Πολλά μπορεί να πει κανείς για τα στοιχεία, τις εκτιμήσεις και τα συμπεράσματα της έρευνας του Ινστιτούτου Κοινωνικής Πολιτικής του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ), για «Το Κοινωνικό Πορτρέτο της Ελλάδας 2003 - 2004», που δόθηκε πρόσφατα στη δημοσιότητα. Παρ' όλα αυτά, ακόμη και η έρευνα αυτή παραδέχεται ότι σε μια μεγάλη μερίδα του ελληνικού πληθυσμού κυριαρχούν η ανασφάλεια και το άγχος, ο φόβος της ανέχειας και της φτώχειας. Και ακόμη περισσότερο σημαντική είναι η ομολογία ότι η πληθυσμιακή αυτή μερίδα συνεχώς αυξάνεται.

Και όμως, τα χρόνια αυτά, και συγκεκριμένα την περίοδο 2002 - 2004, ο παραγόμενος πλούτος αυξανόταν και, μάλιστα, με ιδιαίτερα υψηλούς ρυθμούς, πολλαπλάσιους του μέσου όρου της ευρωένωσης. Το συμπέρασμα είναι ευνόητο: Η μερίδα του λέοντος καρπωνόταν από τους λίγους «έχοντες και κατέχοντες». Κι όχι τυχαία ή επειδή ήταν θέλημα θεού. Πρώτα και κύρια, γιατί η πολιτική που εφάρμοζε η τότε κυβέρνηση έκανε τους πολλούς φτωχούς ακόμη φτωχότερους και περισσότερους και τους λίγους πλούσιους ακόμη πλουσιότερους. Οπως ακριβώς κάνει και η κινούμενη στην ίδια κατεύθυνση πολιτική της σημερινής κυβέρνησης.

Περιττό να σημειώσουμε, βέβαια, ότι τα ολοφάνερα αυτά συμπεράσματα δεν υπάρχουν στην έρευνα του ΕΚΚΕ...