο χαρακτηριστικές τη νεολαία της ΕΔΑ και της Νεολαίας Λαμπράκη. Κορυφαία στιγμή στην ιστορία του ΚΚΕ είναι η ίδρυση, το 1968, της ΚΝΕ μέσα στα μαύρα χρόνια της στρατιωτικοφασιστικής δικτατορίας».

«Οι ιμπεριαλιστικές κυβερνήσεις, τα αστικά κράτη και οι κυβερνήσεις τους ενώνονται κατά των λαών, εκφράζουν το δικό τους διεθνισμό, του κεφαλαίου. Δεν είναι συνεπής ο διεθνισμός μεταξύ τους. Διαγκωνίζονται και ανταγωνίζονται με όλα τα μέσα και με τα όπλα, ποιος θα είναι ο κυρίαρχος, ο ηγεμόνας, ο συνδαιτυμόνας στη διανομή της λείας, στη διανομή και αναδιανομή των αγορών.

Ο εργατικός διεθνισμός, η διεθνιστική αλληλεγγύη των λαών δεν παράγει διλήμματα, ανάμεσα στην πάλη στο εθνικό πλαίσιο, στο περιφερειακό και παγκόσμιο πεδίο. Δεν υπάρχει αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή πάλη και συμμαχία, αλά γαλλικά, ιταλικά, ελληνικά και γερμανικά. Δεν υπάρχει σοσιαλισμός με γαλλικά, ιταλικά, ελληνικά και ρωσικά χρώματα. Οι ιδιαιτερότητες και ιδιομορφίες υπάρχουν, έχουν ιστορικό χαρακτήρα από χώρα σε χώρα, προσδιορίζονται από τις εξελίξεις στο συσχετισμό δύναμης σε κάθε χώρα. Επηρεάζονται από τη θέση της κάθε χώρας στο σύστημα του ιμπεριαλισμού, από το βαθμό της εξάρτησής της. Υπάρχουν νέα φαινόμενα στην εξέλιξη, δίπλα στις νέες μορφές που εμφανίζεται το παλιό.

Δεν υπάρχει κανένα ανεξιχνίαστο μυστήριο σήμερα, δε βαδίζουμε στο άγνωστο. Ο,τι και αν συνέβη στην τελευταία 10ετία του 20ού αιώνα, το κύριο και βασικό δεν αλλάζει: O χαρακτήρας της εποχής μας παρά τη νίκη της αντεπανάστασης, παρά τα λάθη και τις αστοχίες που έγιναν κατά την πρώτη προσπάθεια να οικοδομηθεί ο σοσιαλισμός σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης, η εποχή μας παραμένει εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό».

«Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες,

Ο διεθνισμός μπορεί να πάρει πολλές μορφές, μέχρι να υπερπηδήσει πολλά εμπόδια που έχουν ορθωθεί μπροστά του. Ενα από αυτά είναι και η κρίση που ταλαιπωρεί το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα και όχι μόνο. Η ανισομετρία που χαρακτηρίζει την ανάπτυξη του καπιταλισμού, επιδρά και στην ανισόμετρη ανάπτυξη των κινημάτων από χώρα σε χώρα, στην ανισόμετρη ωρίμανση της πολιτικής συνείδησης. Χωρίς να υποτιμάμε την ποικιλομορφία και ιδιαιτερότητα, δεν πρόκειται να παραιτηθούμε από το κύριο και το βασικό, όσο εξαρτάται τουλάχιστον από τη δική μας συμβολή. Ολα τα ρεύματα των ριζοσπαστικών δυνάμεων τελικά πρέπει να συναντηθούν σε ένα σκοπό, την ανατροπή της κυρίαρχης αστικής τάξης, σε κάθε χώρα, σε κάθε περιοχή, σε έναν κύκλο χωρών, παντού όπου είναι δυνατό άμεσα, παντού όπου είναι δυνατό αύριο.

