ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Για μια Τέχνη στο πλευρό του λαού
Κυριακή 30 Οχτώβρη 2005

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η κατάσταση στον Πολιτισμό δεν πάει άλλο και αυτό που απαιτείται σήμερα είναι ένα ισχυρό λαϊκό κίνημα να διεκδικήσει μια άλλη πολιτιστική ανάπτυξη, μια Τέχνη στο πλευρό του λαού που θα ανοίξει δρόμο για ένα ρεύμα χειραφέτησης σε όλα τα επίπεδα. Την ανάγκη αυτή ανέδειξε το ΚΚΕ με Επίκαιρη Ερώτηση που κατέθεσε στις 20 Οκτώβρη στη Βουλή σύσσωμη η Κοινοβουλευτική του Ομάδα, με επικεφαλής την ΓΓ της ΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, και τους βουλευτές Νίκο Γκατζή, Λιάνα Κανέλλη, Ορέστη Κολοζώφ, Παναγιώτη Κοσιώνη, Ελπίδα Παντελάκη, Γιάννη Πατσιλινάκο, Σταύρο Σκοπελίτη, Αντώνη Σκυλλάκο, Αγγελο Τζέκη, Τάκη Τσιόγκα, Γιώργο Χουρμουζιάδη. Ο «Ρ» σήμερα - με αφορμή την Επίκαιρη Ερώτηση, την οποία επαναλαμβάνουμε στα βασικά της σημεία και στο διεκδικητικό πλαίσιο που προτείνει το ΚΚΕ - επιχειρεί να φωτίσει παραπέρα κατά τομέα πολιτιστικής δραστηριότητας τις ευθύνες των κυβερνήσεων ΝΔ σήμερα και παλιότερα του ΠΑΣΟΚ.

Τα καταστροφικά αποτελέσματα της πολιτιστικής υποβάθμισης για το λαό και τη νεολαία της χώρας μας, καθώς και για τους δημιουργούς και γενικά τον κόσμο των Τεχνών, επισημαίνει το ΚΚΕ στην Επίκαιρη Ερώτηση.

«Το βασικότερο στοιχείο αυτής της πολιτικής, σημειώνεται, είναι η αντιμετώπιση του Πολιτισμού ως στοιχείου της οικονομίας και συγκριτικού πλεονεκτήματος στον οικονομικό ανταγωνισμό με τα μονοπώλια άλλων χωρών κι όχι ως κοινωνικού αγαθού και υποχρέωσης του κράτους να διαμορφώνει τις συνθήκες της πολιτιστικής ανάπτυξης».

Η ανάπτυξη συστηματικής πολιτικής σε βάρος του ελεύθερου χρόνου έχει δυσμενείς επιπτώσεις και στην πορεία θα έχει καταστροφικά αποτελέσματα. Το ΚΚΕ απορρίπτει την πολιτική που ακολουθεί η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

Εξω το κεφάλαιο από τον Πολιτισμό

«Η πολιτιστική ανάπτυξη δεν μπορεί να αφεθεί στο μεγάλο κεφάλαιο, τονίζεται, αντίθετα αυτό δεν πρέπει να έχει ρόλο στον Πολιτισμό. Είναι ευθύνη της κοινωνίας και των δομών της, ευθύνη του κράτους. Το κράτος διαμορφώνει τις προϋποθέσεις για την πολιτιστική ανάπτυξη, δημιουργεί την υποδομή, χορηγεί τους πόρους, διαμορφώνει σύγχρονες ολοκληρωμένες σπουδές χωρίς να παρεμβαίνει στους καλλιτέχνες και στο περιεχόμενο των έργων».

«Η πολιτική της κυβέρνησης», επισημαίνεται σε άλλο σημείο της Επερώτησης, «"θεωρεί την ιδιωτική πρωτοβουλία σημαντικό παράγοντα παραγωγής και προώθησης του Πολιτισμού", "παρέχει κίνητρα και ενθαρρύνει την ιδιωτική πρωτοβουλία", "η μεγάλη τομή είναι ότι μειώνεται η βαριά φορολογία των χορηγών", "ενεργοποιεί μη κυβερνητικές οργανώσεις", κ.ο.κ».

