Πιθανώς περισσότερο και από δύο βδομάδες θα χρειαστούν για να δημοσιοποιηθούν επίσημα συγκεντρωτικά αποτελέσματα από την ψηφοφορία των βουλευτικών εκλογών που ολοκληρώθηκε, χθες, στο υπό κατοχή Ιράκ. Σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις τόσο της λεγόμενης «Ιρακινής Εθνικής Εκλογικής Επιτροπής», όσο και των εκπροσώπων των διεθνών παρατηρητών, η ψηφοφορία διεξήχθη χωρίς σημαντικά προβλήματα, με εξαίρεση ορισμένα καθαρά «διαδικαστικά ζητήματα», όπως αναφέρθηκαν. Πάντως, γεγονός είναι ότι σε αντίθεση με την ψηφοφορία για το «σύνταγμα», που ακολουθήθηκε από πλήθος ενστάσεων, μέχρι χθες το μεσημέρι δεν είχαν κατατεθεί από τα κόμματα που συμμετείχαν στη διαδικασία σημαντικά παράπονα.

Πράγμα, που δείχνει ότι αυτή τη φορά οι εκλογές φαίνεται να αξιοποιούνται από όλες τις πλευρές, φυσικά για διαφορετικούς σκοπούς.

Με βάση τα πρώτα στοιχεία, στις κάλπες πήγαν 10 με 11 εκατομμύρια Ιρακινοί από τα 15 εκατομμύρια των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, όπως τουλάχιστον αυτοί καταγράφηκαν υπό πολύ θολές συνθήκες πριν από τις «εκλογές» του περασμένου Γενάρη. Αυτό σημαίνει ότι το ποσοστό συμμετοχής ξεπερνά το 70% και στις σουνιτικές περιοχές, ενώ, γενικώς, τα περιστατικά βίας που καταγράφηκαν ήταν πολύ λιγότερα από όλες τις αντίστοιχες διαδικασίες των περασμένων μηνών. Από την πλευρά τους, και οι αντιστασιακές οργανώσεις τήρησαν τη δέσμευση που είχαν δώσει μέσα από ανακοινώσεις τους και δεν πραγματοποίησαν επιθέσεις κατά εκλογικών τμημάτων.

Το κλίμα, όπως μετέδιδαν τα διεθνή πρακτορεία, ήταν αρκετά διαφορετικό, χθες, την επομένη των εκλογών στις διάφορες περιοχές. Στις σιιτικές επαρχίες επικρατούσε, κυρίως, ευφορία, καθώς θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι οι σιιτικές παρατάξεις και σχηματισμοί θα εξασφαλίσουν την πλειοψηφία των εδρών και στο νέο Κοινοβούλιο, αν και δε μοιάζει πιθανό να διασφαλίσουν και αυτοδυναμία. Ανάλογη ατμόσφαιρα επικρατούσε και στις κουρδικές περιοχές.

Αντίθετα, στις σουνιτικές περιοχές, όπου επίσης η πλειοψηφία των κατοίκων προσήλθε στις κάλπες, τα αποτελέσματα αναμένονται με επιφυλακτικότητα και σχετική ανησυχία. Στόχος των περισσοτέρων από τους ψηφοφόρους, όπως επέμεναν πολλοί από αυτούς, ήταν να μην αφεθεί η ηγεσία της χώρας σε σιίτες και Κούρδους και, βέβαια, να διατηρηθεί η ενότητά της.