Υπάρχουν διαφορές που δεν είναι σήμερα απαγορευτικές για συντονισμό και κοινή δράση σε ορισμένα επίκαιρα ζητήματα. Υπάρχουν και διαφορές που μόνο ζημιά μπορεί να φέρουν. Πρόκειται για την αντίληψη του κάλπικου διεθνισμού, από τον οποίο ο ιμπεριαλισμός αντλεί στηρίγματα, ανεξάρτητα από τις προθέσεις των υποστηριχτών του.

Είναι κάλπικος ο διεθνισμός εκείνων που υποστηρίζουν, είτε από άγνοια, είτε μετά λόγου γνώσης, ότι η πάλη για το σοσιαλισμό, η πάλη κατά των ιμπεριαλιστικών δεσμεύσεων δεν μπορεί να φέρει αποτέλεσμα σε μια χώρα, σε διάφορες χώρες. "Ή θα γίνουν ανατροπές ταυτόχρονα παγκόσμια ή δεν μπορεί να γίνει τίποτε"! Ετσι γλιτώνουν, κατά τη γνώμη τους, την υποχρέωση που έχει κάθε αντιιμπεριαλιστής, αριστερός, ριζοσπάστης να επιχειρήσει την ανατροπή συσχετισμού δύναμης, όταν ωριμάσουν οι προϋποθέσεις, και γίνει αυτή η ανατροπή αίτημα ευρύτερων λαϊκών μαζών.

Πού καταλήγουν όμως αυτές οι επιλογές και απόψεις στο όνομα του εφικτού, του ρεαλιστικού;

Να ταυτίζουν την ευρωπαϊκή συνεργασία με την ΕΕ. Να έχουν στρατηγική επιλογή την αύξηση της πίτας των κερδών, την ανταγωνιστικότητα. Γιατί έτσι, τάχα, θα προκύψει καλύτερη διανομή του πλούτου. Να πιστεύουν ότι η ΕΕ μπορεί να γίνει το αντίπαλος δέος του βορειοαμερικανικού ιμπεριαλισμού προς όφελος των λαών.

Να δίνουν εξετάσεις στον ιμπεριαλισμό συκοφαντώντας το σοσιαλισμό, μακριά από κάθε διάθεση να ανακαλύψουν τις βαθύτερες αντικειμενικές και υποκειμενικές αιτίες που οδήγησαν στην καπιταλιστική παλινόρθωση.

Να εχθρεύονται κάθε ιδέα για διακριτή παρουσία των κομμουνιστικών κομμάτων, αλλά να ιδρύουν με βάση το καταστατικό της ΕΕ το ονομαζόμενο αριστερό ευρωπαϊκό κόμμα, που δίνει συνεχώς εξετάσεις μηδενίζοντας την προσφορά του σοσιαλισμού στον 20ό αιώνα. Να διαλαλούν ότι αυτό που έχει σημασία είναι να διαλυθεί από μόνο του και με τη θέλησή του το ΝΑΤΟ.

Δε θέλουν και δεν μπορούν να συλλάβουν ότι ανεξάρτητα από το σημερινό συσχετισμό δύναμης υπάρχουν τα ιστορικά όρια του καπιταλισμού. Ζουν με την ανάμνηση των λαϊκών κατακτήσεων πριν 40 και 50 χρόνια, όταν υπήρχε διαφορετικός συσχετισμός δύναμης παγκόσμια, όταν ο σοσιαλισμός είχε εμφανιστεί ως συγκροτημένο σύστημα, ιδιαίτερα στην Ευρώπη. Δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τι αποτελεί λαϊκή κατάκτηση και τι ελιγμό του συστήματος για να παραιτηθούν οι λαοί από τη διεκδίκηση ανατροπής, από τη ρήξη με τα βάθρα του συστήματος.

