Γρηγοριάδης Κώστας |
Τέτοιες στροφές 180 μοιρών είναι ενδημικές ενός πολιτικού σκηνικού (σωστότερα: συστήματος) που ευνοεί τις πιο απίθανες ακροβασίες (διάβαζε συμμαχίες) προκειμένου να διατηρηθεί η περιλάλητη «κυβερνητική σταθερότητα» της χώρας, για την οποία κόπτονται Αμερικανοί, Ευρωπαίοι, Τούρκοι στρατηγοί, χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και βιομήχανοι. Ετσι, δεν είναι «παράξενη» η συνύπαρξη ενός «κεντροαριστερού» (Ετσεβίτ), ενός φιλελεύθερου δεξιού (Γιλμάζ) και ενός φασιστικών καταβολών λαϊκιστή (Μπαχτσελί) στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Απόδειξη: Παρά τις αβυσσαλέες πολιτικές διαφορές τους, άρκεσε μόνο το σχόλιο του Ετσεβίτ περί κινδύνου «ακύρωσης των θετικών αποτελεσμάτων» που «πέτυχε» η κυβέρνησή του, για να σβήσει - τουλάχιστον προσωρινά - αυτό που έμοιαζε διαλυτική κρίση σαν διαγωνισμός ευγένειας ( «-είστε έντιμος!», «-ναι, μα σεις είστε εντιμότερος!» ).
Μόνο που ο «κίνδυνος» για την κυρίαρχη τάξη της Τουρκίας και τους λογής πάτρωνές της δε θα περάσει έτσι εύκολα. Η διάλυση του Κόμματος της Αρετής, που προώθησε ακριβώς το ίδιο το σύστημα για να διασφαλίσει τη «σταθερότητά του», αν επιτευχθεί, θα σημάνει πιθανότατα πρόωρες εκλογές λόγω αποπομπής τουλάχιστον 75 βουλευτών. Κι αν τα πράγματα φθάσουν ως εκεί, οι «συμμαχίες» θα πάνε περίπατο...