Τέλος του Δεκέμβρη του 1944. Οι αδούλωτες Ανατολικές Συνοικίες της Αθήνας, γίνονται στόχος του χτεσινού ψευτοσύμμαχου, φανερού πλέον εχθρού του αγωνιστή λαού. Ενα βράδυ, Καισαριανή, Βύρωνας, Νέα Ελβετία, κυκλώνονται από τα εγγλέζικα τανκς. Στο πόδι, όμως, και οι ΕΠΟΝίτες, οι ΕΛΑΣίτες, η Αχτίδα Ανατολικών Συνοικιών του ΚΚΕ, για να ξαναϋπερασπιστούν το λαό, με λιανοτούφεκα, ακόμα και άοπλοι, να αντιταχθούν στη σατανική, τρομερή πολεμική μηχανή του νέου κατακτητή. Ενα ομόψυχο, ανθρώπινο «τείχος» ξανάρχιζε τον αγώνα ενάντια στη νέα σκλαβιά. Ενα ανώνυμο πλήθος παλιότερων και νεότερων αγωνιστών για τη λευτεριά, την ανεξαρτησία, τα δίκια και την προκοπή του λαού. Κι όμως όλοι είχαν ονόματα κι όλοι έγιναν συντελεστές της ιστορίας. Γι' αυτό και αξίζει κάθε συγγραφικός κόπος που βγάζει από την ανωνυμία νεκρούς και ζώντες αγωνιστές. Αυτόν τον κόπο, από συναισθηματική ανάγκη να καταγράψει τα βιώματά του και συναίσθηση της οφειλόμενης τιμής στους αγώνες του λαού, κατέθεσε ο αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης και συγγραφέας Μιχάλης Λιαρούτσος με το ιστόρημά του «Τελειώνοντας ο Δεκέμβρης...». Το βιβλίο πρωτοκυκλοφόρησε από τη «Σύγχρονη Εποχή» (1987) και τώρα, σε συμπληρωμένη έκδοση, επανακυκλοφόρησε από το «Εντός».

Ο Μ. Λιαρούτσος, ΕΠΟΝίτης τότε στις Ανατολικές Συνοικίες, ξετυλίγει το «κουβάρι» της μνήμης του, αφηγούμενος συγκινητικά, παραστατικά, με γλώσσα ευθύβολη και χυμώδη, όσα έζησαν ο ίδιος και οι συναγωνιστές του από εκείνη τη βραδιά που η ομάδα του, σ' ένα στέκι της στο Βύρωνα, ξύπνησε από τον ορυμαγδό οβίδων, όλμων, πολυβόλων και ετοιμάστηκε να ανταποκριθεί όπου και όταν την καλούσε ο αγώνας. «Τρέξτε στον κόσμο, κρατήστε το ηθικό, βγάλτε χωνιά, βοηθήστε αυτούς που γκρεμίζονται τα σπίτια τους, που χάνονται οι δικοί τους. Ενισχύστε τους τραυματιοφορείς, τους νοσοκόμους», του είπε ο δεύτερος γραμματέας της Αχτίδας. Ποιος ήταν; Ο αξέχαστος Γιώργης Τρικαλινός, ο οποίος δεν έμεινε ανώνυμος. Το βιβλίο του Μ. Λιαρούτσου όμως δεν καταγράφει μόνο επώνυμους. Συνθέτοντας μια τεράστια «τοιχογραφία» γεγονότων, συναισθημάτων, σκέψεων, παθών, πόθων, ανθρώπινων χαρακτήρων, βγάζει από την ανωνυμία, με ονόματα, επώνυμα και φωτογραφίες - ντοκουμέντα, πλήθος συναγωνιστές του από τα τέλη του Δεκέμβρη στις Ανατολικές Συνοικίες, από τις οδομαχίες των χωρίς τροφή και πυρομαχικά ΕΛΑΣιτών στις γειτονιές της Αθήνας και τη μεγάλη πορεία, τη δραματική έξοδό τους από τα ορεινά μονοπάτια της Αττικής στα βουνά της Ρούμελης. «Παρών», με το συγκινητικό επίμετρο, είναι και ένας αντίπαλος, που «απαθανατίζεται» με το παρατσούκλι «Σαρανταδύος».