Επιτέλους, λίγη σοβαρότητα! Οι Ολυμπιακοί Αγώνες έχουν τελειώσει εδώ και ενάμιση, περίπου, χρόνο! Η Ελλάδα δεν έχει υπουργό Πολιτισμού! Ο πρωθυπουργός, που ισχυρίζεται ότι παίζει και αυτόν το ρόλο, δεν ξέρει ούτε πού πέφτει το κτίριο του υπουργείου του. Αυτό, βέβαια, δεν τον απαλλάσσει από τις ευθύνες. Αντίθετα. Η σκόπιμη απουσία του, ανάμεσα στα άλλα κακά που δημιουργεί, ελευθερώνει και όλες τις υπόγειες και σκοτεινές διεργασίες. Στην Μπουμπουλίνας, δεν ασχολούνται με τον Πολιτισμό και την Τέχνη. Σφάζονται για την προσωπική επικράτηση. Θύμα αυτής της μάχης η καλλιτεχνική δημιουργία στο σύνολό της. Και ο κινηματογράφος, φυσικά.
Δεν είναι συμπεριφορά υφυπουργού Πολιτισμού πολιτισμένης χώρας η μεταχείριση που έκανε στους κινηματογραφιστές ο κ. Τατούλης. Πίσω από την πλάτη τους, έφτιαξε έναν νόμο και τους καλεί σήμερα το μεσημέρι για να τους τον ανακοινώσει. Ετσι απλά. Λες και η χώρα είναι τσιφλίκι του και οι κινηματογραφιστές υποτακτικοί του.
Και τι θα ανακοινώσει ο υφυπουργός; (Ο υπουργός, τα είπαμε, κόβει βόλτες). Θα ανακοινώσει την παράδοση της εθνικής κινηματογραφικής δημιουργίας στα χέρια ιδιωτικών ανωνύμων εταιριών. Θα ανακοινώσει το θάνατο της καλλιτεχνικής ταινίας. Θα ανακοινώσει την κατάργηση κάθε δημοκρατικής κατάκτησης. Θα ανακοινώσει την κατάργηση της δημοκρατικής εκπροσώπησης. Θα ανακοινώσει την κατάργηση κάθε δημοκρατικού ελέγχου. Θα ανακοινώσει τη νομοθετική ρύθμιση, η οποία θα παραχωρεί στους ξένους παραγωγούς «γην και ύδωρ», χωρίς κανέναν έλεγχο. Και μόνον για το άρθρο 33, παράγραφος δ', του σχεδίου νόμου, πρέπει αμέσως να παυθεί ο υφυπουργός. Η παράγραφος αυτή αναφέρει: «...Ο αλλοδαπός παραγωγός ή αλλοδαπή εταιρία παραγωγής (υποχρεούται να) τηρήσει τους σχετικούς όρους εχεμύθειας και δεν κοινοποιεί σε τρίτους οποιαδήποτε έγγραφα ή πληροφορίες για τους όρους και το ύψος της οικονομικής ενίσχυσης». Αν αυτό δε λέγεται στρώσιμο χαλί στη διαπλοκή, στην αδιαφάνεια και στην απάτη τότε οι λέξεις και οι έννοιες έχουν χάσει τη σημασία τους.
Τι θα παρουσιάσει σήμερα το μεσημέρι ο υφυπουργός; Την ταφόπλακα κάθε εθνικής κινηματογραφικής δημιουργίας. Την οριστική παράδοση της εθνικής κινηματογραφίας στα ντόπια και ξένα μονοπώλια. Θα παρουσιάσει, τελικά, το κυνικό και αντιπνευματικό πρόσωπο της κυβέρνησης. Οι κινηματογραφιστές οφείλουν να τον αφήσουν μόνο του απέναντι στον καθρέφτη. Να βγάζει λόγο στον εαυτό του.