«Βρίσκουμε ελπίδα στο δρόμο του αγώνα και της ταξικής πάλης». Ετσι απλά, χωρίς πολλά λόγια. Ο Γ. Σμέρνος, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στο εργοστάσιο «Β» των Κλωστηρίων Νάουσας, περιέγραψε τις δύσκολες μέρες που περνούν οι απολυμένοι των Κλωστηρίων και την προοπτική που ανοίγεται μπροστά τους, ως ο μόνος δρόμος για να συνεχίσουν να περπατούν με το κεφάλι ψηλά, να διεκδικούν το δίκιο τους, τον πλούτο που παράγουν. Το λένε - ο καθένας με τα δικά του λόγια, αλλά το λένε όλοι -, πως αυτή είναι και η μόνη επιλογή που έχουν, για να μπορούν να αντικρίζουν τα παιδιά τους χωρίς ενοχές, πως δεν αντιστάθηκαν, στη λαίλαπα που, μετά τους ίδιους, στόχευε κατευθείαν εκείνα.

Οι 110 απολυμένοι των «Κλωστηρίων Νάουσας» συνεχίζουν για τρίτη βδομάδα την κατάληψη των εργοστασίων «Β» και «Ολυμπιακή» που ο Λαναράς αποφάσισε να κλείσει. Εχουν μετατρέψει το χώρο σε ορμητήριο του αγώνα τους. Πρωί, απόγευμα, βράδυ. Ομάδα περιφρούρησης σε κάθε βάρδια. Τρεις άνδρες και δύο γυναίκες. Ολοι στον αγώνα που φαίνεται ότι θα είναι μακρύς και δύσκολος. Ομως ο δρόμος τους είναι ελπιδοφόρος.

Πέρσι, ήταν οι 98 εργαζόμενοι της «ΤΡΙΚΟΛΑΝ». Φέτος ήρθε η σειρά τους. Ο Λαναράς συνεχίζει να πετά στο δρόμο τους εργάτες, αφού πρώτα εκμεταλλεύτηκε στο μέγιστο την εργατική τους δύναμη. Οι απολυμένοι των «Κλωστηρίων» ξέρουν πως η επίθεση στο δικαίωμα στη δουλιά δεν τελειώνει εδώ.

Στον Εβρο οι 93 συνάδελφοί τους στο εργοστάσιο των «Κλωστηρίων Νάουσας» κάθονται χωρίς δουλιά εδώ και 6 μήνες. Την τελευταία βδομάδα άρχισε να δουλεύει ένα τμήμα. Αλλά τα σχέδια της εργοδοσίας δεν έχουν ματαιωθεί. Η απειλή για διαθεσιμότητες κρέμεται πάνω από τα κεφάλια τους. Οι ίδιοι λένε πως οι διαθεσιμότητες είναι προάγγελος απολύσεων.

Οι απολυμένοι των «Κλωστηρίων» στη Νάουσα, μέσα από την τελευταία Γενική τους Συνέλευση πήραν απόφαση να συμμετέχουν στο Πανελλαδικό Συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στην Αθήνα. Και σ' αυτόν το δρόμο καλούν όλους τους συναδέλφους τους, από κάθε εργοστάσιο του Ομίλου.

Οι ίδιοι δεν κάνουν βήμα πίσω από το αίτημα να μην κλείσουν τα εργοστάσια, να μη χαθούν οι θέσεις εργασίας. Παλεύουν. Ταυτόχρονα, όμως, διεκδικούν μέτρα ουσιαστικής προστασίας για τους άνεργους. Ξέρουν πως με 300 και 350 ευρώ το μήνα επίδομα ανεργίας δεν μπορούν να καλύψουν ούτε τα έξοδα για πετρέλαιο και ρεύμα. Και στη Νάουσα όπου σχεδόν ο ένας στους δύο είναι άνεργος, η κατάσταση είναι ακόμη πιο δραματική.

Ξέρουν πως η πολιτική θέση της προηγούμενης και της τωρινής κυβέρνησης, για «επιδότηση της απασχόλησης και όχι της ανεργίας», έχει ένα στόχο. Να βγάλει λάδι την πολιτική απλόχερης στήριξης της εργοδοσίας, με προνόμια, χρηματοδοτήσεις, επιδοτήσεις στο μεροκάματο, κλπ. Ομως, η Νάουσα έχει εμπειρία από αυτή την πολιτική και το μόνο που είδε είναι ο Λαναράς, και ο κάθε Λαναράς, να αυγατίζει τα κέρδη του και οι εργάτες να πετιούνται στο δρόμο. Γι' αυτό απαιτούν: επίδομα ανεργίας στο 80% του μισθού, ταμείο ανεργίας για όσο διάστημα είναι άνεργοι, σύνταξη στα 55 για τις γυναίκες και στα 60 για τους άνδρες και στα 50 και 55 αντίστοιχα για τα βαρέα. Σύνταξη ανεξαρτήτως ορίου ηλικίας με 8.000 ένσημα. Πάγωμα των στεγαστικών δανείων και οικονομική στήριξη των οικογενειών που σπουδάζουν παιδιά.

«Χωρίς αγώνες δεν κερδίζεται τίποτε. Ο,τι χτίσαμε μέχρι τώρα το γκρεμίζουν. Γκρεμίζουν και το μέλλον των παιδιών μας. Επαψαν να κάνουν όνειρα. Εγώ ζητάω ζωή με αξιοπρέπεια και αυτοί μοιράζουν προγράμματα μισής δουλιάς, μισής ζωής», λέει ο Στέλιος που τον απέλυσε ο Λαναράς μετά από 29 χρόνια δουλιάς και 8 χρόνια πριν τη σύνταξη.

Και η Μαρία μπήκε μικρό κορίτσι στη δουλιά και μετά από 30 χρόνια μένει άνεργη.

«Αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Νιώθουμε περήφανοι για τον αγώνα μας. Από πίσω έρχονται τα παιδιά μας. Το μέλλον τους δεν πρέπει να είναι αβέβαιο», λέει.

Στην ανεργία και η οικογένεια της Ελένης. Η ίδια, ο σύζυγος και ο γιος της. Δεν το βάζουν κάτω. Συνεχίζουν στην πρώτη γραμμή του αγώνα. «Στις 12 του Νοέμβρη μαζί με το ΠΑΜΕ κλιμακώνουμε την πάλη μας. Τα αιτήματά μας αποτυπώνονται μέσα από το πλαίσιο διεκδικήσεων του ΠΑΜΕ που απαντά στις ανάγκες μας. Εμείς οι γυναίκες μπορούμε να είμαστε και είμαστε πρωτοπόρες στον αγώνα. Δεν έχουμε περιθώρια για άλλη ανοχή».

«Αλλος δρόμος δεν υπάρχει. Μόνο ο δρόμος του αγώνα και της ταξικής πάλης. Στο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ θα βαδίσουμε πλάι πλάι με τους εργαζόμενους και τους απολυμένους κάθε κλάδου δουλιάς. Και μαζί, από το ίδιο μετερίζι θα διεκδικήσουμε ό,τι μας ανήκει. Είμαστε αισιόδοξοι ότι ο ενωμένος και συντονισμένος αγώνας, ο ταξικά προσανατολισμένος, μπορεί να φέρει αποτέλεσμα», δήλωσε ο Βασίλης Πιτσαλίδης Γραμματέας του Σωματείου εργαζομένων στο «Β».