Παράλληλα, η καλλιέργεια και το εμπόριο της κοκαΐνης άρχισε να ακμάζει. Οι βαρόνοι των καρτέλ επέκτειναν την «επιρροή» τους. Από τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, η «Εθνική Ακαδημία των Οικονομικών Ιδρυμάτων Κολομβίας» διαπίστωνε πως οι ηγέτες των λεγόμενων καρτέλ «διαθέτουν πάνω από 115 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο για την εξαγορά δημόσιων λειτουργών».
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η διαφθορά της Κολομβιανής Αστυνομίας. Στη δεκαετία του '80, ο αρχηγός της Διεύθυνσης Ασφαλείας ( DAS), στρατηγός Χ. Βαλντεράμα, συνελάμβανε τους ανεξάρτητους παραγωγούς κόκας, προχωρούσε σε «κατάσχεση» της παραγωγής τους και την ξαναπουλούσε στους βαρόνους. Η δυσωδία ανάγκασε την κυβέρνηση να συλλάβει τον Βαλντεράμα και τρεις περιφερειακούς διευθυντές της DAS, σε μια προσπάθεια να κουκουλώσει το σκάνδαλο.
Το εμπόριο κοκαΐνης έδωσε από νωρίς την αφορμή στις ΗΠΑ για ενεργότερη ανάμειξη στα εσωτερικά της Κολομβίας. Περίπου από το 1970, οι Αμερικανοί πίεζαν την κολομβιανή κυβέρνηση να εμπλακεί στον αμερικανικό «πόλεμο κατά των ναρκωτικών», εξοπλίζοντας Αστυνομία και Στρατό. Στην πραγματικότητα να στηρίξουν την κοσμοπολίτικη και εγχώρια ολιγαρχία και να ξεριζώσουν κάθε φύτρα αντίστασης.
Η αμερικανική προπαγάνδα οργίαζε και οργιάζει, παρουσιάζοντας τους αντάρτες ως συνεργαζόμενους με τους βαρόνους των ναρκωτικών. Μάλιστα από τις επίσημες αρχές ΗΠΑ και Κολομβίας καθιερώθηκε ο όρος «ναρκο-αντάρτες», οι οποίοι πρέπει να χτυπηθούν αμείλικτα. Κάπως έτσι, το 1978, με Προεδρικό Διάταγμα αναγνωρίστηκε στις διωκτικές αρχές το δικαίωμα να δολοφονούν οποιονδήποτε «κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους».
Τι σήμαιναν τα παραπάνω; Κατ' αρχάς, να επισημανθεί πως το κολομβιανό καθεστώς είναι γνωστό για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την καταπίεση που ασκεί στον κολομβιανό λαό. Το κύριο όργανο γι' αυτές τις δραστηριότητες είναι ο Κολομβιανός Στρατός, του οποίου είναι γνωστές οι σχέσεις με τις δεξιές παραστρατιωτικές ομάδες που βασανίζουν τον πληθυσμό της υπαίθρου και ελέγχουν μεγάλο μέρος της διακίνησης των ναρκωτικών.
Η συνεργασία τους είναι πολύμορφη. Το 1981, τα καρτέλ της κοκαΐνης και οι συνεργάτες τους στις Ενοπλες Δυνάμεις οργάνωσαν ένα «Απόσπασμα Θανάτου» . Το «Απόσπασμα» δολοφόνησε μέσα σε δύο χρόνια περισσότερους από 300 Αριστερούς πολίτες.
Πιο κοντά στην εποχή μας: Μόνο το Γενάρη 1999, οι δολοφονικές επιθέσεις των παραστρατιωτικών οργανώσεων είχαν ως αποτέλεσμα το θάνατο 140 αμάχων, επειδή απλά υπήρχε η υποψία ότι συμπαθούσαν τους Αριστερούς αντάρτες.
Οχι, γι' αυτά τα θύματα δε διαμαρτυρήθηκε κανένας υπέρμαχος της πρόσφατης, ΝΑΤΟικής «ανθρωπιστικής επέμβασης» στη Γιουγκοσλαβία.