Τόσο στην πορεία προς το επιτυχημένο Πανελλαδικό Συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στις 12 Νοέμβρη, όσο και προς την απεργία στις 14 Δεκέμβρη, το κρίσιμο ζήτημα της αυτοτελούς παρέμβασης του ΚΚΕ στη νεολαία και ιδιαίτερα στη νέα βάρδια της εργατικής τάξης, αναδείχτηκε ακόμα περισσότερο. Κι αυτό, καθώς, τόσο η εργαζόμενη, όσο και η σπουδάζουσα νεολαία αντιμετωπίζουν μια καλοσχεδιασμένη ιδεολογικοπολιτική επίθεση, με στόχο τη χειραγώγηση και την ενσωμάτωση, την εξουδετέρωση κάθε αγωνιστικής διάθεσης και τάσης ριζοσπαστισμού. Την ώρα, μάλιστα, που η νεολαία όχι μόνο βρίσκεται στη δίνη των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, αλλά «αξιοποιείται» από την κυρίαρχη τάξη και ως αγωγός για την επέκταση αντιδραστικών ρυθμίσεων, την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων κτλ.

Πολύτιμα συμπεράσματα, τόσο για την κατάσταση που επικρατεί σε εργασιακούς χώρους στους οποίους κυριαρχούν οι νεαρές ηλικίες, όσο και για τη δουλιά των κομμουνιστών στην εργαζόμενη νεολαία, προσφέρει η πλούσια δραστηριότητα που συνεχίζει να αναπτύσσει η ΚΝΕ ολόκληρο το 2ο εξάμηνο του 2005. Πρόκειται για μια στοχοπροσηλωμένη δουλιά, που σχεδιάστηκε και εντάθηκε πριν από κρίσιμους σταθμούς, όπως το 31ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «ΟΔΗΓΗΤΗ» και το Πανελλαδικό Συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ.

Συγκεκριμένα:

• Στην πορεία κορύφωσης της φεστιβαλικής δραστηριότητας, η Οργάνωση της Αθήνας κατέγραψε παρέμβαση σε δεκάδες εργασιακούς χώρους (κυρίως στους κλάδους των Ξενοδοχοϋπαλλήλων, των Εμποροϋπαλλήλων, εργαζομένων σε εταιρίες από τον κλάδο των Τηλεπικοινωνιών, του Επισιτισμού, την Υγεία, όπου συγκεντρώνεται σημαντικό κομμάτι της εργαζόμενης νεολαίας) και σε εργατογειτονιές (Περιστέρι, Αιγάλεω, Νέα Ιωνία, Αμπελόκηποι κτλ.).
• Στο πλαίσιο της προετοιμασίας για το συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ, στις 12/11, καταγράφηκαν εξορμήσεις και περιοδείες σε 69, συνολικά, εργασιακούς χώρους και 25 χώρους κατάρτισης (ΙΕΚ, νυχτερινά σχολεία κτλ.).

Το πλατύ άνοιγμα, ο στοχοπροσηλωμένος σχεδιασμός και η σταθερότητα είναι χαρακτηριστικά, που η Οργάνωση επιδιώκει να αποκτήσει η δουλιά της σε μόνιμη βάση.

Μια πρώτη επεξεργασία στοιχείων, που συγκεντρώθηκαν από τη συμπλήρωση 300 ερωτηματολογίων (για τις συνθήκες μέσα στις οποίες εργάζονται οι νέοι), οδηγεί στα παρακάτω συμπεράσματα:

• Η μεγάλη πλειοψηφία των νέων αμείβεται με λιγότερο από 600 ευρώ.
• Υπάρχουν χώροι, όπως ο επισιτισμός (π.χ. «Goodys», «Mc Donalds»), όπου η Ασφάλιση είναι ακόμα και ανύπαρκτη.
• Αν παλιότερα η αναλογία μόνιμου προσωπικού - ωρομισθίων ήταν 80% - 20%, σήμερα τα ποσοστά αυτά έχουν αντιστραφεί.
• Είναι πολύ μικρά τα ποσοστά των νέων εργαζομένων, που είναι ενταγμένοι και συμμετέχουν στα συνδικάτα τους. Υπάρχουν επιχειρήσεις, όπου, ακόμα, δεν έχει καν στηθεί σωματείο.
• Σχεδόν καθολική καταγράφεται η αποστροφή της εργαζόμενης νεολαίας για τις συμβιβασμένες ηγεσίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, η πεποίθηση ότι «δεν εκφράζουν τα συμφέροντά μας».

Η εξασφάλιση μιας θέσης εργασίας, όταν μάλιστα η ανεργία «θερίζει» πρώτα τις νεαρές ηλικίες (σύμφωνα με την ΕΣΥΕ, σχεδόν ένας στους πέντε νέους ηλικίας 15-29 ετών είναι άνεργος), αποτελεί βασική αγωνία για τη νεολαία. Επίσης, ξεχωριστό βάρος στη διαμόρφωση της κοινωνικοπολιτικής δραστηριότητας του κάθε νέου αποκτά η δραματική συρρίκνωση του ελεύθερου χρόνου.

