Η «απολιτική» παγίδα

Ο προσανατολισμός της συζήτησης στα «πρόσωπα» και στα «πόστα», αποπροσανατολίζει από το πραγματικό νόημα των τοπικών εκλογών και στοχεύει στη λαϊκή αποδοχή του «κλίματος» κοινωνικής σήψης και πολιτικής διαφθοράς στις «τοπικές κοινωνίες»

Κυριακή 19 Φλεβάρη 2006

Εδώ και χρόνια οι κυβερνήσεις του δικομματισμού και τα κόμματα του κατεστημένου εντάσσουν τις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση στην προσπάθειά τους για αλλοτρίωση των κοινωνικών συνειδήσεων και συρρίκνωση των πολιτικών αντιστάσεων του λαού. Ιδιαίτερα στις μικρές κοινωνίες των «καποδιστριακών» δήμων, το κλίμα που διαμορφώνεται, μ' αφορμή τις τοπικές εκλογές, σκοπεύει, εκτός των άλλων στοιχείων ιδεολογικοπολιτικής χειραγώγησης και ενσωμάτωσης, και στην προώθηση του κοινωνικού αριβισμού και του πολιτικού οπουρτουνισμού.

Οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις κάνουν ό,τι μπορούν για να επικρατήσουν στην εκλογική αναμέτρηση απολιτικά και, εν πολλοίς, αποπροσανατολιστικά και παραπλανητικά κριτήρια. Οι συζητήσεις που ανοίγουν, αυτό το διάστημα, στα χωριά οι εκπρόσωποι αυτών των πολιτικών δυνάμεων, στέκονται κυρίως, αν όχι αποκλειστικά, στα «πρόσωπα» και στα «πόστα», επιχειρώντας να πείσουν τους ψηφοφόρους ότι ουδεμία σημασία έχει ποια πολιτική ενστερνίζεται κάθε υποψήφιος, ποιο κόμμα υποστηρίζει τον κάθε εκλογικό συνδυασμό και ποια πολιτική προωθείται μέσα από τους δήμους.

Ομολογούντες και επικαλούμενοι το γεγονός ότι η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ έχουν την ίδια πολιτική αντίληψη και πρακτική και για τα ζητήματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, προσπαθούν να περάσουν την άποψη πως υπάρχει πλήρης κομματική συμφωνία και πολιτική συναντίληψη για το ρόλο και τη λειτουργία των «αυτοδιοικητικών», τοπικών αρχών, κρύβοντας, με επιμέλεια, ότι το ΚΚΕ όχι μόνο δε συνταυτίζεται και δε συντάσσεται μ' αυτή την πολιτική, αλλά την αντιπαλεύει, παντού και πάντοτε και καλεί σε αγωνιστική, λαϊκή συσπείρωση και σύγκρουση για την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών και την ανατροπή της σημερινής κατάστασης στην Αυτοδιοίκηση και, γενικότερα, στην κοινωνία. Οι «κριτικές», για ζητήματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που κάπου - κάπου ακούγονται από το ΠΑΣΟΚ για τη ΝΔ και τούμπαλιν, δεν αφορούν σε ουσιαστικές πολιτικές διαφοροποιήσεις, αλλά στέκονται σε επιμέρους θέματα και, κυρίως, σε συμπεριφορές, ή «λάθη και παραλείψεις» στελεχών αυτών των κομμάτων, που βρίσκονται σε αυτοδιοικητικά «πόστα», ή εκδηλώνουν την πρόθεσή τους να λάβουν το «χρίσμα» του υποψήφιου.

***

Ως βασικό κριτήριο επιλογής των υποψηφίων, οι δυνάμεις του πολιτικού κατεστημένου, θέτουν την «εκλογιμότητα» και την «ικανότητα» των προσώπων. Και, βεβαίως, η «εκλογιμότητα» δε μετριέται τόσο με την αποδοχή και την εκτίμηση, που μπορεί να έχει ο υποψήφιος, λόγω της κοινωνικής καταξίωσης και της αγωνιστικής δράσης του, όσο με το μέγεθος της «δεξαμενής» από την οποία μπορεί ν' αντλήσει ψήφους. Ενα μέγεθος που εξαρτάται από πόσες είναι οι «γνωριμίες» του, πόσο είναι το «σόι» του, πόσους έχει «δεσμευμένους», πόσα χρήματα μπορεί να ξοδέψει από την τσέπη του, ή από χρηματοδότες κι άλλα τέτοια «συγκριτικά προσόντα». Οσον αφορά δε, στην «ικανότητα», αυτή δε σχετίζεται τόσο με τη θέληση και την επιμονή να παλέψει για την επίλυση των λαϊκών προβλημάτων και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των συμπολιτών του, όσο με την «πονηριά» του να ξεγελάσει όσο το δυνατόν περισσότερους ψηφοφόρους και την «καπατσοσύνη» του να συναλλάσσεται με τους εκπροσώπους της κρατικής εξουσίας και τους ιδιώτες, για να τα κονομάει ο δήμος, ο ίδιος και οι συνεργάτες του.

