Ο Λένιν είναι ταυτισμένος με την ανάπτυξη του μαρξισμού στην εποχή του ιμπεριαλισμού, αλλά ανέπτυξε και τις θεωρητικές βάσεις της οικοδόμησης της νέας κοινωνίας. Δίκαια, λοιπόν, ο Λένιν θεωρείται και είναι μαζί με τους Μαρξ - Ενγκελς ένας από τους θεμελιωτές της κοσμοθεωρίας της εργατικής τάξης.
Ο Λένιν, μελετώντας και αναπτύσσοντας το μαρξισμό στις συνθήκες του ιμπεριαλισμού, παίρνοντας ο ίδιος άμεσα μέρος στην πρακτική δράση για την επαναστατική ανύψωση της εργατικής τάξης, επέμενε στην ίδρυση του δικού της κόμματος πάνω στις αρχές που ο ίδιος επεξεργάστηκε, τις αρχές του «Κόμματος Νέου Τύπου», τις αρχές του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού και του προλεταριακού διεθνισμού, σε συνδυασμό με την επαναστατική στρατηγική, θέτοντας στο πρόγραμμά του την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας με την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του προλεταριάτου. Ηταν επίμονος στη συνένωση των κομμουνιστικών κομμάτων και την ενιαία πάλη ενάντια στο διεθνή καπιταλισμό, με αποφασιστική συμβολή στην ίδρυση της Γ` Κομμουνιστικής Διεθνούς, στα 1919. Ηταν φανατικός πολέμιος κάθε αναθεωρητικής και ρεφορμιστικής διαστρέβλωσης της επαναστατικής θεωρίας. Θεωρούσε ως έναν από τους πιο βασικούς όρους για τη νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης την αδιάλλακτη πάλη ενάντια στον οπορτουνισμό.
Σήμερα, μετά την ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη και την ΕΣΣΔ, η δράση της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων, οι πόλεμοι, η καθολική σε όλα τα επίπεδα επίθεση του κεφαλαίου κατά των λαών. Απέναντι σ' αυτή τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού, το «αντίπαλο δέος», ο σοσιαλισμός, είναι αναγκαίος και επίκαιρος όσο ποτέ άλλοτε. Γι' αυτό και η υπεράσπιση του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε είναι συστατικό μέρος της ανάπτυξης της ταξικής πάλης της εργατικής τάξης για την εκπλήρωση της ιστορικής της αποστολής.