Εμείς δεν υποτιμάμε καθόλου τη δυνατότητα, και σήμερα, οι λαοί να βάλουν εμπόδια, να αποσπάσουν κάποιες κατακτήσεις, έστω και προσωρινές. Αυτό όμως δε θα γίνει με τον κάλπικο διεθνισμό που προβάλλουν οι λεγόμενοι αριστεροί σοσιαλδημοκράτες, ούτε με τα σενάρια της Κεντροαριστεράς, ούτε με τις λεγόμενες ανανεωτικές συνταγές, αντιγραφή από τον Μπερνστάιν και τον Κάουτσκι. Αυτοί στο κάτω - κάτω έκαναν από την πλευρά τους μια σχετικά πρωτότυπη προσπάθεια να επεξεργαστούν την πολιτική του συμβιβασμού και της ηττοπάθειας.

Για να αποτρέψουμε τα χειρότερα που έρχονται, για να βάλουμε εμπόδια, για να αποσπάσουμε κάποιες παραχωρήσεις, χρειάζεται η συνεπής αντιμονοπωλιακή αντιιμπεριαλιστική γραμμή πάλης και όχι το ευαγγέλιο του Μάαστριχτ και της Λευκής Βίβλου».

«Εμείς δουλεύουμε για τη συγκρότηση του Μετώπου όχι μόνο γιατί αυτό συμφέρει τον ελληνικό λαό, αλλά και γιατί έχουμε υποχρέωση να συνεισφέρουμε στην πάλη των λαών κατά του ιμπεριαλισμού. Κάθε χώρα, που θα απαγκιστρώνεται από την εξουσία των μονοπωλίων, επιφέρει ένα μικρό ή μεγαλύτερο ρήγμα στο σύστημα του ιμπεριαλισμού.

Οταν σηκώνουμε τη σημαία της αλληλεγγύης στην Κούβα, υπερασπιζόμαστε τη γενική αρχή ότι κάθε λαός έχει δικαίωμα να αποφασίζει για την τύχη του, υπερασπιζόμαστε και τον σοσιαλισμό στην Κούβα.

Οταν σηκώνουμε τη σημαία της αλληλεγγύης στη Βενεζουέλα, δεν περιοριζόμαστε στην καταδίκη της πολιτικής Μπους έναντι της χώρας αυτής, ή την παρεμβατική διαβρωτική προσπάθεια της ΕΕ. Υπερασπιζόμαστε κάτι περισσότερο. Την ανασύνταξη των λαϊκών κινημάτων στη Βενεζουέλα με βάση τις σημερινές απαιτήσεις, την ισχυροποίηση του επαναστατικού ρεύματος. Στο επόμενο διάστημα θα βρεθούν σε πιο σκληρή αναμέτρηση με το ανασυγκροτούμενο αντεπαναστατικό ρεύμα. Η πορεία της μπολιβαριανής διαδικασίας βρίσκεται σε μια κρίσιμη στιγμή, καθώς οι πρώην ιδιοκτήτες γης εξαγοράζουν μερίδια των συνεταιρισμένων αγροτών και εργατών, ώστε να επιστρέψουν στις ιδιοκτησίες τους και να σαμποτάρουν το κοινωνικό πρόγραμμα που εκπονείται με την ηγεσία του προέδρου Τσάβες.

Καμιά επέμβαση του Μπους, των ΗΠΑ δε θα έχει αποτέλεσμα όταν το λαϊκό επαναστατικό ρεύμα καταφέρει να δώσει αποφασιστικά πλήγματα στον εσωτερικό του ταξικό εχθρό. Καμιά ιμπεριαλιστική επέμβαση δεν μπορεί να έχει θεαματικό αποτέλεσμα, αν δεν υπάρχουν οι εσωτερικές αντιδραστικές δυνάμεις να τη στηρίζουν.

Ο γνήσιος διεθνισμός δεν μπορεί να είναι ουδέτερος απέναντι στην ταξική πάλη. Ο διεθνισμός θα φέρει αποτελέσματα όταν εξελιχθεί τελικά σε κίνημα που διεκδικεί σε κάθε χώρα την ανατροπή της εξουσίας της αστικής τάξης».

«Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι, φίλες και συντρόφισσες

Δεν υπάρχει τόπος δουλιάς, εργασιακός χώρος, δεν υπάρχει πόλη, γειτονιά, χωριό, περιοχή που να μην ταλανίζεται από τα μεγάλα προβλήματα της ανεργίας και της φτώχειας, της υποβάθμισης και της ταξικότητας της μόρφωσης. Από το πρόβλημα των χαμηλών μισθών και συντάξεων. Το βιοτικό επίπεδο πέφτει συνεχώς για το μεγαλύτερο μέρος του λαού. Η φτωχή αγροτιά είναι αντιμέτωπη με την ανεργία, με την απώλεια της γης, με την εκτόπιση από την παραγωγή. Οι μικρομεσαίοι αυτοαπασχολούμενοι χτυπιούνται αλύπητα από τη δράση των μονοπωλίων που λυμαίνονται σήμερα το εμπόριο, τις υπηρεσίες.

Αθλητισμός, πολιτισμός, ελεύθερος χρόνος και ψυχαγωγία υποφέρουν από τη διείσδυση και υπερίσχυση των επιχειρηματιών.

Γυναίκες και νεολαία είναι στόχος πιο έντονης εκμετάλλευσης και χειραγώγησης. Ο καπιταλισμός κτίζει την ταξική εκμετάλλευση με βάση και το φύλο, την ηλικία, το χρώμα, την καταγωγή, τη θρησκεία, τις πολιτιστικές παραδόσεις.

Ναι, ο καπιταλισμός ό,τι είχε να δώσει το έδωσε, τα ιστορικά του όρια είναι συγκεκριμένα. Οσο μάλιστα αυτό γίνεται όλο και πιο φανερό, τόσο πιο πολύ αναπτύσσει εκείνα τα όρια που ακόμα δεν τα έχει εξαντλήσει. Διαθέτει σήμερα όπλα και ικανότητες να χειραγωγεί, να τρομοκρατεί, να διασπά, να εξαγοράζει, να ενσωματώνει. Γνωρίζει καλά την κατά μέτωπο επίθεση και τη διάβρωση του κινήματος από τα μέσα.

Είναι αδύνατο ο αγώνας των εργαζομένων να αποκτήσει αποτελεσματικότητα δίχως τον αδιάλλακτο ιδεολογικό, πολιτικό, πολιτιστικό αγώνα κατά της διάβρωσης, εξαγοράς και τρομοκράτησης συνειδήσεων».

«Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έχουν αναγάγει την πολιτική εξαγοράς και διάβρωσης σε επιστήμη.

Το δικομματικό πολιτικό σύστημα, δηλαδή το αστικό πολιτικό σύστημα, δεν αντέχει ούτε την αύξηση των μισθών και των συντάξεων, ούτε την αύξηση των κοινωνικών παροχών, δεν αντέχει δωρεάν παιδεία, υγεία, κοινωνική πολιτική, δεν αντέχει κρατική Ολυμπιακή, ΕΥΔΑΠ, δωρεάν Παιδεία και Υγεία.

Ο θεσμός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης αποτελεί γερό κρίκο της κρατικής μηχανής. Χρήματα διοχετεύονται προς την ΤΑ ώστε αυτή να αμείβει καλά τις ιδιωτικές εταιρίες που αναλαμβάνουν τοπικά δημόσια έργα.

Δεν τσιγκουνεύεται καθόλου όταν πρόκειται να διαθέσει πόρους, χρήματα, μέσα για να διαβρώσει και να εξαγοράσει συνειδήσεις. Οσο πιο πολύ ακούμε από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ για χτύπημα της διαφθοράς και αδιαφάνειας, τόσο πιο πολύ η εξαγορά και τρομοκράτηση συνειδήσεων θα δυναμώνει.

Πακτωλός χρημάτων ρέει για χρηματοδότηση προγραμμάτων με το πρόσχημα της κατάρτισης και της επανακατάρτισης, με το πρόσχημα του επαγγελματικού προσανατολισμού. Πακτωλός χρημάτων ρέει στα ταμεία συνδικαλιστικών εργατοπατερικών οργανώσεων, αλλά και επιστημονικών εταιριών και ιδρυμάτων για να οργανώνουν σεμινάρια και συμπόσια, ημερίδες και τάχα επιστημονικές συζητήσεις, σε πολυτελή ξενοδοχεία και τόπους προσέλκυσης πλουσίων τουριστών.

