Στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας προχωράει και ανοιχτά πια η κυβέρνηση, κόντρα στη διακηρυγμένη θέση των οργανώσεων των εργαζομένων, αλλά και της μεγάλης πλειοψηφίας των εμπορικών συλλόγων της χώρας. Αυτό προκύπτει από τις χτεσινές ανακοινώσεις του υπουργού Ανάπτυξης, Δ. Σιούφα, σύμφωνα με τον οποίο τίθεται «σε δημόσιο διάλογο» η ...«πρόταση» να παραμένουν τα καταστήματα ανοιχτά σε όλη τη χώρα δυο - τρεις Κυριακές το Δεκέμβρη, δύο Κυριακές πριν από το Πάσχα, μία Κυριακή μέσα στις χειμερινές εκπτώσεις και μία μέσα στις θερινές, καθώς και, όπως προκύπτει από τα λεγόμενά του, την παγκόσμια μέρα καταναλωτή και την παγκόσμια μέρα εμπορίου εφόσον συμπίπτει με Κυριακή.

Η μεθόδευση, όπως έγκαιρα είχε αποκαλύψει το ΚΚΕ και ο «Ριζοσπάστης», ήταν προδιαγεγραμμένη από την πρώτη στιγμή που η κυβέρνηση «άνοιξε» το θέμα ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων, και τώρα οι κυβερνώντες προσπαθούν να βρουν τα προσχήματα. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι ο πρόεδρος των μεγαλεμπόρων (ΕΣΕΕ) Δημήτρης Αρμενάκης, έσπευσε να αρπάξει την «πάσα» της κυβέρνησης, δηλώνοντας αμέσως μετά τη συνάντηση με τη ΓΣΕΕ έτοιμος για το διάλογο που θα ενταφιάσει την κυριακάτικη αργία.

Σ' αυτά τα πλαίσια, ο υπουργός ισχυρίστηκε ότι προχωράει στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας μετά από ...απαίτηση των καταναλωτών («κατακλύστηκε» - λέει - το υπουργείο από τηλεφωνήματα καταναλωτών την Κυριακή!) κάτι που και ο πιο αφελής καταλαβαίνει ότι αγγίζει τα όρια του γελοίου και της πρόκλησης.

Στην πραγματικότητα, επιβεβαιώνεται ότι η κυβέρνηση καθ' υπαγόρευση των πολυεθνικών μονοπωλίων μεθοδεύει την πλήρη απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων και την κατάργηση της αργίας της Κυριακής. Τα όσα χτες είπε ο υπουργός Ανάπτυξης δεν αποτελούν κεραυνό εν αιθρία. Ενδεικτική ήταν άλλωστε και η πρόσφατη δημόσια «αυτοκριτική» του Δ. Σιούφα, ο οποίος λίγο μετά την έναρξη της εφαρμογής του νέου νόμου είπε ότι δε φάνηκε αρκετά «τολμηρός» στις αλλαγές.

Η πλήρης κατάργηση της αργίας της Κυριακής -που είναι πέρα από κάθε αμφιβολία και παρά τις όποιες κατά καιρούς προσπάθειες παραπλάνησης των εργαζομένων, ο απώτερος κυβερνητικός στόχος -, αποτελεί πάγια αξίωση των μονοπωλίων, ειδικά των εμπορικών μεγαθηρίων που ανοίγουν το ένα μετά το άλλο το τελευταίο διάστημα. Είναι, ακόμα, μέρος όλου εκείνου του πλέγματος, που η κυβέρνηση ωραιοποιημένα βαφτίζει «πλαίσιο ενθάρρυνσης των επενδύσεων» και περιλαμβάνει, μεταξύ των άλλων, την απελευθέρωση του ωραρίου, τις αντεργατικές ρυθμίσεις (βλ. διευθέτηση χρόνου εργασίας), μέχρι τα προνόμια που παρέχει στο μεγάλο κεφάλαιο ο αναπτυξιακός και φορολογικός νόμος και πολλά ακόμα.