Χαρακτήρισαν το έργο της «μαρτυρία», «ιστορικό ντοκουμέντο», «κατηγορητήριο...». Μια δημιουργία βαθιά ανθρώπινη και διαχρονική, που τη χαρακτηρίζει η ποιότητα και το πάθος, έχει τη δυνατότητα να ξαναδεί το αθηναϊκό κοινό. Πρόκειται για την αναδρομική έκθεση της ζωγράφου και χαράκτριας Αννας Κινδύνη (1914 - 2003), η οποία φιλοξενείται (έως 8/2) στο χώρο τέχνης «William James» (Υμηττού 64, Χολαργός).

Η τέχνη της Αννας Κινδύνη - Μαρουδή, ξεχωριστή, ζοφερή και συνάμα τρυφερή, κουβαλάει όλο το βάρος του προσωπικού βιώματος βγαλμένου από τα σπλάχνα του συλλογικού βιώματος της ανθρωπότητας, χωρίς χρονικά και γεωγραφικά όρια. Χωρίς «φλυαρίες» και χρωματική «διακόσμηση». Το άσπρο και μαύρο σε όλες τους τις τονικότητες, έδωσαν «σάρκα και οστά» στις μορφές της. Σε δεκάδες μανάδες και σκελετωμένα παιδιά με αλλοιωμένα από τον τρόμο του θανάτου πρόσωπα. Μανάδες και παιδιά της Κατοχής, του Σαράγεβο, της Ρουάντα... Η τέχνη της είναι συνυφασμένη με τη μοίρα του τόπου μας, αλλά και της οικουμένης.

Οπως έλεγε η ίδια: «Ηθελα να σχεδιάσω την εσώτερη ζωή, το θάρρος, τη θυσία, την καταδίωξη, τη στέρηση, το θάνατο, τον πόνο, τον αγώνα, την καλοσύνη, την αλληλεγγύη, όλο αυτό το σύμπλεγμα συναισθημάτων κι εντυπώσεων μιας ολόκληρης ζωής. Αισθανόμουν να είμαι μάνα, μάνα της ίδιας μου της μάνας και όλων των μανάδων του κόσμου...».

«... Πιστεύω ότι η πιο σίγουρη ικανότητά μου είναι να "ξαναζώ" τα μαρτύρια της πατρίδας μου και να τα "μεταφράζω" σε εικόνες. Αλλά νιώθω δυστυχής που δεν μπορώ να το κάνω αυτό με όση δύναμη πρέπει. Θα ήθελα να ήμουν καλύτερη ζωγράφος. Ζωγραφίζω καλύτερα απ' όσο μιλώ, αλλά η καρδιά μου λέει πάντα πιο πολλά από αυτά που μπορεί να γράψει το χέρι μου...».