Δίνουν χρήμα για το πλασάρισμα υλικών και πνευματικών εμπορευμάτων, να λαδώνουν ελαστικές συνειδήσεις, να γονατίζουν αγωνιστικές συνειδήσεις.

Χρήμα ρέει στις τσέπες των διάφορων ειδικών και ειδημόνων, στα "παπαγαλάκια" που ασκούν δήθεν λειτούργημα στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Δίνουν συμβουλές στο λαό και τη νεολαία για δήθεν νέους τρόπους επίλυσης των προβλημάτων τους, μακριά και σε αντίθεση προς την ταξική πάλη και τον πολιτικό αγώνα.

Πακτωλός χρημάτων διατίθεται στις λεγόμενες μη κυβερνητικές μαζικές οργανώσεις, που στην πλειοψηφία τους είναι προϊόντα των μηχανισμών του κράτους, των υπουργείων, των μηχανισμών της ΕΕ, αλλά και πρεσβειών, μυστικών υπηρεσιών.

Χρήματα δίνονται για να κλείσουν στόματα. Δίνεται κάτι παραπάνω για πρόωρη συνταξιοδότηση, με αντάλλαγμα τη συμφωνία για τους νέους και τις νέες, να ισχύουν βάρβαρες εργασιακές σχέσεις και συνθήκες δουλιάς.

Εκατομμύρια ευρώ διαχειρίζονται τα πανεπιστήμια όχι για την έρευνα και τη μόρφωση των παιδιών, αλλά για προγράμματα που κάνουν τσάμπα έρευνα για τους επιχειρηματίες, ακόμα και για ΝΑΤΟ, για υπηρεσίες κλπ.».

«Τώρα φορτσάρει η ΝΔ να εφαρμόσει το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ για το σχολείο, που θα περάσει τελικά στην ΤΑ, δηλαδή το ανοιχτά διαφοροποιημένο ταξικό σχολείο. Προστίθενται ευέλικτες ζώνες θεμάτων και μαθημάτων, που επιχορηγούνται από πολυεθνικές. Σκεφθείτε τι θα διδάσκουν στο μάθημα με τον ωραίο τίτλο "για την ισοτιμία των φύλων".

Θα προσπαθήσουν να πείσουν παιδιά μικρής ηλικίας ότι ισοτιμία είναι να καταργείται η απαγόρευση για τη γυναίκα της νυχτερινής δουλιάς, να δουλεύει η γυναίκα - που στις συνθήκες του καπιταλισμού είναι διπλά εκμεταλλευόμενη - ως τα 65 χρόνια. Οτι ισοτιμία είναι να δουλεύεις σε καθεστώς μερικής απασχόλησης. Πώς θα εξηγήσουν στα μικρά παιδιά ότι η πορνεία είναι επάγγελμα, ενώ ο διαχωρισμός των ναρκωτικών σε μαλακά και σκληρά είναι ό,τι πιο σύγχρονο και μοντέρνο προσφέρει η εποχή της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας;

Είμαστε βέβαιοι ότι δε θα αργήσει να ενσωματωθεί στην Παιδεία η ρήση του Μπους, ότι εχθρός δεν είναι η τρομοκρατία αλλά η ριζοσπαστική ιδεολογία.

Καταστρέφονται δάση, περιοχές με πράσινο, ελεύθεροι χώροι, χάνεται δηλαδή πλούτος, με αντάλλαγμα τα κέρδη, τα συμφέροντα των εταιριών.

Πακτωλός χρημάτων πάει για εξοπλιστικά προγράμματα, προκειμένου η Ελλάδα να συνδράμει στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Μειώνεται η απασχόληση σε επαγγέλματα που έχουν αντικειμενικά κοινωνικό χαρακτήρα, ενώ δημιουργούνται νέα επαγγέλματα: του μισθοφόρου πολεμιστή, του πληρωμένου εθελοντή, του υπηρέτη στο μάρκετινγκ, στο διαφημιστικό ανταγωνισμό επιχειρήσεων που παράγουν περιττά ή νοθευμένα καταναλωτικά προϊόντα. Νέοι με διπλώματα κοινωνικής ψυχολογίας, ειδικευμένοι για άτομα με ειδικές ανάγκες, σε άτομα με ειδικά προβλήματα, νέοι που τελειώνουν τη σχολή καλών τεχνών ετεροαπασχολούνται σε επαγγέλματα αμφιβόλου κοινωνικής αποστολής και σημασίας.

