ΥΠΠΟ ΓΙΑ ΕΝΑΛΙΕΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΕΣ
«Ξαφνικό ενδιαφέρον»(;) για τους δύτες

Στο «φόντο» των αντιδράσεων των αρχαιολόγων για την παράδοση του βυθού στο κεφάλαιο, το ΥΠΠΟ «θυμήθηκε» ότι οι δύτες του δε βουτάνε...

Παρασκευή 30 Σεπτέμβρη 2005

Μόλις χτες, δηλαδή μία μέρα μετά την κατάθεση στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής του επικίνδυνου και για τις ενάλιες αρχαιότητες νομοσχεδίου του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας για τις «καταδύσεις αναψυχής»... «θυμήθηκε» ο υφυπουργός Πολιτισμού, Π. Τατούλης, το ότι οι δύτες της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων του ΥΠΠΟ εξακολουθούν επί δεκαετίες να παραμένουν απροστάτευτοι νομικά, δηλαδή χωρίς να υπάρχει θεσμικό πλαίσιο προστασίας τους.

Η σημερινή κυβέρνηση ακολουθεί ακριβώς την ίδια πολιτική και το «ενδιαφέρον» της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΠΟ για τους δύτες του, μόνο στο «φόντο» των αντιδράσεων των αρχαιολόγων για το νομοσχέδιο του ΥΕΝ μπορεί να ιδωθεί. Διότι πρόκειται για ένα ακόμη «πόνημα» που «πατά» σε επίσης αντιδραστικά και επικίνδυνα νομοθετήματα του ΠΑΣΟΚ, «απελευθερώνει» τις καταδύσεις, υπονομεύει τον αρχαιολογικό νόμο σε σχέση με αυτές και - ακόμη πιο επικίνδυνο - προσφέρει τη δυνατότητα στους ιδιώτες να διαχειρίζονται καταδυτικά «πάρκα» ακόμη και σε περιοχές που ελέγχονται αρχαιολογικά.

Στη χτεσινή σύσκεψη, με παρόντες και εκπροσώπους του Συλλόγου Αυτοδυτών του ΥΠΠΟ και σύμφωνα με τη γενικόλογη ανακοίνωση του υπουργείου, «ο υφυπουργός, αφού ενημερώθηκε για τις διαδικασίες ασφάλισης του προσωπικού που απασχολείται σε καταδύσεις, έδωσε οδηγίες για την ενίσχυση των μέτρων ασφαλείας, με κύριο στόχο την καλύτερη διασφάλιση των εργαζομένων, καθώς και την καλύτερη λειτουργία της Υπηρεσίας (...)». Τέλος, «θα εξεταστούν» από τη νομική υπηρεσία του ΥΠΠΟ «επιμέρους ζητήματα που αφορούν στο καταδυόμενο προσωπικό της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων».

Το χάλι της Εφορείας Εναλίων, δηλαδή της κρατικής υπηρεσίας που συστάθηκε στα τέλη της 10ετίας του '70 για την προστασία του πάμπλουτου και αρχαιολογικά ελληνικού βυθού, είναι αποτέλεσμα όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων, οι οποίες αδιαφόρησαν προκλητικότατα για την ασφάλεια του καταδυτικού προσωπικού της υπηρεσίας και - προφανέστατα - για την «τύχη» της ενάλιας πολιτιστικής κληρονομιάς.

Μάλιστα, μετά από θανάτους δυτών κατά την τέλεση του καθήκοντός τους, ο Σύλλογος Αυτοδυτών του ΥΠΠΟ κατέφυγε στη Δικαιοσύνη και το 2001, το Διοικητικό Εφετείο απαίτησε από το ΥΠΠΟ το εύλογο: Την έκδοση κανονισμού για τους δύτες, ο οποίος μάλιστα προβλεπόταν σε νόμο του 1997! Αντ' αυτού, όμως, η τότε πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΟ επέλεξε να αναστείλει τις καταδύσεις της Εφορείας, να διακόψει την πρόσθετη ασφάλιση ζωής των αυτοδυτών και να ξεκινήσει την ανάθεση του έργου της Εφορίας ...σε «τρίτους» και σε ιδιώτες, πληρώνοντας βέβαια με χρήματα του ελληνικού λαού.