Το αγωνιστικό καραβάνι της Νάουσας
Τρίτη 15 Νοέμβρη 2005

Βροντερό μήνυμα, με τη φωνή ενωμένη σαν «γροθιά», έστειλαν και οι διαδηλωτές απ' την εργατούπολη της Νάουσας, που χρειάστηκαν τέσσερα πούλμαν για να κατέβουν στην Αθήνα. Στην κορυφή, με μπροστάρηδες τους εργάτες απ' τα «Κλωστήρια Β΄» και «Γ΄», την «Ολυμπιακή», κατήγγειλαν την ερήμωση του τόπου τους: «Ρημάζουν τα χωριά μας, η Νάουσα πεθαίνει, η πολιτεία βλέπει, ακούει και σωπαίνει!», «Πήραν φωτιά τ' αδράχτια απ' τις πολλές στροφές, κι αυτοί μας κοροϊδεύουνε πως είχανε ζημιές!»

«Ξεκινήσαμε απ' τις 12 χτες το βράδυ» εξηγεί η Μαρία, απ' τα «Κλωστήρια Β΄». «Βεβαίως φέραμε και τις οικογένειές μας, εμένα κι ο γιος μου κι ο άνδρας μου είναι άνεργοι. Θα βάλουμε το μαχαίρι στο κόκαλο...».

Οι εργάτες μαθαίνουν: Η αντεπίθεσή τους «οικοδομείται» βήμα προς βήμα, κάθε αγώνας βοηθά να ωριμάσουν, να 'ναι πιο δυνατοί στην πάλη ενάντια στον ταξικό τους αντίπαλο. «Ο αγώνας της "ΤΡΙΚΟΛΑΝ" άφησε το μήνυμα για συσπείρωση των εργαζομένων, των ανέργων, όλου του λαού, γιατί μόνο έτσι θα καταφέρουμε κάτι», τονίζει στο «Ρ» η Ελένη, μία απ' τις εργάτριες που μέτρησαν μήνες επίμονου αγώνα έξω απ' τις πύλες της «ΤΡΙΚΟΛΑΝ». Μιλά για τον εμπαιγμό των απολυμένων: «Είμαστε 4 μήνες απλήρωτοι στα προγράμματα μερικής απασχόλησης... Κανείς να μην πάει εκεί. Παλεύουμε για σταθερή δουλιά!» λέει και τραβάει μπροστά - αγκαζέ με τις συναδέλφισσές της που ταξίδεψαν από τη Νάουσα για να πάρουν μέρος στο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στην Αθήνα.