Σε λίγα χρόνια οι επαγγελματίες μπράβοι και χαφιέδες θα είναι περισσότεροι από φυσιοθεραπευτές, από γυμναστές, από εξειδικευμένο προσωπικό για παιδικούς σταθμούς και νηπιαγωγεία, από κοινωνικούς λειτουργούς. Τα ειδικά σχολεία έχουν πιάσει πάτο, η ένταξη παιδιών με ορισμένα προβλήματα σε κανονικά σχολεία, όταν αποδεδειγμένα αυτό είναι σωστό, δεν απασχολεί το υπουργείο Παιδείας. Στα σχολεία μένουν αβοήθητα τα παιδιά με δυσλεξία.

Αυτό που σήμερα έχει σημασία, είναι οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες ακόμα πιο μαζικά, μαχητικά, με μεγαλύτερη ικανότητα, με όπλο την πείρα που αποκτήσαμε τα τελευταία χρόνια, να είμαστε παντού, στην πρώτη γραμμή σε κάθε χώρο. Σε κάθε τόπο που οξύνονται τα προβλήματα, εκεί που γίνονται αγώνες, εκεί που πρέπει να ξεσπάσουν αγώνες».

«Τίποτε δεν πρέπει να μας αφήνει ασυγκίνητους και αδιάφορους. Δεν είμαστε μόνοι. Υπάρχουν άνθρωποι, πολιτικές κινήσεις και ομάδες που έχουμε συνεργαστεί τα τελευταία χρόνια, θέλουμε να συνεχίσουμε τη συνεργασία μαζί τους, να τη διευρύνουμε να τη βαθύνουμε. Υπάρχουν φίλοι του Κόμματος, υπάρχουν ριζοσπάστες που βρίσκονται σε διαδικασία προβληματισμού, εκτιμούν το Κόμμα, τις θέσεις μας, διατηρώντας διαφωνίες και επιφυλάξεις. Δεν έχουμε λόγο να σταματάμε στις διαφωνίες τους. Σημασία έχει ότι βρίσκονται σε διαδικασία αναζήτησης συμμαχιών και συσπείρωσης για να αντιπαλέψουμε τις συνέπειες της στρατηγικής των μονοπωλίων, του ιμπεριαλισμού. Να δράσουμε μαζί τους, να ανοίξουμε συζήτηση πάνω στις διαφωνίες μας, να ακούσουμε τις παρατηρήσεις τους. Συσπείρωση και συμμαχία είναι στρατηγική επιλογή του ΚΚΕ. Δε θέλουμε συμμάχους για εφήμερους και πολύ περισσότερο στενά κομματικούς στόχους. Η συμμαχία είναι μεγάλη υπόθεση, ο καιροσκοπισμός είναι ο εχθρός της.

Η πολιτική συμμαχιών δεν είναι αποκλειστική μας ευθύνη. Δεν εξαρτάται μόνο από εμάς. Καλούμε ριζοσπαστικές δυνάμεις, ιδιαίτερα μέσα από την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, όλους εκείνους που αισθάνονται παραπλανημένοι και απατημένοι από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, να κάνουν το μεγάλο βήμα. Να τους γυρίσουν την πλάτη, να τους αποδυναμώσουν, στο κίνημα, στη δράση. Να καταψηφίζουν σε κάθε ευκαιρία στα συνδικάτα, στην αυτοδιοίκηση, στις εθνικές εκλογές και ευρωεκλογές.

