Εφτασε, φαίνεται, η ώρα και του «2%»! Πρόκειται για το όριο των επιτρεπόμενων, ανά μήνα, απολύσεων σε επιχειρήσεις άνω των 50 ατόμων. Για μια περιοριστική διάταξη, την κατάργηση της οποίας απαιτεί εδώ και χρόνια ο ΣΕΒ και έχουν επιχειρήσει, διά της... πλαγίας, αλλά αναποτελεσματικά έως τώρα, προηγούμενοι υπουργοί Εργασίας. Το θέμα πρέπει να εξεταστεί, δηλώνει τώρα ο άνθρωπος του πρωθυπουργού στο υπουργείο Εργασίας, Τ. Γιαννίτσης, και όλοι εννόησαν τι υπονοεί, αφού πλέον κάθε περιοριστικό μέτρο στην εργοδοτική ασυδοσία έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τον πυρήνα της κυβερνητικής πολιτικής στην «αγορά της εργασίας», που είναι η... ευελιξία.

Οχι, δηλαδή, ότι και με το 2% οι εργοδότες δεν έβρισκαν διάφορους τρόπους να το παραβιάζουν και να προχωράνε σε ομαδικές απολύσεις, είτε εξασφαλίζοντας σχετική άδεια, είτε αυθαίρετα, αλλά -όπως και να το κάνουμε- είναι ένα εμπόδιο και «πρέπει» να φύγει από τη μέση! Οι απολύσεις «πρέπει» να ρυθμίζονται αποκλειστικά από τις δικές τους ανάγκες και προθέσεις, όπως και ο χρόνος εργασίας! Η κυβέρνηση, όμως, πώς θα δικαιολογήσει και αυτή την πρόκληση, όταν η άνοδος της ανεργίας στη χώρα μας έχει «τρελάνει» και τους... μετρητές των αρμοδίων υπηρεσιών της και όταν συνεχίζει να... διαβεβαιώνει ότι η καταπολέμησή της είναι δήθεν στις πρώτες προτεραιότητές της;