Μια σημαντική έκθεση για δύο πρωτοπόρους καλλιτέχνες και συντηρητές της πολιτιστικής κληρονομιάς μας εγκαινιάζει το Βυζαντινό Μουσείο
Μία τέτοια είδηση είναι η έκθεση που εγκαινιάζει στις 27 Φλεβάρη το Βυζαντινό Μουσείο της Αθήνας με τίτλο «Μαΐστορες - Φώτης Ζαχαρίου, Αντώνης Γκλίνος», που θα διαρκέσει έως τις 26 Απρίλη. Ενας τίτλος λιτός, αλλά με πολύ «βαρύ» περιεχόμενο, αφού οι «μάστορες» αυτοί συγκαταλέγονται μεταξύ των επιφανών πρωτοπόρων - εκφραστών της «ηρωικής εποχής της συντήρησης των έργων τέχνης στην Ελλάδα» όπως πολύ εύστοχα αναφέρει το κείμενο του μουσείου.
Πρόκειται για δύο καλλιτέχνες και διανοούμενους, δύο προοδευτικά πνεύματα που αφιέρωσαν το εξαιρετικό ταλέντο και την απόλυτη αγάπη τους για την πολιτιστική κληρονομιά του λαού, ώστε να τη διατηρήσουν ζώσα για τις μελλοντικές γενιές. Και το έκαναν αυτό ανυποχώρητα και με τη σεμνότητα που χαρακτηρίζει εν γένει το προοδευτικό κομμάτι της γενιάς τους.
Η καλλιτεχνική του πορεία συνεχίστηκε με την αγιογράφηση ναών, σε συνεργασία με τον Αγήνορα Αστεριάδη και τον Α. Τάσσο. Από το 1950 εργάστηκε ως συντηρητής στην Υπηρεσία Αναστήλωσης Αρχαίων και Ιστορικών Μνημείων της Ελλάδος. «Για περισσότερα από τριάντα χρόνια» σημειώνεται στο κείμενο του Βυζαντινού Μουσείου «σάρωσε με τα συνεργεία του την Ελλάδα και την Κύπρο, συντηρώντας έναν τεράστιο αριθμό εικόνων (Πάτμο, Καστοριά, Μουσείο Μπενάκη, Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο κ.ά.), τοιχογραφιών (Πρωτάτο, Μονή Χιλανδαρίου και Σταυρονικήτα στο Αγιον Oρος, Αγιο Δημήτριο κ.ά.), ψηφιδωτών, ρωμαϊκών, παλαιοχριστιανικών και βυζαντινών μνημείων της Θεσσαλονίκης και της Βέροιας καθώς και άλλων μνημείων. Ανήκει στη γενιά που για πρώτη φορά προσπάθησε να εφαρμόσει τη συντήρηση των έργων τέχνης με μια αντίληψη που βρίσκεται πιο κοντά στη σύγχρονη έννοιά της, δηλαδή τη διατήρηση της αισθητικής, ιστορικής, καλλιτεχνικής αξίας των έργων και όχι μόνο την επισκευή, επιδιόρθωση ή επιζωγράφισή τους. Σε αυτόν οφείλουμε ότι διασώθηκαν έργα που βρίσκονταν ένα βήμα πριν από την οριστική καταστροφή τους. Παράλληλα, ασχολήθηκε με τη φωτογραφική τεκμηρίωση των εργασιών συντήρησης, δημιουργώντας έτσι ένα τεράστιο φωτογραφικό αρχείο (30.000 φωτογραφίες), το οποίο ανήκει πλέον στο Βυζαντινό Μουσείο».
Με τον Αντώνη Γκλίνο ο «Ριζοσπάστης» συναντήθηκε σε μια πολύ δύσκολη στιγμή για την εφημερίδα και το ΚΚΕ: τις καταστροφικές πλημμύρες του 1994 που έπληξαν και το Αρχείο του Κόμματος. Ηρθε για να βοηθήσει στη διάσωση με τη σεμνότητα που διακρίνει τους κορυφαίους επιστήμονες, όχι μόνο με την έννοια της τεράστιας γνώσης του αντικειμένου τους, αλλά και της πεποίθησης ότι αυτή η γνώση δε σημαίνει τίποτα αν δεν υπηρετεί το λαό.
Ζωγράφος, αλλά και συντηρητής βιβλίων και χαρτιού, «από τους πρωτεργάτες της συντήρησης χαρτώου υλικού, υλικό παραμελημένο ως τότε στην Ελλάδα», όπως μας ενημερώνει το σημείωμα του Βυζαντινού Μουσείου, ο Α. Γκλίνος, την εποχή που διασώζει το Αρχείο ήταν επίκουρος καθηγητής στα ΤΕΙ και τμηματάρχης Α' του υπουργείου Πολιτισμού.
Γεννήθηκε στην Τρίπολη το 1936. Το 1954 ξεκίνησε σπουδές στην ΑΣΚΤ, όπου παρακολούθησε το εργαστήρι ζωγραφικής του Ανδρέα Γεωργιάδη. Από το 1956 μέχρι το 1958 μαθήτευσε κοντά στον ζωγράφο - αγιογράφο Φώτη Κόντογλου. Το 1964 πήρε τριετή κρατική υποτροφία και σπούδασε στη Ρώμη στο Ινστιτούτο Παθολογίας του Βιβλίου. Παράλληλα, παρακολούθησε μαθήματα Νωπογραφίας στη Δημοτική Σχολή του San Giacomo και συντήρηση τοιχογραφιών και φορητών εικόνων στο Κεντρικό Ινστιτούτο Συντήρησης της Ρώμης. Πραγματοποίησε μορφωτικά ταξίδια στην Ισπανία, στη Γαλλία, στο Βέλγιο και την Ολλανδία. Κατά τα έτη 1970 - 1971 εργάστηκε στο Παρίσι όπου ενημερώθηκε πάνω στις σύγχρονες καλλιτεχνικές τάσεις. Το 1988, στα πλαίσια των μορφωτικών ανταλλαγών, πήγε με τρίμηνη υποτροφία στη Γερμανία για μετεκπαίδευση πάνω στη συντήρηση του βιβλίου και του χαρτιού.
Από το 1962 έλαβε μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ πραγματοποίησε πολλές ατομικές. Εργα του βρίσκονται σε πινακοθήκες και ιδιωτικές συλλογές της Ελλάδας και του εξωτερικού.
Με αφορμή την έκθεσή του στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Τριπόλεως δήλωνε στο «Ρ» (στην Ηλιάννα Μόρτογλου) τον Σεπτέμβρη του 1995: «Από εκεί αντλώ τα θέματά μου: Από τη ζωή, το θάνατο, τη χαρά, την ομορφιά. Ποτέ δε θα πάψει να με συγκινεί και να με ξεσηκώνει η ήρεμη ομορφιά των απλών, συγκεκριμένων θεμάτων που συναντώ κάθε στιγμή γύρω μου». Εφυγε από τη ζωή το 1998.