Μέσα από την άκρως επίκαιρη έρευνα του «Ρ» για το πού βρίσκεται σήμερα ο αθλητισμός, μισό χρόνο μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες και κατ' επέκταση ο Πολιτισμός, στη νομαρχία Πειραιά, αλλά και γενικότερα στη χώρα μας, βγαίνει ξεκάθαρα ένα συμπέρασμα ότι για μισόν αιώνα τώρα που κυβερνάνε ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, δεν έχουν κάνει κάτι το ουσιαστικό. Αντιθέτως, ο πολιτισμός και κατ' επέκταση ο αθλητισμός, χέρι χέρι βρίσκονται στο δρόμο της πλήρους εμπορευματοποίησης, καθοδηγούμενοι από το μεγάλο κεφάλαιο, από τις μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες. Αυτό πάει να πει ότι το παιχνίδι, την άθληση, την ελεύθερη ώρα του παιδιού, καλείται η οικογένεια να τα πληρώσει όπως την Υγεία, την Παιδεία κλπ. Ομως, οι αθλητικές εγκαταστάσεις οι οποίες πέρασαν στα χέρια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (αυτό ήταν αίτημα του λαϊκού αθλητικού κινήματος), έγιναν μπούμερανγκ για το λαό, αφού η πλειοψηφία των δημάρχων, μιμούμενη την κεντρική εξουσία, παρέδωσε τους χώρους σε ιδιώτες για εκμετάλλευση, τη στιγμή κατά την οποία, οι χώροι αυτοί κατασκευάστηκαν με δικά μας λεφτά από τον ΟΠΑΠ, ο οποίος ιδρύθηκε το 1960 με έναν και μοναδικό σκοπό, την κατασκευή αθλητικών εγκαταστάσεων για να τις χρησιμοποιούμε δωρεάν εμείς και τα παιδιά μας. Με αυτό τον εγκληματικό, ανεύθυνο και ανέντιμο τρόπο διαχειρίστηκαν και διαχειρίζονται τα χρήματά μας ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Εν τω μεταξύ, τα μεγάλα σωματεία αργά αλλά σταθερά μετατρέπονται σε γιγάντιες ιδιωτικές αθλητικές επιχειρήσεις, οι οποίες πολύ σύντομα θα συνεργαστούν με τις μεγάλες πολυεθνικές αθλητικές εταιρίες. Εύκολα, λοιπόν, βγάζει κανείς το συμπέρασμα ότι τα ερασιτεχνικά σωματεία της γειτονιάς, τα οποία χρόνια τώρα στηρίζονται με το στέρημα των απλών ανθρώπων θα σβήσουν, αφήνοντας γονείς και παιδιά έρμαια στα χέρια κάθε κατεργάρη.

Αν δεν υπάρξει αντίσταση, αν ο κόσμος στις γειτονιές δεν αντισταθεί, αν τα σωματεία δεν πιέσουν τις ενώσεις τους κατά περιοχές, αν ο κόσμος δεν ξεσηκωθεί, τα μεγάλα πολυεθνικά σωματεία θα τους καταπιούν. Ο αγώνας δεν είναι άνισος, αντιθέτως η δύναμη βρίσκεται με το μέρος τους. Π.χ. μόνο ο Πειραιάς έχει πάνω από 130 ενεργά ερασιτεχνικά σωματεία. Δηλαδή, μιλάμε για πάνω από 26.000 ενεργούς αθλητές. Γιατί, λοιπόν, διστάζουμε; Γιατί δε διεκδικούμε δυναμικά το γυμναστήριο, την υγεία, τον προπονητή, γυμναστή, την οικονομική στήριξη του σωματείου; Τελικά, η ΓΓΑ μπορεί να απαντήσει εάν οι αρμόδιες υπηρεσίες της, ελέγχουν τον τρόπο άθλησης των ιδιωτικών γυμναστηρίων; Μήπως χρειάζεται οι αρμόδιοι να κατέβουν μόνοι τους να δούνε μερικούς αθλητικούς χώρους της νομαρχίας Πειραιά, προκειμένου να διαπιστώσουν οι ίδιοι τις συνθήκες άθλησης εν έτει 2006;