Η υποτιθέμενη ύφεση των ταραχών επιχειρήθηκε να συνδεθεί από τον Πρόεδρο Ζακ Σιράκ με την «αποτελεσματικότητα» της αστυνομίας, την οποία εξήρε χτες, αλλά και με την επιβολή της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης στο Παρίσι και άλλες σχεδόν 30 περιοχές της χώρας. Για τους θιασώτες της άποψης, ρόλο έπαιξαν κι οι «εκφοβιστικές» δηλώσεις του υπουργού Εσωτερικών Νικολά Σαρκοζί περί «άμεσης απέλασης» όσων εμπλέκονται σε επεισόδια, ακόμα κι αν έχουν άδεια παραμονής.

Η γαλλική αστυνομία χτες προχώρησε σε προληπτικές συλλήψεις -δεκάδων - ανθρώπων που κατηγορεί ότι είχαν στην κατοχή τους «εμπρηστικούς μηχανισμούς» - χωρίς να δίνει την παραμικρή λεπτομέρεια για το τι σημαίνει αυτό - απαγόρευσε την πώληση βενζίνης και πετρελαίου σε πλαστικά ή μεταλλικά δοχεία, ενώ σε μια έμπρακτη εφαρμογή της πολιτικής της γενικευμένης παρακολούθησης των πολιτών, προχώρησε σε συλλήψεις ανθρώπων που «διασπείρουν», μέσω κινητών τηλεφώνων και του Διαδικτύου, μηνύματα που «ενθαρρύνουν» βίαιες ενέργειες.

Ο Νικολά Σαρκοζί, ο υπουργός Εσωτερικών με τις μεγάλες φιλοδοξίες για πρωθυπουργός, ουδόλως ανησύχησε, αφού αλιεύει στα θολά νερά των «αγανακτισμένων» από τις ταραχές πολιτών και εξακολουθεί - παρά το ότι η εμπρηστική στάση του (δηλώσεις περί «αποβρασμάτων» κλπ.) τον καθιστά «κόκκινο πανί» για πολλούς - να αποσπάσει την ψήφο των μικροαστικών και αστικών στρωμάτων, αφού έχει αυτοαναγορευτεί σε «προστάτη» των περιουσιών τους.

Αλλά και ο «πολιτισμένος» Ντομινίκ ντε Βιλπέν διατύπωσε στη Βουλή μια πρόταση που ενώ υποτίθεται ότι αποσκοπεί στη μείωση της κοινωνικής αδικίας, των διακρίσεων και της εγκατάλειψης, στην πραγματικότητα διαιωνίζει όλα αυτά: μειώνει την υποχρεωτική εκπαίδευση κατά δύο χρόνια, έως τα 14 (ήδη, το 80% των νεαρών στις συνοικίες εγκατέλειπε τις τελευταίες τάξεις του σχολείου για να εργαστεί, ούτως ή άλλως), κάτι που ο Ζεράρ Ασιερί, γενικός γραμματέας της ένωσης συνδικαλιστικών οργανώσεων στον τομέα της εκπαίδευσης, χαρακτήρισε «φρικτό»: «Εχω τρομοκρατηθεί. Είναι αποκρουστικό. Αντί να βελτιώσει την κατάσταση, θα σπρώξει τη νεολαία ακόμα περισσότερο στην εργασιακή ανασφάλεια, απομακρύνοντάς την από όλες τις πιθανότητες εξεύρεσης πραγματικών ευκαιριών και θέσεων εργασίας... Η κυβέρνηση θέλει να εντείνει την κοινωνική επιλογή, να καταδικάσει τελεσίδικα σε αποκλεισμό τους νέους που αντιμετωπίζουν τις μεγαλύτερες δυσκολίες». Αλλο ένα μέτρο του ντε Βιλπέν, η παροχή επιδομάτων σε 100.000 οικογένειες -επί συνόλου 5 εκατ. ανθρώπων που ζουν στα προάστια/γκέτο! - αποτελεί κακόγουστο αστείο. Τα υπόλοιπα μέτρα, «εκπαιδευτικού» - υποτίθεται - χαρακτήρα, είναι ξεκάθαρα επιφανειακά. Τα πρόσθετα κονδύλια 100 εκατ. ευρώ που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός για εθελοντικές οργανώσεις, ΜΚΟ κ.ά. ούτε κατά διάνοια δε «διορθώνουν» τις περικοπές στις κοινωνικές παροχές που επέβαλαν διαδοχικές κυβερνήσεις.

Οι περισσότεροι σχολιαστές σημειώνουν την πικρή ειρωνεία της χρήσης του νόμου της 3ης Απρίλη του 1955 - που εντασσόταν στην προσπάθεια του πνέοντος τα λοίσθια γαλλικού αποικιοκρατικού μηχανισμού να συντρίψει το απελευθερωτικό κίνημα στην Αλγερία - 50 χρόνια αργότερα, στη μητροπολιτική Γαλλία, εναντίον των εγγονών των ανθρώπων που επιχείρησαν να ξεφύγουν από τον αλγερινό πόλεμο. Οι Σοσιαλιστές - που είχαν χρησιμοποιήσει και οι ίδιοι ως κυβέρνηση το νόμο αυτό τη δεκαετία του 1980 για να καταστείλουν τις ταραχές στη Νέα Καληδονία, υπόλειμμα της αλλοτινής γαλλικής αυτοκρατορίας στον Ειρηνικό - ψέλλισαν κάτι περί του ότι το ζήτημα εναπόκειται στην «κρίση των τοπικών αρχόντων» (!).

Κοινή ανακοίνωση, με την οποία λένε «όχι» στην επιβολή μέτρων έκτακτης ανάγκης και καλούν για μέτρα «δικαιοσύνης και σεβασμού της ισότητας» στις συνοικίες συνυπέγραψαν το Γαλλικό ΚΚ, η Επαναστατική Κομμουνιστική Λίγκα (LCR), οι Πράσινοι, μη κυβερνητικές οργανώσεις, συνδικάτα δικαστικών και δικηγόρων, κ.ο.κ.