Η νέα «φουρνιά» της εργατικής τάξης εντάσσεται στην παραγωγική διαδικασία με όρους πολύ χειρότερους απ' ό,τι οι προηγούμενες γενιές. Οι νέοι βιώνουν ήδη - πιο συχνά από τις υπόλοιπες ηλικίες - τις συνέπειες των αντεργατικών μέτρων, που, ναι μεν η κυβέρνηση νομοθετεί αυτήν την περίοδο, αλλά σε πολλούς κλάδους εφαρμόζονται ήδη, όπως η διευθέτηση του χρόνου εργασίας, η επέκταση του ωραρίου. Η δυσκολία «να βγουν οικονομικά» (με αποτέλεσμα πολλοί να δουλεύουν σε δυο θέσεις) μειώνει ακόμα περισσότερο την αντίστασή τους σε εργοδοτικούς εκβιασμούς, στην καταπάτηση των δικαιωμάτων τους.

Τα εμπόδια που μπαίνουν στη σταθερή και σε βάθος δουλιά, που απαιτείται για την ένταξη της εργαζόμενης νεολαίας στα σωματεία, για τη δική της συμβολή στην ενίσχυση του ταξικού συνδικαλιστικού πόλου μέσα στο εργατικό κίνημα, είναι ιδιαίτερα σύνθετα. Οπως η ανακύκλωση του εργατικού δυναμικού, δεδομένης της επέκτασης της ευέλικτης και προσωρινής απασχόλησης. Η χαμηλή ταξική συνείδηση, αλλά και η ύφεση, που γενικά χαρακτηρίζει το συνδικαλιστικό κίνημα. Τις περισσότερες φορές, απουσιάζει το θετικό «πρότυπο», η αγωνιστική παρότρυνση του έμπειρου συναδέλφου και με το προσωπικό του παράδειγμα. Οπως επανειλημμένα έχει τονίσει το ΚΚΕ, η νίκη της αντεπανάστασης, αλλά και οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις επηρεάζουν ιδιαίτερα την κοινωνικοπολιτική συμπεριφορά της νεολαίας.

Η αγανάκτηση ενάντια στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες συνοδεύεται συχνά από μοιρολατρία, από ηττοπάθεια. Η συστράτευση με τις ταξικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ, η συνειδητοποίηση της αναγκαιότητας και επιτακτικότητάς της, συνολικά, για την εργατική τάξη, αποτελεί ακόμα ζητούμενο για μεγάλο κομμάτι της εργαζόμενης νεολαίας.

«Οι νεολαιίστικες ιδιότητες δεν μπορούν από μόνες τους να γεννήσουν θετικά αποτελέσματα για την ίδια τη νεολαία και την κοινωνία, αν δε συνδεθούν με τον αγώνα κατά των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, κατά της ιμπεριαλιστικής στρατηγικής. Με την πάλη για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Το πραγματικά καινοτόμο και ανατρεπτικό υπάρχει, δυναμώνει εκεί που αναπτύσσεται η ταξική πάλη, εκεί που αρχίζει η συνειδητή δράση για την αλλαγή στο επίπεδο εξουσίας», επισημαίνει η Απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης για τη δράση του Κόμματος για τα προβλήματα της Νεολαίας και τη στήριξη της ΚΝΕ, αναφορικά με «ιδιότητες», όπως η ενεργητικότητα, η αμφισβήτηση, η αναζήτηση οραμάτων, στα οποία οι νέες γενιές εκ φύσεως έχουν μεγαλύτερη ροπή.

Οι δυσκολίες και ο προβληματισμός, που αυτές προκαλούν, δεν πρέπει να οδηγούν σε παράλειψη και υποτίμηση του ριζοσπαστικού στοιχείου που υπάρχει σε κάθε χώρο. Υπάρχουν πολλοί νέοι, που αναζητούν λύση στα αδιέξοδά τους, που αναγνωρίζουν στο ΚΚΕ ότι αγωνίζεται για τα συμφέροντά τους, για τους οποίους «μετρά» πως ο κομμουνιστής είναι πρωτοπόρος στο χώρο όπου δουλεύει, στην αντιπαράθεση με την εργοδοσία.

Για τους κομμουνιστές, είναι καθήκον να εντοπιστούν αυτά τα κομμάτια της νεολαίας, να συμβάλουν στην κινητοποίησή τους, στην ένταξή τους στην οργανωμένη πάλη. Ωστε να λειτουργήσουν μέσα στον εργασιακό τους χώρο, αλλά και μέσα στην εργαζόμενη νεολαία γενικότερα, ως πυρήνας αγωνιστικής δράσης, ριζοσπαστικής παρέμβασης, με ταξικό προσανατολισμό. Να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις για την ένταξή τους στις γραμμές του Κομμουνιστικού Κόμματος, της επαναστατικής πρωτοπορίας της εργατικής τάξης.

Την ώρα που η κυρίαρχη τάξη βαθαίνει διαρκώς την εκμετάλλευση των εργαζομένων για να καρπωθεί μεγαλύτερη λεία, που η επίθεση σε όποιο δικαίωμα και κατάκτηση έχει απομείνει διαρκώς επιταχύνεται, μόνη άμυνα για την εργαζόμενη νεολαία είναι η επίθεση: Να προσθέσει το μπόι της στον αγώνα για την κατάκτηση της Λαϊκής Εξουσίας και Οικονομίας, ώστε να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες και πραγματικές ανάγκες της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Να ανταποκριθεί στον ιστορικό ρόλο της τάξης της, στην πρωτοπόρα δράση που καλείται να αναλάβει για την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας, την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.