Η δεύτερη γυναίκα του Ντοστογιέφσκι, η Αννα Γρηγοριέβνα είναι κατηγορηματική σχετικά με τούτο το βιβλίο. Ο Ντοστογιέφσκι «ζωντανεύει το καλοκαίρι που πέρασε κοντά στην αδελφή του την Ιβάνοβα». Και λοιπόν; Η αλήθεια είναι πως ό,τι και αν είχε στο μυαλό του ο συγγραφέας, όσο αυτοβιογραφικό ή όχι είναι ένα μυθιστόρημα, όταν περνάει μέσα από το φίλτρο της έμπνευσης γίνεται κάτι εντελώς διαφορετικό. Εκείνο που αξίζει να καταλάβει καλά ο αναγνώστης δεν είναι να διακρίνει τις ομοιότητες με τα πραγματικά πρόσωπα, αλλά τι θέλει να πει το ίδιο το έργο. Εδώ ο μεγάλος Ρώσος συγγραφέας κεντά έναν υπέροχο καμβά. Υφαίνει, ζωγραφίζει, γράφει και περιγράφει την περιπέτεια ενός ιψενικού τριγώνου ή καλύτερα μας μιλά για την τραγωδία που εξελίσσεται ανάμεσα σε δυο πρόσωπα: Στο σύζυγο και τον εραστή, αφού η μοιχαλίδα έχει προ πολλού πεθάνει. Και στην πραγματικότητα ούτε καν στον εραστή, παρά μόνον ανάμεσα σε εκείνον και τη νοσηρή φαντασία του. Διότι ο εραστής εμφανίζεται στις διαλείψεις της μνήμης του από τις οποίες ο ήρωάς μας υποφέρει. Εγινε ποτέ η απάτη; Συνέβησαν άραγε αυτά τα πράγματα στο παρελθόν ή συμβαίνουν στον παρόντα χρόνο, δηλαδή τα κατασκευάζει το άρρωστο μυαλό ενός ανθρώπου με ένοχη συνείδηση; Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις« Ζαχαρόπουλος».