Ο τρίτος ανιψιός του μαρκήσιου Ντε Σαντ | Η ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Δεν έχω προσωπικά με τον τύπο! Ούτε τον ξέρω ούτε θέλω να τον ξέρω! Υπό άλλες συνθήκες, θα τον προσπερνούσα. Ομως, πιστέψτε με, αυτός ο «κύριος» είναι άρρωστος! Σαδιστής! Επικίνδυνος! Με πρόσχημα την κοινωνική έρευνα, δήθεν, και με κράχτη τα 3.000 ευρώ το κεφάλι, ορμάει πάνω σε δυστυχισμένα άτομα, σε ζευγάρια, σε οικογένειες και τις κατασπαράζει!

Φυσικά και δεν είναι ο μόνος. Είναι, όμως, ο χειρότερος. Ο πιο πονηρός και ο πιο αδίστακτος από όλα τα απογευματινά ανακριτικά γραφεία. Την ώρα που μπροστά στα πόδια του ξεφτιλίζονται προσωπικότητες, ξετινάζονται οικογένειες, σπαράζουν καρδιές, αυτός γελάει με την άκρη των στενών χειλιών του. Μισό χαμόγελο, δηλαδή. Σκέτο δηλητήριο! Είναι από τα πρόσωπα, που όταν τα τσιμπάς, δε νιώθουν τίποτα και δεν κοκκινίζουν!

Δίπλα του, καθισμένη σε μια πολυθρόνα, το «επιστημονικό» άλλοθι της εκπομπής. Η κυρία «οικογενειακή σύμβουλος». Ενα υποτακτικό, με ένα τεράστιο υφασμάτινο λουλούδι στο πέτο. Ενα τεράστιο υφασμάτινο γερασμένο λουλούδι, που, φαίνεται, έχει κάνει όλη την «προεργασία». Με το «επιστημονικό κύρος» της, έχει ψήσει τα θύματα να τα πουν όλα!

Φυσικά, για να μην ξεχνιόμαστε, πίσω από τη «βιτρίνα» βρίσκεται ο ίδιος ο σταθμός! Ο κυρίως ένοχος! Αυτός ο οποίος παρέχει όλες τις ανακριτικές ευκολίες. Αυτός που πληρώνει τις ανακριτικές αποζημιώσεις (3.000 ευρώ), την υψηλή αποζημίωση - αμοιβή του κ. ανακριτή, την «επιστημονική σύμβουλο», τα ντεκόρ, τα φώτα, τις «ζωντανές» συνδέσεις, τις αίθουσες βασανιστηρίων, τα μαστίγια! (Και εισπράττει, βέβαια, από τις διαφημίσεις).

«Σας παρακαλώ, κύριε Αντρέα, όχι τον πατέρα μου, είναι άρρωστος! Βασανίστε εμένα! Σκίστε μου τα ρούχα, ξεγυμνώστε με. Και αν δε σας φτάνει η γύμνια του κορμιού, σκίστε και την καρδιά μου. Ανοίξτε τη, να φανούν όλες οι αδυναμίες. Να μη μείνει τίποτα κρυφό. Να ξεφτιλίσω στην πράξη το νόμο για τα προσωπικά δεδομένα. Να ακυρώσω την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Να ταπεινωθώ. Να γίνω κουρέλι. Να μην έχω μούτρα να βγω ξανά στον κόσμο! Ομως, σας παρακαλώ, όχι τον πατέρα μου. Εχει την καρδιά του, θα πεθάνει»!

Ασυγκίνητος ο τηλεοπτικός Βελιγκέκας ζητάει και τον πατέρα. Μετά τη μάνα, τον αδερφό, την αδερφή. Στη συνέχεια συγγενείς δεύτερου και τρίτου βαθμού. Μετά γείτονες, συμμαθητές, τον μπακάλη της γειτονιάς, το φούρναρη. Διασταυρώνονται τα τηλέφωνα, διασταυρώνονται οι φωνές και οι κατηγορίες. Γεμίζει το studio και, στη συνέχεια, ο αέρας, καμένη σάρκα.

«Ποιος σε βίασε, πώς σε βίασε, πέστα όλα! Εδώ δεν ήρθες να παίξεις! Εδώ λέμε αλήθειες! Λέγε σκουλήκι! Λέγε λάμια! Λέγε ζώο»!

Και αρχίζουν όλα τα παραπάνω επίθετα να ξερνάνε. «Με βίασε ο θείος μου, αδερφός του πατέρα μου, παρουσία της μάνας μου, η οποία ήταν και η ίδια ερωμένη του! Στη συνέχεια ο τρίτος μου ξάδερφος, ο οποίος και με παντρεύτηκε. Ομως το παιδί που έχω, δεν είναι δικό του, είναι του αδερφού του, ο οποίος το έμαθε και ζητάει τώρα να το γράψει στο όνομά του»!

Χαλασμός! Μια οικογένεια, ένα ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον, μια γειτονιά, στο σφυρί! Αυτός, όμως, εκεί! Ο τρίτος ανιψιός του μαρκήσιου Ντε Σαντ, φοβερός και απτόητος, ζητάει και άλλα! Η ανακρινόμενη έχει μπει στα σκατά, τώρα πρέπει να χώσει και το κεφάλι της μέσα! Ανοίγει αναγκαστικά όλα τα κιτάπια της. Ανοίγει όλα τα φύλλα της καρδιάς της. Ολα τα μυστικά της ζωής της! Τις πιο όμορφες και τις πιο άσχημες στιγμές της. Τα 3.000 ευρώ δε βγαίνουν εύκολα! Ομολογεί μπροστά στο πανελλήνιο όλες τις υπαρκτές και ανύπαρκτες ντροπές! Γίνεται ένα με το τίποτα!

Και εκείνος, γιατί αυτός είναι το πρόβλημα, χαϊδεύει τη φουσκωμένη κοιλιά του ευχαριστημένος και σχεδιάζει στα χείλη του εκείνο το χυδαίο χαμόγελο, σήμα κατατεθέν του άρρωστου μυαλού του. Και όπως τον βλέπω έτσι βολεμένο να ρεύεται νιώθω μια βαθιά επιθυμία. Θέλω να γίνω ανακριτής του ανακριτή. Να τον βάλω μπροστά στις κάμερες και να τον αναγκάσω να μου περιγράψει τις δικές του ντροπές! Να ακούσω τη δική του ιστορία! Η οποία, βάσιμα εικάζω, έχει περισσότερο σκανδαλιστικό ενδιαφέρον, από τις «ιστορίες» αυτών των δυστυχισμένων λούμπεν στοιχείων, που ανακρίνει!

Του Νίκου ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