«Η παράδοση των πολιτιστικών δραστηριοτήτων στα χέρια των μεγαλοεπιχειρηματιών και των μεγαλοχορηγών οδηγεί στην παραγωγή καλλιτεχνικών προγραμμάτων και έργων με μοναδικό κριτήριο το κέρδος και την εξασφάλιση πολιτικού οφέλους, οδηγεί στην υποβάθμιση της ποιότητας, σε μια πολιτιστική, καλλιτεχνική ομογενοποίηση με άμεση συνέπεια την πνευματική και πολιτιστική υποβάθμιση. Τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά είναι ο ακραίος ατομισμός και η πολιτιστική πολτοποίηση στο πλαίσιο της ομογενοποιημένης μαζικής κουλτούρας, που διαμορφώνουν οι σύγχρονες βιομηχανίες της ενημέρωσης και της ψυχαγωγίας. Ολα αυτά οδηγούν στη θεοποίηση του ανταγωνισμού, στον ατομισμό και στον αχαλίνωτο ωφελιμισμό, στο μιμητισμό και στην έλλειψη κριτικής σκέψης. Αξίες και ιδανικά με βαθύ ουμανιστικό και αγωνιστικό περιεχόμενο, που διαμόρφωσε ο λαός μας στην ιστορική διαδρομή του, περιθωριοποιούνται».

«Η πολιτιστική ανάπτυξη που προωθείται στη χώρα είναι ο πολιτισμός της Γιουροβίζιον, των Ολυμπιακών Αγώνων και της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας, του ευρώ, του τζόγου, που παίρνει τρομακτικές διαστάσεις, του "Πάμε Στοίχημα" και του μορφωτικού και ψυχαγωγικού προγράμματος των ιδιωτικών καναλιών που ακολουθεί κατά πόδας και η κρατική τηλεόραση».

«Και όλα αυτά στις σημερινές συνθήκες, που η ραγδαία ανατροπή όλων των δεδομένων στην εργασία, στα εισοδήματα και στην ασφάλιση, στις οικογενειακές σχέσεις και συνολικά στον τρόπο ζωής, το ξεκλήρισμα της αγροτιάς και ο αφανισμός των αυτοαπασχολουμένων, δημιουργούν τεράστια ανασφάλεια και φόβο για το σήμερα και το αύριο, μπορεί να τροφοδοτήσουν ανορθολογικά, μεταφυσικά και αντιδραστικά ρεύματα και απόψεις με κίνδυνο η κοινωνία να γυρίσει σ' ένα σύγχρονο μεσαίωνα. Με τον κρατικό προϋπολογισμό για το 2005 η κυβέρνηση μείωσε τα κονδύλια για τον Πολιτισμό κατά 15,3%, στο 0,59% των δαπανών του».

Το ΚΚΕ επισημαίνει τις μεγάλες επιπτώσεις που έχει η αντιλαϊκή πολιτική και στον τομέα του Πολιτισμού, ενώ προβάλλει ένα πλαίσιο στόχων και διεκδικήσεων που πρέπει να προτάξει το λαϊκό κίνημα και οι μαζικοί φορείς μαζί και του Πολιτισμού, προκειμένου «να διαμορφωθεί μια διαφορετικού τύπου πολιτιστική ανάπτυξη, μια Τέχνη στο πλευρό του λαού, που θα υπηρετεί τον πραγματικό κοινωνικό της ρόλο και θα ανοίγει το δρόμο για ένα κλίμα αισιοδοξίας, ένα ρεύμα χειραφέτησης και ενατένισης ενός πιο δίκαιου και πιο ανθρώπινου μέλλοντος».

Το πλαίσιο διεκδικήσεων