Αυτού του είδους οι συζητήσεις αφήνουν στο περιθώριο το πραγματικό νόημα των τοπικών εκλογών και αυτός ο τρόπος επιλογής των υποψηφίων αποθαρρύνει όσους έχουν τη διάθεση πραγματικής προσφοράς στον τόπο τους και στους συντοπίτες τους. Ετσι η συμμετοχή στα κοινά, που αποτελεί λαϊκό δικαίωμα και, εν πολλοίς, χρέος του κάθε εργαζόμενου να δραστηριοποιείται, να διεκδικεί αγωνιστικά, να απαιτεί και όχι να επαιτεί από το δήμο, τη νομαρχία, την κεντρική και περιφερειακή εξουσία, γίνεται υπόθεση μερικών «επιτηδείων», που ενδιαφέρονται μόνο «για την πάρτη τους» και «την παρέα τους» και είναι προθύμως διαθέσιμοι να υπηρετήσουν την πολιτική των κυβερνήσεων και των κομμάτων, που μετατρέπει την Τοπική Αυτοδιοίκηση σε χώρο κερδοσκοπικής εκμετάλλευσης από τους επιχειρηματίες.

***

Το κλίμα σήψης και διαφθοράς που διαμορφώνεται απειλεί να «μολύνει» τους πάντες. Κι απ' αυτή την άποψη, η θέση του ΚΚΕ ότι η μάχη των τοπικών εκλογών χρειάζεται να λάβει γενικευμένο πολιτικό χαρακτήρα, θέτοντας στο στόχο τη γενικότερη αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζεται, δε λειτουργεί μόνο ως προτροπή για άμυνα, αλλά και σαν σάλπισμα για αντεπίθεση και ως ελπίδα προοπτικής. Και παρά τις πολλές και μεγάλες δυσκολίες, υπάρχουν οι δυνατότητες ό λαός μας να πάρει την υπόθεση των τοπικών εκλογών στα χέρια του.

Υπάρχουν οι δυνατότητες η εκλογική συζήτηση να μετατεθεί από τα «πρόσωπα» στην πολιτική, από τα αποπροσανατολιστικά διλήμματα στα ουσιαστικά ζητήματα, που σχετίζονται κυρίως με την ανάγκη να δοθεί μια απάντηση κι από την κάλπη σε όλους εκείνους που έχουν μετατρέψει τους δήμους και τις νομαρχίες σε «υποχείριο κυβερνώντων» και «καταγώγιο απατεώνων».

Υπάρχουν οι δυνατότητες τα ριζοσπαστικά ψηφοδέλτια, που θα υποστηρίξει το ΚΚΕ, ν' αλλάξουν το «κλίμα» συμβιβασμού, μοιρολατρίας και παραίτησης που επικρατεί και να ενθαρρύνουν εκείνους που, αηδιασμένοι από τη μυρωδιά του «βούρκου», θέλουν να κάνουν μια ακόμα προσπάθεια για ν' αλλάξουν τα πράγματα, με μια δυναμική προοπτικής μέχρι τη συνολική ανατροπή.

Υπάρχουν οι δυνατότητες να μπει στην «ημερήσια διάταξη» το ξεκίνημα νέων λαϊκών αγώνων για μια άλλη Τοπική Αυτοδιοίκηση, σε μια άλλη κοινωνία.

Κι αυτή η αισιοδοξία δε στηρίζεται μόνο στην πίστη των κομμουνιστών ότι, αργά ή γρήγορα, ο κόσμος θ' αλλάξει. Στηρίζεται και στην επίγνωση πως οι δυνάμεις που συσπειρώνονται με το ΚΚΕ αποτελούν μια «καλή μαγιά» και μια «ισχυρή εμπροσθοφυλακή», ενώ οι εστίες αντίστασης μέσα στο λαό υπάρχουν και αυξάνονται.

Κι ας μην μας πει κανείς ότι «σκοτείνιασε παντού και δε θα ξημερώσει», γιατί θα του θυμίσουμε ότι «το πιο βαθύ σκοτάδι είναι λίγο πριν την αυγή»...


Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