Αυτή τη στόχευση εξυπηρετούν οι δηλώσεις του υπουργού Οικονομίας κατά την επίσκεψή του στη ΓΣΕΕ και οι προχτεσινές ανάλογου περιεχομένου δηλώσεις του υπουργού Απασχόλησης. Σε αυτό αποβλέπει και ο περίφημος «κοινωνικός διάλογος», στον οποίο η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ δήλωσε πρόθυμη να δώσει «παρών».

Η τοποθέτηση του υπουργού Απασχόλησης πως οτιδήποτε ισχύσει «θα αφορά αυτούς που πρόκειται να προσληφθούν στο μέλλον» προϊδεάζει για μια νέα επιχείρηση «σαλαμοποίησης» των εργαζομένων, αντίστοιχη με αυτή του νόμου 2084 του 1992, που καθόριζε νέο συνταξιοδοτικό καθεστώς για τους εργαζόμενους που έμπαιναν στην παραγωγή μετά το 1993. Και είναι σίγουρο ότι μαζί με τους νέους, η μπάλα θα πάρει και ορισμένες κατηγορίες από τους «παλιούς», των οποίων ορισμένα ασφαλιστικά δικαιώματα που έχουν περισωθεί, θα εμφανιστούν και πάλι ως «προνόμια». Σε αυτή την κατεύθυνση δείχνει η όλη φιλολογία για τις «πρόωρες συντάξεις», τα βαρέα και ανθυγιεινά κλπ. Αλλωστε σε αυτό επιμένουν και οι Βρυξέλλες με τις αποφάσεις τους για αύξηση κατά 5 χρόνια του μέσου όρου του χρόνου συνταξιοδότησης και την παράταση του εργάσιμου βίου.

Οι «διαβεβαιώσεις» του Π. Παναγιωτόπουλου ότι το όριο ηλικίας δε θα αυξηθεί πέραν των 65 χρόνων, είναι τουλάχιστον αποπροσανατολιστικές, γιατί αυτό δεν αναιρεί την αύξηση των ορίων ηλικίας σε κατηγορίες εργαζομένων που σήμερα μπορούν να βγουν νωρίτερα στη σύνταξη, αλλά και γιατί αυτό το όριο έχει ήδη ξεπεραστεί με τον 3029, το νόμο του ΠΑΣΟΚ, που «εθελοντικά» έχει αυξήσει το όριο στα 67 χρόνια.

Αυτό ενισχύουν και οι χτεσινές δηλώσεις του αρμόδιου για την Απασχόληση και τις Κοινωνικές Υποθέσεις επιτρόπου Βλαντιμίρ Σπίντλα, που με πρόφαση την αύξηση του προσδόκιμου χρόνου ζωής και την παράταση των σπουδών - τις οποίες χαρακτήρισε νεκρό χρόνο - είπε ότι «ζούμε περισσότερο, άρα πρέπει να δουλεύουμε περισσότερο».