Η διεύρυνση των αγωνιστικών διεργασιών στο χώρο της Παιδείας, η αύξηση του βαθμού οργάνωσης των μαθητών σε φορείς, είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά του μαθητικού κινήματος των τελευταίων χρόνων. Ωστόσο, «έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας», τόνισε η Χαρά Παπαϊωάννου, μέλος της Μαθητικής Επιτροπής του ΚΣ της ΚΝΕ και αναφερόμενη στα μέτωπα και τις μορφές που επιδιώκεται να αναπτύξει στη δράση του το μαθητικό κίνημα, είπε: «Τα αιτήματά του να είναι αιτήματα ρήξης και όχι φτιασιδώματος, να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Το ενιαίο 12χρονο βασικό σχολείο είναι τέτοιο αίτημα. Η πείρα δείχνει ότι μπορεί να συγκινήσει, να συσπειρώσει τους μαθητές. Η ΚΝΕ κάνει προσπάθεια και θα την εντείνει, η αγωνιστική πείρα των μαθητών να μπολιάζεται με τις αξίες του σοσιαλισμού, της ταξικής πάλης».

Στο περιεχόμενο και το πλαίσιο αιτημάτων των μαθητικών αγώνων που συνδέονται άρρηκτα με τους αγώνες του εργατικού κινήματος αναφέρθηκε ο Παντελής Γιαννίδης, εκ μέρους της Γραμματείας Νέων του ΠΑΜΕ. Αναφερόμενη στο ρόλο των γονιών, η Σαλώμη Πολυγερινού, μέλος του ΔΣ της Ενωσης Γονέων της περιοχής, υπογράμμισε: «Επιβάλλεται μαζί με τα παιδιά μας να αντιταχθούμε σ' αυτούς που καθορίζουν το μέλλον τους και πηγαινοέρχονται από τις Βρυξέλλες, στο Μπέργκεν και τη Λισαβόνα. Είναι ό,τι καλύτερο μπορούμε να τους δώσουμε, ώστε αργότερα να μπουν στην κοινωνία με το κεφάλι ψηλά. Η αποστολή των Συλλόγων Γονέων δεν αρχίζει και τελειώνει στη διοργάνωση αποκριάτικων πάρτι».

Στον καθοριστικό ρόλο που πρέπει να παίζουν τα μαθητικά όργανα, αλλά και στη μεθοδευμένη απαξίωσή τους, αναφέρθηκαν ο Αλέξανδρος Κόκκαλης, η Ιωάννα Προκόπου και η Ελενα Σίσιου, μαθητές σχολείων της Γκράβας, οι οποίοι επανέλαβαν το αίτημα του μαθητικού κινήματος για διεξαγωγή των εκλογών για τα 15μελή και 5μελή σε ενιαία ημερομηνία σ' όλη την Ελλάδα. Την ανάγκη φοίτησης όλων των παιδιών μεταναστών στα ελληνικά σχολεία με την ταυτόχρονη ένταξη στο σχολικό πρόγραμμα της γλώσσας, της ιστορίας και των πολιτιστικών στοιχείων της χώρας καταγωγής, ανέδειξε ο Μαρσέλ Γιάννου, μαθητής ιταλικού σχολείου, τονίζοντας: «Οι μετανάστες μαθητές πρέπει να είναι παρόντες στα μαθητικά συμβούλια. Μόνο ενωμένοι Ελληνες και ξένοι μαθητές θα τους δείξουμε ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο ρατσιστικό, αλλά πάνω απ' όλα ταξικό».

«Την ίδια πολιτική που ασκούν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στο σχολείο, την ίδια πολιτική ζούμε και στο Πανεπιστήμιο. Γιατί και εκεί ο φοιτητής έρχεται αντιμέτωπος με τα ίδια προβλήματα, την ίδια επίθεση στα δικαιώματά του», επισήμανε η Στέλλα Μπράτιμου, φοιτήτρια.

«Δηλαδή, τι νομίζουν; Μέχρι πότε θα μας έχουν καθηλωμένους;». Ηταν η απάντηση των μαθητών της ΤΟ Γκράβας, για την καθημερινότητά τους με τις ατελείωτες ώρες τρεξίματος, τις ασύνδετες πληροφορίες χωμένες με το ζόρι στο μυαλό, τα χέρια βαθιά χωμένα στις τσέπες των γονιών. Ομως δεν έμειναν μόνο στα λόγια. Ανάμεσα το τρίπτυχο σχολείο - σπίτι - φροντιστήριο, βρήκαν το χρόνο να κάνουν το κέφι τους. Το Σαββατόβραδο να παίξουν ένα θεατρικό: «Το πείραμα». Την Κυριακή να «ροκάρουν», και λίγο πριν να τιμήσουν «έναν δικό μας ποιητή», τον Γιάννη Ρίτσο, που είναι καθολικά παρών. Διαβάζοντας ποιήματα του «συντρόφου μας», εκείνου που «σπούδασε ιστορία του παρελθόντος και του μέλλοντος στη σύγχρονη σχολή του αγώνα». Γιατί, όπως είπαν και οι μαθητές, «εκτός από τα έργα του, μας άφησε και ταμπούρλα. Γιατί η ζωή τραβάει την ανηφόρα».