Το δίδυμο της φωτιάς!
Κυριακή 4 Δεκέμβρη 2005

Φυσικά και δεν είναι οι μόνοι. Ομως, αυτοί οι δυο είναι σίγουρα οι χειρότεροι! Δεν παίζονται! Τέτοιο αυταρχισμό, τέτοια έλλειψη σεβασμού για τον συνομιλητή τους, τέτοια κακογουστιά και λογοδιάρροια δεν ξανάδαν τα μάτια μου. Μιλάνε και χασκογελάνε. Απαντάνε και ειρωνεύονται. Χειρονομούν! Προσβάλλουν!

Μιλάω για το ντουέτο του υπουργείου Εργασίας ή όπως αλλιώς λέγεται! Τον κ. Παναγιωτόπουλο και τον κ. Γιακουμάτο. Και οι δυο θυμίζουν τις παλιές μέρες της δεξιάς. Τους αναιδείς και αυθάδεις. Τους θρασύδειλους, που έκαναν ακρότητες. Αυτούς που πάντα είχανε δίπλα τους τον χωροφύλακα και τον τραμπούκο! Κάποιον να καθαρίζει για «πάρτη» τους!

Δεν είναι καθόλου ψιλά γράμματα, να με απασχολεί η Αισθητική. Η κυβερνητική πολιτική, και η δική τους, βέβαια, είναι δοσμένη! Ομοια μαύρα κοράκια έπεσαν πάνω στους εργαζόμενους και τους τσάκισαν! Ωράριο, συντάξεις, περίθαλψη, ανεργία! Με όλα αυτά δοσμένα, τα δηλητηριασμένα χαμόγελα στην άκρη των χειλιών τους, ο τόνος της φωνής τους, το ύφος τους, παίρνει άλλες διαστάσεις. Σε προκαλούν και σου δημιουργούν άγρια συναισθήματα. Σε αναγκάζουν να κατέβεις στο δικό τους επίπεδο επικοινωνίας. Να θέλεις να τους βρίσεις, με τον τρόπο που ενεργούν εκείνοι!

Κάθε φορά που τους βλέπω στην τηλεόραση, και τους βλέπω τακτικά, σε πολύ μεγαλύτερη δόση από αυτήν που αντέχουν τα νεύρα μου, ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι μου! Πώς να τους αντιμετωπίσω, στο «θεό» σας; Αυτοί δεν ακούν. Πατάνε ένα κουμπί και αρπάζουν φωτιά. Σεισμός να γίνεται δίπλα τους, δεν πρόκειται να διακόψουν! Και λένε του κόσμου τις ψευτιές. Και με μελοδραματικό τρόπο! Πότε, τάχα μου, δείχνουν να πονάνε και πότε, πάλι τάχα μου, να αγανακτούν με την ταλαιπωρία των εργαζομένων. Και καταγγέλλουν! Λες και αυτοί είναι από άλλο ανέκδοτο! Λες και αυτοί δε φέρουν ακέραια την ευθύνη!

Είναι μόνον υποκριτική η συμπεριφορά τους! Ευθύνεται η έλλειψη καλών τρόπων; Είναι απλώς κακομαθημένοι; Οχι! Οι δυο αυτοί κύριοι είναι συνειδητά κυνικοί. Είναι σπουδαγμένοι στην εξόντωση του αντιπάλου. Είναι, και δεν είναι οι μοναδικοί, βέβαια, ψυχροί εκτελεστές! Οι ράμπο της Νέας Δημοκρατίας. Οι ράμπο της τηλεόρασης. Ειδικευμένοι στο σπάσιμο νεύρων! Εχουν αναλάβει εργολαβικά να μας φέρουν σε απόγνωση. Να μας αναγκάσουν να φωνάξουμε έλεος! Να εγκαταλείψουμε.

Είναι λάθος να τους πάρουμε σαν γραφικούς! Να θεωρήσουμε πως έχουμε να κάνουμε με δυο εγωκεντρικά άτομα. Δυο τύπους που τρελαίνονται για τη δημοσιότητα. Δυο ανθρώπους που δεν ελέγχουν την ένταση της φωνής τους. Δυο παρορμητικά άτομα, τα οποία καταφεύγουν εύκολα στους καυγάδες. Είναι και έτσι τα πράγματα. Η αλήθεια, όμως, και αυτό μας ενδιαφέρει, είναι πιο «πεζή»! Δεν έχει κανένα ελαφρυντικό. Τα άτομα αυτά είναι το βαρύ πυροβολικό της Νέας Δημοκρατίας. Αυτοί ανέλαβαν να κάνουν το μαύρο - άσπρο και τη νύχτα - μέρα.

Κάθε διάλογος μαζί τους είναι τορπιλισμένος. Ανά πάσα στιγμή, κάθε φορά που στριμώχνουν τα πράγματα, όταν πρέπει να καταλήξουνε κάπου, πετάνε την προβοκάτσια τους. Πότε χαζογελώντας δήθεν αθώα και πότε αγριεύοντας. Ο Βαγγέλης Γιαννόπουλος, άλλος υπουργός Εργασίας με ιστορία, ήταν μαθητούδι μπροστά τους. Τον ίδιο στόχο, άλλωστε, υπηρετούσαν!

Δεν είναι τυχαία η επιλογή και σαν τέτοια πρέπει να την αντιμετωπίσουμε. Η επίθεση στην εργατική τάξη από το υπουργείο που συναλλάσσονται περισσότερο οι εργαζόμενοι, από το υπουργείο που παίρνει τις πιο άμεσες αντιλαϊκές αποφάσεις, απαιτεί υπουργούς απρόβλεπτους! Υπουργούς αποφασισμένους για όλα! Τη μια να παριστάνουν τους «γλυκείς» και τους «φιλεύσπλαχνους». Και αμέσως, την άλλη, τους αυστηρούς και τους απότομους. Και, την ίδια στιγμή, όλα αυτά μαζί. Συμπεριφορά ρομποτική. Χωρίς αισθήματα. Σκοπός είναι να μη γίνει σοβαρή συζήτηση, για κανένα θέμα! Και είναι φανερό, με ανθρώπους που δεν ξέρουν, δε θέλουν, να συζητάνε, δεν μπορείς να καταλήξεις πουθενά και ποτέ!

Το δίδυμο, λοιπόν, της φωτιάς, δεν καταλαβαίνει από κουβέντες.


Του
Νίκου ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