Ενα βράδυ ο 63χρονος μοναχικός κύριος Λαζαρέσκου νιώθει αδιάθετος. Μετά από χίλια βάσανα φτάνει κοντά του ένα ασθενοφόρο. Τον φορτώνουν και τον μεταφέρουν από νοσοκομείο σε νοσοκομείο σε ολόκληρο το Βουκουρέστι. Αλλού δεν υπάρχουν κρεβάτια, αλλού αξονικοί τομογράφοι, αλλού ειδικοί, που θα αποφανθούν για την πάθησή του. Και ωστόσο ο άνθρωπος από την αρρώστια, και την απογοήτευση, οδηγείται σιγά - σιγά προς το θάνατο. Τα χαράματα, τελικά, τον ξυρίζουν, τον πλένουν. Κανένας, όμως, δεν ξέρει, και η ταινία το αφήνει ανοιχτό, αν τελικά τον ετοίμασαν για το χειρουργείο ή για τον τάφο...

«Η Οδύσσεια του Κυρίου Λαζαρέσκου», είναι μια αληθινή και με μαθηματική ακρίβεια επαναλαμβανόμενη καθημερινή ιστορία, σε οποιαδήποτε καπιταλιστική μεγαλούπολη. Σε εμάς τουλάχιστον είναι τόσο «οικεία»! Μια ματιά σε οποιοδήποτε νοσοκομείο θα πείσει τον όποιον κακόπιστο. Οι διάδρομοι και τα ράντσα στην πρώτη γραμμή. Και ωστόσο μιλάμε για ανθρώπους. Οι οποίοι, μάλιστα, βρίσκονται σε αδυναμία. Χρειάζονται βοήθεια!

Η ταινία δεν παρακολουθείται χωρίς ηρεμιστικό. Είναι τόσο σκληρή! Εχει τέτοια αληθοφάνεια που έχεις την αίσθηση ότι δεν παρακολουθείς μια ταινία, έστω και ένα αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ, αλλά ότι είσαι και εσύ μέρος αυτής της τραγωδίας. Νιώθεις να σε πετάνε και εσένα από κρεβάτι σε κρεβάτι. Από ασθενοφόρο σε ασθενοφόρο.

Ο Ρουμάνος σκηνοθέτης, Κρίστι Πουίου, παίρνει ανεπιφύλακτα άριστα για τον απόλυτο κινηματογραφικό ρεαλισμό του. Τίποτα δε μοιάζει στημένο! Λες και τραβάει με κρυφή κάμερα. Και αν πεις για τις ερμηνείες; Από τον πιο μικρό ρόλο μέχρι τον καταπληκτικό κύριο Λαζαρέσκου, όλοι δίνουν ρεσιτάλ υποκριτικής. Αν αντέχουν τα νεύρα σας μη χάσετε αυτή την ταινία!

Παίζουν: Ιαν Φισκουτεάνου, Λουμίντα Γκεοργίου, Ντάνα Ντογκάρου.