«Είμαστε τώρα στο ξεκίνημα του 2006. Εχουμε μπροστά μας μια χρονιά που απαιτεί συνέχεια και συνέπεια. Χρονιά πλήρους εφαρμογής των αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων που ήδη νομοθετήσαμε. Χρονιά συνέχισης των μεταρρυθμιστικών τομών στο κράτος, την οικονομία, την παιδεία, την υγεία. Χρονιά προετοιμασίας της επόμενης συνταγματικής αναθεώρησης, αλλά και χρονιά Δημοτικών και Νομαρχιακών εκλογών».

Αν και τηλεγραφικός ήταν κάτι παραπάνω από σαφής ο τρόπος που ο Κ. Καραμανλής περιέγραψε τους βασικούς στόχους της κυβέρνησης για τη χρονιά που τρέχει μιλώντας την περασμένη Κυριακή στη συνεδρίαση της ΚΕ της ΝΔ. Και πράγματι κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει την κυβέρνησή του ότι καθυστερεί στην υλοποίηση αυτών των στόχων, η «κομψή» διατύπωση των οποίων δεν μπορεί να κρύψει τη φρίκη της φτώχειας που δημιουργεί.

Μια ματιά στις κινήσεις και τις «αλλαγές» που προώθησε την εβδομάδα που πέρασε - η οποία κατά τ' άλλα ήταν βδομάδα ανασχηματισμού όπως διατυμπανίζονταν απο τον Τύπο...- αρκεί για του λόγου το αληθές.

Μέσα σε αυτή την εβδομάδα λοιπόν η κυβέρνηση:

- Συγκάλεσε την Εθνική Επιτροπή Απασχόλησης με δεδομένο εκ των προτέρων το στόχο: Την προώθηση του τελευταίου πακέτου του ΣΕΒ. (Αναβίωση των Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης και άρα κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και του κατώτατου μισθού, μείωση εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών, απελευθέρωση των απολύσεων κ.ο.κ.).

- Καθοδήγησε και πρόσφερε πλήρη πολιτική υποστήριξη στην επίθεση του τραπεζικού κεφαλαίου για κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων στις τράπεζες.

- Ανακοίνωσε στα «μουλωχτά» την εισοδηματική πολιτική που οδηγεί σε περαιτέρω μείωση των πραγματικών εισοδημάτων των δημοσίων υπαλλήλων και το 2006.

- «Υπενθύμισε» διά στόματος του Γ. Αλογοσκούφη, τουλάχιστον δύο φορές μέσα στη βδομάδα, ότι πρέπει να ξεκινήσει μέσα στο 2006 ο διάλογος για το ασφαλιστικό, που είναι «δεδομένο» πού θα καταλήξει: Αύξηση των ορίων ηλικίας και μείωση των συντάξεων. Παράλληλα ο υπουργός Οικονομίας φρόντισε να προειδοποιήσει ότι θα δοθεί μεγαλύτερος «χώρος» στις ιδιωτικές εταιρίες.

Ο πυρετός που έχει καταλάβει την κυβέρνηση για να προωθήσει τις αντιδραστικές αλλαγές είναι κάτι παραπάνω από εμφανής.

Η πραγματικότητα είναι ότι η κυβέρνηση Καραμανλή έχει γίνει ασυγκράτητη, ενθαρρημένη και από την ευκολία που πέρασε το μπαράζ αντεργατικών νομοθετημάτων το περασμένο καλοκαίρι, χωρίς τις αντιστάσεις που περίμενε, ενώ υποστηρίζει ότι δεν έχει και πολιτικό κόστος επικαλούμενη το προβάδισμα που διατηρεί στις δημοσκοπήσεις.

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι η κυβέρνηση διευκολύνεται στην ταχεία προώθηση των «μεταρρυθμίσεων» από την απροκάλυπτη στήριξη της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ (οι ευχές του Κ. Καραμανλή προς τον Γ. Παπανδρέου με αφορμή την ανάληψη της προεδρίας της Σοσιαλιστικής Διεθνούς ήταν ειλικρινείς), καθώς και από τη συναινετική τακτική - «μη σύγκρουσης» σύμφωνα με τον Γ. Πολυζωγόπουλο - της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ. (Γίνεται ολοφάνερο γιατί δεν ωφελεί τίποτα τους εργαζόμενους να «μεταφέρουν» τη δυσαρέσκεια και αγανάκτησή τους από τον ένα στον άλλο μονομάχο και να μην κόβουν με το μαχαίρι κάθε ψευδαίσθηση για το ρόλο τους).

Δεν πρόκειται λοιπόν η κυβέρνηση να χαλαρώσει τους ρυθμούς της αντιλαϊκής επίθεσης το επόμενο διάστημα, παρόλο που έχει μπροστά την εκλογική μάχη των δημοτικών εκλογών το φθινόπωρο, όπου «κινδυνεύει» να εκφραστεί από τις κάλπες μια έντονη λαϊκή δυσαρέσκεια, πράγμα που σίγουρα δε θα μπορεί να αγνοήσει στη συνέχεια.

Ο σχεδιασμός της κυβέρνησης για τους επόμενους μήνες επικεντρώνεται στην «πλήρη εφαρμογή» του νόμου για τις πρώην ΔΕΚΟ, πράγμα που σημαίνει ότι δε διστάζει να καταργήσει τις συλλογικές συμβάσεις στις λεγόμενες προβληματικές και να επιβάλει διά νόμου «πάγωμα» και άρα μείωση μισθών.

Παράλληλα θα προχωρήσει το ξεπούλημα της περιουσίας του δημοσίου, ακίνητης, ολυμπιακής, τουριστικής κ.ο.κ. Θα δώσει επίσης νέα προνόμια στο μεγάλο κεφάλαιο εκχωρώντας το σύνολο σχεδόν των έργων (μεγάλων και μικρών), μέσω των περιβόητων ΣΔΙΤ.

Η κυβέρνηση διαθέτει σταθερό μπούσουλα: «Διαμορφώνουμε θεσμικό περιβάλλον φιλικό στην επιχειρηματικότητα ώστε να υπάρχουν νέες επενδύσεις, να ξεκινήσουν νέες επιχειρήσεις, να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας» (Κ. Καραμανλής στην πρόσφατη ομιλία του των γυναικών της ΝΔ). Το άσχημο για την κυβέρνηση είναι ότι το παμπάλαιο, όσο και ο καπιταλισμός, αυτό παραμύθι δεν αποκοιμίζει πλέον κανένα. Ακριβώς γιατί η πολιτική της όχι μόνο δε λύνει κανένα πρόβλημα, αλλά μεγαλώνει και οξύνει τις ταξικές αντιθέσεις. Μπορεί να βαυκαλίζεται ερμηνεύοντας τη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ και του ΣΕΒ ως συναίνεση των λαϊκών στρωμάτων στα αντιλαϊκά μέτρα της, αλλά πληθαίνουν διαρκώς οι ενδείξεις ότι «το καζάνι σιγοβράζει» από κάτω, ενώ καταστρέφουν διαρκώς και τις «βαλβίδες ασφαλείας»... Από την άποψη αυτή οι δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές είναι μια ευκαιρία για ένα δυνατό πρώτο χαστούκι στους πρασινογάλαζους διαχειριστές με την ταυτόχρονη αποφασιστική ισχυροποίηση του ΚΚΕ.