Ο ορθός όρος είναι «Ευαίσθητες Αστικές Ζώνες».

Ο Ziad Benn 17 χρόνων και ο Banou Traore 15 χρόνων που σκοτώθηκαν σε μια καταδίωξη στο Clichy sous Bois, γιατί πολύ απλά δεν είχαν χαρτιά, δε συγκαταλέγονται στον κατάλογο των νεκρών. Η αστυνομία έχει δηλώσει επισήμως ότι... μόνοι τους επέλεξαν να καούν από την υψηλή τάση.

Ιδανικό θύμα για προβολή του θανάτου του είναι ο 60χρονος που είχε, λέει, μια παραξενιά με την καθαριότητα και γι' αυτό κατέβηκε στο δρόμο την ώρα της φωτιάς. Αυτός ο θάνατος πράγματι συγκινεί.

Από κάποια παράξενη σύμπτωση και ο Σαρκοζί για καθαριότητα μίλησε. Είπε πως τα «προάστια», δηλαδή τα γκέτο, πρέπει να καθαριστούν με «karcher» (μάρκα ατμοκαθαριστών). Για τους «καθαρούς» Γάλλους αυτό σημαίνει πως τα «προάστια» είναι γεμάτα μικρόβια που μόνο με ατμοκαθαρισμό μπορούν να αντιμετωπιστούν. Εντελώς συμπτωματικά η επόμενη προβαλλόμενη είδηση αφορά σε βανδαλισμούς σ' ένα εβραϊκό νεκροταφείο...

Σ' έναν τέτοιο αχταρμά «πληροφόρησης» η είδηση για την απόφαση που δίνει δικαίωμα σε κάθε διοικητική περιφέρεια να επιβάλει απαγόρευση κυκλοφορίας έρχεται σαν βάλσαμο. Τι δε λέει η είδηση: Οτι με την ίδια απόφαση πλέον η αστυνομία μπορεί να μπαίνει σε κάθε σπίτι χωρίς καν την προσχηματική άδεια των δικαστικών αρχών.

Το περίφημο «Liberte» πάει περίπατο μαζί με το «Egalite». To «Fraternite» έχει πάει περίπατο χρόνια τώρα. Επί της ουσίας δεν προκύπτει καμία ζημιά. Για την άρχουσα τάξη τα τρία χρώματα της γαλλικής σημαίας που αντιστοιχούν στα τρία μηνύματα της Γαλλικής Επανάστασης έχουν προ πολλού καταργηθεί. Πολύ πριν την υιοθέτηση της γνωστής σημαίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Μένουν κάτι σαλονάτοι απολογητές του καπιταλισμού «με ανθρώπινο πρόσωπο» να κλαίνε για κάποια Γαλλία που δήθεν τώρα δεν υπάρχει. Μα ποτέ δεν υπήρχε αυτή η Γαλλία για τους κολασμένους!

Στα «προάστια» έχουν πάψει να αναφέρονται στη γειτονιά τους με το εκλεπτυσμένο γαλλικό όνομά της, την αναφέρουν μόνο με τον αριθμό του κωδικού που αντιστοιχεί στην τηλεφωνική περιοχή.

Δεν παραμυθιάζονται με τα περί «διαλόγου», ενώ γνωρίζουν ήδη πως τα προγράμματα για τον «κοινωνικό αποκλεισμό» δεν είναι παρά ένα ακόμη άλλοθι.

Μιας ταξικής εξουσίας που θέλει να μοιράσει την ευθύνη της στην κοινωνία και χρηματίζει αδρά όσους προσφέρονται να ζήσουν ακόμα καλύτερα διαχειριζόμενοι κονδύλια για τον «κοινωνικό αποκλεισμό». Μια ματιά στα σχετικά κονδύλια στη χώρα μας εξηγεί ό,τι και οι Γάλλοι έχουν ήδη βιώσει.

Το ΚΕΑ, άραγε, τι καθαριστικό προτείνει για τα παιδιά των εργατών που εξεγείρονται;