Πολλοί αναρωτιούνται, πού θα πάνε και πώς, τι θα κάνουν και πώς, αν αποφασίσουν να γυρίσουν την πλάτη στα δύο κόμματα της αστικής τάξης, του σκληρού πυρήνα των επιχειρηματιών. Πού θα πάνε, πού θα "στεγαστούν" από τη στιγμή που θεωρούν είτε νομίζουν ότι δεν υπάρχει κόμμα, πολιτική στέγη όπως λένε μερικοί, να τους εκφράσουν. Εμείς απαντάμε: Υπάρχει η πολιτική συμμαχιών του ΚΚΕ που δεν καταργεί την αυτοτέλεια. Υπάρχει η πρόταση για τη συγκρότηση του Μετώπου. Υπάρχουν σήμερα χώροι και κινήματα που μπορούν να εκφράσουν τέτοιες δυνάμεις, που βρίσκονται σε διαδικασία αναζήτησης ριζοσπαστικής εναλλακτικής λύσης. Αλλωστε τίποτε δε θα αλλάξει ψάχνοντας για μια πολιτική στέγη, αν πριν απ' όλα δεν καταθέσουμε όλοι την κοινή μας δράση εκεί που καθορίζεται ο συσχετισμός δύναμης, εκεί που δρομολογούνται αλλαγές στη συνείδηση και την πολιτική συμπεριφορά.

Υπάρχουν κινήματα, υπάρχουν ταξικά συνδικάτα, μαζικές οργανώσεις, συσπειρώσεις συμμαχίας και συνεργασίας σε επιμέρους, αλλά πολύ σημαντικά ζήτημα, υπάρχουν χώροι δράσης. Αρκεί όλα να οδηγούν σε αλλαγή του συσχετισμού δύναμης.

Ο απεγκλωβισμός, όταν συντελείται στο έδαφος του κινήματος, στο έδαφος της πάλης κατά των μονοπωλίων, του ιμπεριαλισμού, θα φέρει και αλλαγές στον πολιτικό χάρτη. Θα βρουν δρόμο έκφρασης οι ριζοσπαστικές δυνάμεις που δε συμφωνούν σε όλα με το ΚΚΕ.

Δεν απαιτούμε να συμφωνήσετε στο Πρόγραμμά μας, είναι ανάγκη όμως να ενισχυθεί η γραμμή αντιπαράθεσης με τη στρατηγική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Με τη στρατηγική του ιμπεριαλισμού. Είναι ανάγκη να περάσουμε από την αφηρημένη συζήτηση για το όραμα της λαϊκής ευημερίας και το όραμα της λαϊκής κυριαρχίας σε πιο συγκεκριμένη συζήτηση για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία, την κοινωνικοποίηση και συνεταιριστικοποίηση, τον εργατικό και λαϊκό έλεγχο, τους θεσμούς λαϊκής εξουσίας και πολλά άλλα.

Αυτό που πρέπει να γίνει σήμερα δεν πρέπει να αναβάλλεται για αύριο.

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έχουν πολιτική επικίνδυνη για το λαό, μα πιο επικίνδυνο είναι να φοβάσαι να τους εγκαταλείπεις, να μην αναζητάς φιλολαϊκή εναλλακτική λύση, σήμερα.

Εχουμε επίγνωση των ευθυνών μας απέναντι στο λαό, στη νεολαία. Ξέρουμε ότι δε φθάνουν ούτε τα ειλικρινή λόγια, ούτε τα γνήσια επαναστατικά συνθήματα. Αυτό που πείθει τελικά είναι το προσωπικό και συλλογικό παράδειγμα. Δεν έχουμε δικαίωμα λοιπόν να παίρνουμε σωστές αποφάσεις, μόνο. Εχουμε υποχρέωση να αποκτήσουμε νέα μαχητικότητα και ικανότητα, ώστε η νεολαία και το κίνημά της να χαλάσει τα σχέδια της αντίδρασης τα επόμενα χρόνια. Να γίνουμε η σπίθα που θα μετατρέψει το κίνημα της νεολαίας σε ηφαίστειο. Αυτό θα είναι ένα καλό βήμα για την οικοδόμηση του Μετώπου».